Biri var evet.
Nefes alıyor, veriyor. Yaşıyor gibi birazda. Yazdıkları var, yazamadıkları da... Elleri senin elin gibi, kalbinden geçenler de senin hissettiklerin sanki.
O gibi, sen gibi "Haa, biraz da ben" gibi sanki...
İyi ok...
Gidipte dönememek daha zor, çok daha zor. Gitmek biraz bana benziyor sanki. Gidiyorum, terk ediyorum, bırakıyorum ve umursamıyorum. Belkide umursamıyor gibi, terk ediyor gibi, bırakıyor gibi yapıyorum . Ama gidemiyorum, terk edemiyorum, bırakamıyorum...
Ondan gidince yaşamıyorum sanki. Onu terk edince boğazıma bir şey düğümleniyor sanki. Onu bırakınca nefes alamıyorum, ölüyorum sanki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gidince daha çok özlüyorum be...
Daha çok yanımda olsun istiyorum. Yanımdan geçerken gözlerimin içine daha sıcak baksın istiyorum. Yanımdan geçerken kalp atışlarını duymak istiyorum. Kokusu kazagımdan çıkmasın, anılarımız kaybolmasın istiyorum. Aslında onsuz olamayacağımı anlasın da beni geri kazanmak için çabalasın istiyorum. Gözlerimden akan yağmurlar, toprak kokusunu ciğerlerime ulaştırmadan o tekrar gelsin istiyorum. Aslında ben gidince onun vazgeçmesinden korkuyorum, çok korkuyorum... O vazgeçmesin diye arasıra o sıcacık gözlerinin ta içine bakıyorum.
Sen... Sen git. Tamam. Ama ben seni özlemeden gel. Tamam ya tamam sen git ama, ben ikinci nefesimi almadan gel. Yada dur, dur ya sen gitme. Sen hiç gitme...
