Avcı(Yeni bölüm yok)

Katliam.

"Bakalım neler olacak."düşüncesi ile aynada kendimi bir kez daha inceledim. Kesinlikle oldukça insan görünüyordum son kez saçımı tarıyarak aşşağı indim. Joseph elindeki elmayı kemiriyordu. Stresli mıydı o? Hızla aşşağı indim ve "Hadi Joseph geç kalıyoruz." uzunca bir iç çekerek bana güldü ve evden çıktı. Arabaya binmemiz ile Joseph'in gaza basması bir oldu. Heycanlıydım. Iyice koltuğa gömüldüm. Orman havasından çıktıkça insanlar daha da çok artmaya başladı. Bu benim salak gibi sırıtmama neden oldu. Joseph büyük bir ciddiyet ile sürüyordu arabayı. Yol boyunca hiç konuşmadık. Araba üniversite kampüsünde durdu. Bitkin bir ses ile "Iyi şanslar Anna." kocaman sırıtarak dudaklarına yapıştım. Yavaşça ayrılarak "Sans benimle Jos." hızla arabadan çıktım ve gülerek binaya doğru yürümeye başladım. Daha başıma geleceklerden zerre kadar haberim yoktu. Dersimin olduğu koca anfiye girdiğim de tüylerim diken diken oldu. Burda ne kadar çok insan vardı böyle. Tut kendini. Hızla boş bir yere oturdum. Sıcak bedenler, kan, kalp atışları... Hızla tırnaklarımı avuç içime geçirdim. Gözlerimi sımsıkı kapadım. Uzun süredir kendime bu kadar hakim olmam gerekmemişti. Dişlerimi sıktıgımı farkettiğim zaman narin bir ses araya girdi "Iyi misin?" Gözlerimi açtım ve karşımda ki kıza baktım. Kivircik kısa  sarı saçları vardı.Yuvarlak gözleri kahverengi nin en güzel tonuydu. Sıcacık bir tebessümle "çok iyiyim , mm şey stresten oldu. "kocaman güldü ve "bende çok stresliyim suna bak." Ufak ve soğuk elini bana uzattı bana soğuk gelmese de "sakin ol ellerin donmuş" dedim ve arkama yaslandım. Ufak tefek bir adam girdi. Profesör Tyler John olduğunu söyledi ve hemen derse başladı. Kim inanır ki insanın okulu özleyecegi. Bütün dersi hevesle dinledim ve not aldım. Zil çalinca yanımda ki kız bana elini uzattı ve "Meraba ben Nicole" gülerek "Annabella memnun oldum Nicole. " elini sarı saçlarına geçirdi ve "Hadi kafeterya ya inelim. " onaylarcasina "Harika." dedim. Güzel bir okul hayatı olacak gibi duruyordu tabi en başlarda. Kafeteryada ki gözümüze çarpan ilk masaya oturdum Nicole birseyler alacağım diye çoktan sıraya girmişti. Birsürü insan kendi farklı konularda konuşuyordu.  Kimisi sevgilisinden kimisi ailesinden kimisi de alışverişten... Kapıdan giren iki çocuğun ayak seslerinin bana yaklaştığını hissettim ve hızla döndüm. Ani bir refleks olacak ki tırnaklarımı birinin koluna geçirmiştim çoktan. Çocuk şaşırmışcasina sırıttı ve "Hey sakin ol. Ben Jarrett. " Üzgün bir ifade takınarak "Ah Tanrım çok özür dilerim ben sadece-" tırnaklarımı hızla kolundan çektim ve masumca elimi uzattım."Annabella ben." Jarrett'in yanında ki arkadaşına bakmam ile çocuğun "Chad ben." demesi bir oldu ona da gülerek "Memnun oldum Chad. Oturmak istermisiniz? " ikisi de seve seve teklifimi kabul etti ve masaya oturdu lar. Chad sabırsızca söze girdi "Nicole nerde?" demek Nicole ' un arkadaşları. "Sırada." dedim kısaca ve güldüm. Chad'in yuvarlak yüzünü inceledim. Sarıdan daha çok turuncuya kaçan düz saçları vardı. Gözleri açık kahverengi ve yuvarlaktı. Yumuşak