Second Day
Unti unti Na akong nanghihina ni simpleng pag upon at pagtayo ay Hindi ko Na magawa.
Ako mismo Sa sarili ko ay pinanghihinaan Na lalo pa Kaya si mommy at daddy Na buong araw Nakasubaybay at nakabantay Sa akin.
Ayokong nahihirapan sila ayokong nakikitang umiiyak sila Ng dahil Sa akin dahil Sa pagiging pabigat ko.
~~~~~~~~~~~~ after one week ~~~~~~~~~~~~~~~~~
Lumipas Ang isang linggo Na Wala akong ginawa kundi Ang humiga Sa Hospital Bed ko...Nakakabagot pero hindi ko magawang umangal.
Sa mga nagdaang araw kong pamamalagi dito sa Hospital Hindi ko na nagagawang gumalaw .Yung sakit na nararamdaman ko noong una ay dumoble ngayon na sa sobrang sakit wala akong ibang magawa kundi ang maluha.
Nadadagdagan pa ang sakit lalo na sa tuwing nakikita ko ang mga mahal ko sa buhay na umiiyak at nahihirapan .
Monday❤
Napangiti nalang ako ng makita ko kung gaano kasaya ang pamilya at mga kaibigan ko.
Si mommy at daddy na nagkukwentuhan at bigla bigla nalang tatawa parang wala siyang problemang dinadala. Si Deny ang bunso kong kapatid na busy sa paglalaro ng PSP niya pero never pinabayaan ang pag aaral at sa kabilang gawi ang mga kaibigan kong si Kiella at Kyle na never akong iniwan kahit nung oras na malaman ko na may sakit ako .
Masaya Ako na makita ko silang magkakasama Sa pinaka mahalagang araw Ng buhay ko.
Naramdaman ko Ang pamumuo Ng luha ko sana Hindi nalang Ako.
Sana Wala nalang akong sakit.
Naisip ko Kung Wala Kaya akong sakit. Mararanasan ko rin kayang gumala kasama Ang mga kaibigan ko.
Matutupad ko rin Kaya Ang pangako ko Sa mga magulang ko.
Pero Hindi man Ako katulad Ng iba masaya Na Ako Na nagkaroon Ako Ng mga taong tulad nila.
Tumingin ako Sa pamilya ko at mga kaibigan kong masayang kumakain Sa gilid.
It was my 21th Birthday and also Christmast ito nasiguro ang masasabi kong pinakamasayang araw Ng buhay ko.
I'm happy Na kasama ko sila Sa araw Na to masaya Ako Kasi bago Ako mawala nagawa kong maging masaya kasama sila.
Napatingin sila Sa akin Ang mga ngiti nilang yan Ang isa Sa mga bagay Na hinding Hindi ko makakalimutan. Ngumiti Ako Sa kanila kasabay Ang paglatak Ng luha Sa mga mata ko Hindi ko napansung umiiyak Na pla Ako.....
Kasi Ang Alam ko Sa puso't isip ko I'm so lucky to have them.
And that time everything went black.
YOU ARE READING
IF I CAN STAY
Cerita PendekHave you Ever Been So Sad that you can even cry , You Just sit There And Think about How sad and Unlucky you are. Because you Don't Have a Normal like others Because your Sick? ________ IF I CAN STAY ________ Pla...
