Okulun açılmasının ardından 2 hafta geçmişti. Bu süreçte gerçekten kayda değer bir arkadaşlık kazanmıştım.Adı Cansu, gerçekten çok neşeli bir yapısı var nasıl eğlenmesi gerektiğini biliyor. Belkide benim için bu okulun en iyi yanı Cansu olmuştu.
Sıramda oturmuş Cansu'nun gelmesini bekliyordum.Koşarak sınıfa daldı anlam veremediğim bir şekilde beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı.
"Dursana kızım! ne yapıyorsun? çekiştirme beni"
"Ceren sus ve yürü sana göstermem gereken bir şey var çabuk ol hadi"
Evet tamam neşeli olduğunu biliyordum ama buda neydi şimdi böyle of Allah'ım umarım boşuna kendimizi yormuyoruzdur diye içimden söylenip Cansu'nun çekiştirdiği yere hızlı adımlar atıyordum. Bir an merdivenlerden inerken sersemledim ve düşüşümle Batuhan'ın beni tutuşu bir oldu. O kısacık anda bir an gözlerim gözlerine takıldı,bir eli belimde diğer eli elimdeydi. O şekilde ne kadar süre kaldık bilmiyorum ama Cansu'nun beni yeniden çekiştirmesiyle kendime geldim.Arkamdan Batuhan'ın sesini duydum." Artık bir teşekkürü hak ediyorum bence"dedi.Bende arkama bile bakamadan hafifçe gülümsedim.
"Ceren bak orada işte çok tatlı değil mi?"
"Bu kim Cansu?"
"Bilmiyorum Ceren ama çok etkilendim bildiğim kadarıyla üst sınıflardan bir şekilde adını öğrenmeliyiz."
"Ne demek bilmiyorum biz bunca yolu adını bile bilmediğimiz biri için mi koştuk? Allah sana akıl fikir versin bana da o zamana kadar sabır."
"Ya öyle deme Ceren arkadaşın için bunu çok görme, ben hissediyorum biz birbirimiz için yaratıldık."
Bu kız cidden deli, ben ne yapacağım bununla ne günah işledim ben?Neyse artık bir kere bulaştım Cansu'ya kaçışım yok.
"Cansu canım benim hevesini kırmak gibi olmasın ama ya sevgilisi varsa ne yapmayı planlıyorsun?"
"Ah be Ceren onu ilk gördüğüm zamandan beri dua ediyorum bir sevgilisi olmasın diye"
"İlk ne zaman gördün ki sen bu çocuğu?"
"Tam olarak 15 dakika önce" dedi ve kıkırdadı.Sanırım ben dünyanın kaderini değiştirecek büyük bir suç işledim ondan bu olanların hepsi of Cansu of. Kendi kendime söylenirken zil çaldı ve sınıfımıza doğru yürümeye başladık. Sınıfa girdiğimde Batuhan'ın beraber oturduğumuz sırada olduğunu gördüm, evet hala beraber oturuyoruz. Ağır adımlarla o tarafa doğru yöneldim biraz önceki yaşadığımız olay aklıma gelince utandığımı hissettim. Gidip sıraya oturdum ardından Batuhan bana doğru dönerek " ben artık ciddi anlamda senden bir teşekkür bekliyorum" dedi. "Yüzüne bile bakmadan teşekkür ederim" dedim.
"Kabul etmiyorum"
"Ne! ne demek kabul etmiyorum sana törenli teşekkür yapmayacaktım herhalde kabul etmezsen etme Allah Allah"
"Senden törenle teşekkür beklemiyorum tabi ki de ama teşekkür böyle kuru kuru boğazıma takılıyor bana bir kahve ısmarlarsın artık bence hak ediyorum"
"Tamam peki sırf mevzu uzamasın diye kabul ediyorum alt tarafı bir kahve yani kantinden alırım içersin."
"Alt tarafı bir kahve deme seninle içmek ayrı bir zevk olacak."dedi ve çapkınca bir gülüş attı.
"Tabi ki öyle bir şey olmayacak kahveni alırım, içersin başkasıyla sus artık!"
"Ya ama seninde dediğin gibi alt tarafı bir kahve eğer kabul etmezsen uzatırım."
"Of tamam tamam içelim."
"Bu arada çok sinirlisin onları bir ara yumuşatalım."dedi, tam cevap verecektim ki sınıfa müdürün girmesiyle konu kapandı. Ve ben bu lanet olasıyla güzel tenefüsümü kahve içerek berbat edecektim.