yüz hatları vardı. Nicole ' un gelişi ile ilgimi ona verdim. Ufak kollarını Chad'e ve Jarrett'a doladı ve 'Sonunda beni buldunuz. " dedi ve neşeyle masaya oturdu. Elinde ki tepsisi masaya bıraktı ve "Anna ile tanışmış olmalısınız. " Bir an Jarrett'ın koluna tırnaklarımı geçirdiğimi hatırladım ve istemsizce dudağımı ısırdım. Jarrett'ın bakışlarını üzerimde hissettim ve kafamı ona çevirdim. Ufak bir kahkaha attı ve "Anna çok cana yakın biri Nicole (!)" dedi kahkaha atarak. Ardından Nicole ' e kolunu gösteren Jarrett tekrar konuştu. "Bir kıza göre fazla güçlü." yine kahkaha atıyordu ama ben gerçekten canını çok acıttığımı biliyordum. Nicole hızla Jarrett'ın koluna baktı.Kalp atışlarının hızlandığını duyabiliyordum. Endişelenmişti. Hızla söze girerek "Tekrar çok özür dilerim Jarrett. " olabildiğince pişmandım. Nicole derin bir nefes aldı ve ellerini birbirine kenetledi. "Yara bandı gibi bişey koysan fena olmaz Jarrett. Sahi Anna bu kadar derine nasıl tırnaklarını geçirdin. " sesinde ki endişe beni bile korkuttu. "Babam bir avcıydı Nicole her zaman güçlü ve vahşi olmayı öğretti bana." yalan söylemeyi pek sevmezdim ki bu da kesinlikle doğruydu. Cevabım dan tatmin olan Nicole heyecan ile sordu. "Ne Avcısı. " düşünmeden cevap verdim. "Hayvan, en yırtıcı olanlarından. " gözlerimi Jarrett'a diktim. Kolu kanıyordu. Salak ben.Kan kokusu bütün bedenimi istila etti. Şu kan durmalı yoksa heran birine saldirabilirdim dişlerimi sıktım ve "Jarrett istersen revire git ben kötü hissediyoum kendimi." Kafasını onaylarcasina salladı ve "Haklısın. " masadan kalktı ve biraz duraksadı. "Anna bana eşlik eder misin?" Lanet olsun tamda en çok istediğim şey kolu kanıyan birini revire götürmek (!) Istemeden masadan kalktım ve "Neden olmasın. " Chad sevinmişçesine iç geçirdi ve bakışlarını Nicole ' e çevirdi. Jarrett'ın arkasından revire doğru yürümeye başladım. Kan kokusu bedenimi yeterince kasmıştı. Jarrett'ın kalın sesi araya girdi. "Nerden geldin Anna." Kendimi konuya odaklamaya çalıştım ve "Kanada." dedim. Jarrett'ın dudakları kıvrıldı. Koyu kahverengi Kıvırcık saçları, laciverte yakın gözleri ve çenesinde sakalı vardı. Tanımlamak istersek yakışıklı bir tipti ama bana çekici gelmemişti. Yere damlayan bir iki damla kan sesi kulaklarımda çınladı. Endişeli bir hal takınarak hızla Jarrett'ın kolunu kaldırdım ve "Iyi deşmişim. " dedim masumca o ise sakince gülerek bana yaklaştı ve "Önemli değil Anna sorun yok. " Nefesi tenime değiyordu. Kalp atışları, damarlarında akan kan benim içimde ki canavarı uyandırmaya çalışıyordu. Farketmeden kapanan gözlerimi araladım ve Jarrett'ın lacivert gözleri ile karşı karşıya geldim."Iyi misin? " Ellerimi saçlarıma geçirdim ve "Beni kan tutar.Cok az olsa bile. " Jarrett güldü ve "Hadi kafeterya ya git ben gelirim. " içimde ki canavarı bastırarak "Gelirim seninle Jarrett. " önümüzde ki koridora yöneldim ve yürümeye başladım. Bi dakika nereye gidiyorum ben? Revir nerde onu bile bilmiyorum ve saçma sapan yürüyorum. Aniden arkama döndüm ve Jarrett'ın alaycı bakışları ile karşılaştım. "Şey aslında Revir in yerini bilmiyorum ben. "