[Fic Kingsman] Don't you remember me? (HartWin)

Part 5

"ฉันว่าการฝึกนั่นมันไม่จำเป็นแล้วล่ะ" คำพูดของแฮร์นี่ทำเอาเมอร์ลินยืนอึ้งอย่างไม่เชื่อในสายตาของตัวเอง ดวงตา ท่าทาง คำพูดที่คุ้นเคยแบบนั้นได้กลับมาแล้ว

"แฮร์รี่.. นาย.. นายฟื้นความจำแล้วงั้นเหรอ?"

"ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นนะ.." แฮร์รี่พูดพร้อมลูบท้ายทอยของตัวเองที่ปวดระบมน้อยๆจากการกระแทกกับพื้น

"ฉ..ฉันไม่นึกว่าความจำนายจะกลับมาไวขนาดนี้ แต่ช่างเถอะ.." เมอร์ลินพูดพร้อมเดินไปหาแฮร์รี่ที่นั่งไขว่ห้างอยู่ เขายื่นมือออกไปข้างหน้าก่อนจะเอ่ย

"ยินดีต้อนรับกลับมา แฮร์รี่"

"ขอบคุณ..เมอร์ลิน" ร่างสูงยิ้มบางแล้วจับมือตอบ ส่วนเมอร์ลินก็ยิ้มออกมาเช่นกัน ความสุขที่เอ่อล้นในใจแบบนี้หายไปนานขนาดไหนแล้วเขาก็จำไม่ได้

แต่การที่เพื่อนสนิทที่สุดคนหนึ่งของเขาฟื้นจากความตายได้ ถือเป็นหนึ่งในของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต

"แล้วเอ็กซี่ล่ะ เขาหายไปไหน?"

"เขาออกไปหาข้อมูลของป๊อปปี้ อดัมส์น่ะ" เมอร์ลินพูดพร้อมเดินไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ และเปิดข้อมูลที่เขาได้ประชุมเมื่อวานนี้ให้กับแฮร์รี่

"เราต้องจับตัวป๊อปปี้ อดัมส์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเราไม่รู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธออาจจะกำลังพัฒนายาเสพติดที่ส่งผลร้ายแก่เยาวชนอีกก็ได้"

"แสดงว่าตอนนี้ต้องรอเอ็กซี่ติดต่อกลับมาสินะ"

"ใช่ นายเข้าใจถูกแล้ว" เมอร์ลินตอบก่อนที่ทั้งคู่จะเงียบไปสักพัก จู่ๆเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอก็ดังขึ้นในคอของเมอร์ลิน สร้างความสงสัยให้กับแฮร์รี่ไม่น้อย

เพื่อนเขาเป็นบ้าไปแล้วรึไงกัน

"เมอร์ลิน?"

"ฮะๆ ขอโทษที ฉันนึกภาพตอนที่นายเรียกเอ็กซี่ว่าคอร์กี้แล้วมันตลกดี เอ็กซี่หน้าเหวอไปเลยตอนที่นายเรียกเขาแบบนั้นน่ะ" เมอร์ลินพูดแล้วก็หัวเราะต่อ ภาพเอ็กซี่โวยวายใส่แฮร์รี่ที่ความจำเสื่อมยังอยู่ในสมองของเขา เด็กคนนั้นก็ยังเป็นเด็กอยู่จริงๆน่ะแหละ