ACILAR VE UMUTLAR

1.VEDALAR ZORDUR

👉Selamün aleyküm arkadaşlar.

👉Benim ilk kitabım değil. Bu benim üçüncü kitabım. Ama olmayan iki insan değersiz pislik ne sayarsam boş olan insanlar kitaplarımı sildiler. Ama vazgeçmeyiz tekrar yazıyorum. Asla öteki kitaplarımı tekrardan yazamam. BEN VE YEĞENİMİ tekrardan asla yazamam. Ama İKİZİMİ yazicam.
         InşAllah BEN VE YEĞENİM olan kitabımı beğendiğiniz kadar bu kitabımı da beğenirsiniz.🤗🤗🤗

👉IYI OKUMALAR...

"İstemiyorum anne artık gitmek falan. Gelsin bulsun umrumda değil. Ne yapa bilicek bana hiç birşey yapamaz. Sadece beni öl-"

"Sus buğlem sakın devamını getirme. Seni asla vermem ben sensiz ne yaparım. Deme yavrum öyle."

Koltuğa oturup kafasını ellerinin içine aldı. Birden hıçkırık sesi duyunca elimi saçlarıma geçirip çektim. Üzmüştüm annemi hemde çok. O üzülmeyi hak etmiyor mutlu olmayı hak ediyor ama ben hep üzüyorum annemi. Şimdi olduğu gibi.

Annemin yanına geçip koltuğa oturdum. Elinden tutup bana bakmasını sağladım. Mavi gözleri aynı benim kisi gibi ağladığında hemen kızarıyor.

"Özür dilerim annecim niyetim seni üzmek değildi. Ama artık gitmek istemiyorum bir yere. Ben alıştım buraya. Aslı var anne aslısız ben yapamam ki. Ben tek dostum kardeşim dediğim insan burda ben onu nasıl bırakim anne."

"Kurban olduğum biliyorum alıştığını aslıyıyla nasıl birbirinizi sevdiğinizi. Ama onun bulmasını da istemiyorum seni alır benden götürür bir daha göstermez Allah bilir sa.... Hadi kalk annecim bavulun hazır zaten başörtünü de yap gidelim."

Elimi annemin elinden çektim. Önüme gelen saçımı elimle arkaya attım. Gözümden yaşlar süzülmeye başladı bile. Ben gitmek istemiyorum burdan alıştım buraya. Benim neşe kaynağım burda. Buraya ilk geldiğimde asla kimseyle konuşmazdım. Kızda öyle bir neşe var ki hemen insanı kendine bağlıyor mutlu ediyor.

"Ya as-lı."

"Gelir birazdan vedalaşırsınız annem hadi birtanem kalk."

"Peki."

Anneme bakmadan koltukdan kalktım. Arkamı döndüğümde gözlerimden daha çok yaş akmaya başladı. Elimle ağzımı kapatıp odama hızlı adımlarla ilerledim. Odama girdiğimde kapıyı kapatım. Yere çömelip ayaklarımı kendime çekip ağlamaya başladım.

Hep onun yüzünden böyleyiz. Kaçmak zorundayız. Üç senedir gitmediğimiz yer kalmadı. Her gittiğimiz yerde buldu bizi ama hep kaçtık. Şimdi de gitmek zorundayız. Iki gün önce annem çarşıya gitmiş orda görmüş onu. Eve geldiğinde ise gidiyoruz demişti hemen. Ama iki gün sadece olaya bildim simdi ise gerçekden gidiyoruz.

Hıçkırıklarımı artıkça nefes almakda zorlaşıyordum. O adam sadece zarar verdi bana anneme başka birşey yapmadı. Onun yüzünden karanlıkdan korkuyorum, fazla ağladığımda nefes alamıyorum, ani bir ses duyduğumda hemen kalkıyorum, kapalı alanlarda duramıyorum.

Şimdi olduğu gibi nefes alamıyordum. Allahım yardım et bana. Kapıdan destek alıp ayağa kalktım. Zor olasada camın önüne gele bildim. Camı açıp derin derin nefes almaya çalıştım. Başım açık olduğu için hemen camı kapatıp perdeyi çektim. Biraz hava almak iyi geldi. Aynanın karşısına geçip saçımı toplayıp bonemi taktım. Başörtümü de takıp omzumdan bağladım.

Şimdiki kapalıların hiç biri ama böyle yapmıyorlar. Ya tunik, pantolon, pardüse giyiyorlar kafalarında ise deve hörgücü gibi topuz yapıyorlar. Ama bilmiyorlar ki Kuranda pantolin giy ,tunik giy, deve hörgücü gibi başınızı yapın yazmıyor.