ACILAR VE UMUTLAR

İSTANBUL

👉Selamün Aleyküm.

👉HARAM SEVDA DA MUTLULUĞU  ARARSANIZ. MUTLULUK SANA HARAM OLUR...

👉IYI OKUMALAR

Başımın ağrısından uyuyamıyorum. Zaten uyamıyorumda otobüsün içinde bir çocuk ağlayıp duruyor. Yok yani niye ağlatıyorlar ki bu bebekleri anlamıyorum. Ya ağlıyorsa altına yapmıştır ya da acıkmıştır ya da hasta olmuştur. Bebeklerin dertleri bunlar bizim gibi dertleri çok değil ki hemen anlarsın

Anneme baktığımda yaslanmış gözlerini kapatmış uyuyordu. Kafamı omzuna koyup anneme sarıldım. Annem benim bu hayatımda ki en değerli kişi. Ona birşey olursa dayanamam. O benim hem yoldaşım, arkadaşım,sırdaşım, o benim herşeyim.  Sağ gözümden yaş yanağıma aktı. Geriye çekilip göz yaşlarımı sildim. Acaba aslı napıyor kesin odasında oturup ağlıyordur çünkü mutsuz olduğunda hep odasında oturur ve hiç odasından çıkmaz.

Ineceğimiz yere geldiğimiz de otobüsten indik. Annemle birlik de bavuları aldık. Etrafıma baktım tamam istanbulu hiç görmedim ama fazla insan fazla araba trafik hiç de benim istediğim bir yer değil. Ama yapacak birşeyim de yok ki benim. Anneme baktığım da bana bakıyordu.

"Ne oldu anne yüzümde birşey mi? Var."

"Yok kızım yüzünde birşey sadece öyle bir baktın ki etrafa o yüzden baktım sana. Ne oldu beğenmedin mi?"

"Yani anne şimdi bu kadar trafiği kim çekecek yani. Hele şuraya bak anne ya bir gıdım bile ilerlemiyor arabalar oho ben kafayı yerim söylim sana."

"Sakin ol kızım gel bakalım önce fatma teyzenin dediği eve gidelim bakalım. Bu kadar da trafik olur tabiki de kızım kocaman yer."

"InşAllah gideceğimiz yere kadar trafik yokdur. Gel anne bak taksi şurda var."

Bavuları alıp taksiye doğru yürümeye başladık. Taksiciye bavuları verip taksiye oturduk. Annem adresi verirken bende cama kafamı yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım.

Taksi durduğunda camdan dışarıya baktım. Sakin ve bir o kadar da korkunç bir mahaleye benziyor çünkü dışarıda bir ses bile yok. Bu saate çocukların dışarıda olması gerek ama bir çocuk sesi bile yok. Taksiden inip etrafa daha iyi bakmaya başladım. Güzel mahale aslında hemen karşıda büyük bir tane park var. Canım sıkıldığında artık hep oraya giderim.

Annemde taksiden inip bavulu aldı. Bende kendi bavulumu aldım. Ee bu kadar evin arasında fatma teyzenin dediği evi nasıl bulucaz acaba.

"Anne fatma teyzenin dediği ev hangisi?"

"Gel sorarız birisine şimdi."

Annem önde ben arkada yürümeye başladık. Annemin elinde ki adresi alıp baktım. Kafamı kaldırıp baktım etrafa baktim sanki bulacakmışım gibi. Karşı taraftan dört genç geliyordu. Bende kenara çekilip kafamı eğdim. Annem yanıma geldi.  Dört genç yanımızdan geçiceklerdi annemin onlara seslenmesiyle dördü de durdu.

"Selamün aleyküm oğlum birşey sora bilir miyim?"

Kafamı azıcık kaldırdım. En önde olan siyah giyinmiş olan çocuk bir adım öne geldi. Biraz daha kafamı kaldırdım. Çocuğun sadece gözleri renkliydi üstünde hiç başka renkli birsey yoktu. O da bana bakınca hemen kafamı eğdim.

"Buyur teyze."

Oha insan bir Allahın selamını alırdı küstah. Annemde niye bunlara soruyorsa anlamıyorum yani. Annem bana dönüp elimde ki kağıdı vermemi  söyledi. Anneme kağıdı verdim. Annemde kağıdı çocuğa uzattı. Kağıda bakıp daha sonra da bize baktı. Ne var ya bir adres sorduk Allahdan.