The Girl Without Trust -Luke Hemmings

1.2

POV Fien

Wanneer we eindelijk in Parijs zijn wandelen we tot aan ons hotel omdat het niet zo bereikbaar is met een taxi. Ashton sleurt met mijn bagage en die van hem, hij wilt perse een gentleman uithangen, sinds we hier in Parijs zijn is hij zo heel klef en probeert hij precies romantischer te doen en ja, ik weet echt niet wat er scheelt met hem, maar ja, mannen he. We gaan onze kamer binnen en Ashton zet de bagage neer. Nu is het hier in Parijs een paar uur na middernacht. Ik laat mezelf neervallen op het grote bed in de kamer. 'Ik ben kapot moe.' zeg ik dan. Ik kruip met mijn kleren aan onder het deken en ik val ook direct in slaap.

'Fiennnn!!! Disneylanddddd!' hoor ik de stemmen van Skyler en Emily roepen. 'Huh wat?' zeg ik en ik open mijn ogen en daar staan Emily en Skyler al klaar met een emmer. 'Nee, geen water, ik ben wakker, ik ben wakker.' zeg ik dan en ik sta op en ik pak wat kleren. 'Neem snel een douche, dan gaan we daarna naar Disneyland.' zegt Emily. 'Uhhhggg.' zucht ik en ik draai met mijn ogen en ik ga onder de douche staan en ik draai de kraan open.

Wanneer ik klaar ben met douchen kleed ik mij aan en ik poets mijn tanden, daarna doe ik snel mijn make-up, anders worden Emily en Skyler ongeduldig en dan ga ik de badkamer uit en ik pak mijn tas en dan vertrekken we naar Disneyland. 'Jammer dat de jongens niet mee konden.' zeg ik onderweg. 'Ze moeten repeteren, niks aan te doen.' zegt Skyler dan. 'Maar met of zonder de jongens, we gaan lol maken in Disneyland!' zegt Emily enthousiast. Wanneer we aankomen bij het park willen we allemaal iets anders, ik wil naar de Rock&Roller coaster, Skyler wilt naar de souvenir winkel en Emily wilt naar de Space Mountain. Dus uiteindelijk gaan we naar de tower of terror, iets totaal anders, maar we konden daarover overeen komen.

Na een hele dag in Disneyland te hebben rondgehangen vertrekken we terug naar ons hotel. Wanneer we daar zijn gaan we naar onze kamers. Wanneer ik de deur open staat Ashton daar met een boeket rozen. Hij geeft mij het boeket en  geeft mij een kus. Ik leg de rozen op het nachtkastje en dan neemt Ashton een doek die hij voor mijn ogen bindt. Hij neemt me mee in een auto of een taxi of wat dan ook en dan stopt het voertuig zal ik het dan maar noemen. Met de blinddoek op begeleid Ashton mij naar weet ik veel waar, want ik zie niets. Dan doet Ashton mijn blinddoek af en ik zie een tafeltje staan met een kaars en 2 borden met een zilveren scheel over. En naast het tafeltje staat er iemand een accordeon te bespelen.

 Ik ga zitten en Ashton gaat over mij zitten. 'Bon appétit.' zegt Ashton en hij doet de 2 schelen van onze borden. 'Wat is dit?' vraag ik en ik trek mijn lip walgend op als ik er met mijn vork tegen duw. 'Escargots, een typisch Frans gerecht.' zegt Ashton. Ik probeer met mijn vork het spul wat ik zou moeten opeten uit die schelp te halen, met succes. 

Het ziet er zo slijmerig uit. Maar ik wil nu niet moeilijk doen dus ik neem het op mijn vork en ik slik het direct in zodat ik er niks van proef en zo doe ik dat ook met al de rest behalve de laatste, die eet ik ook echt op en ik proef het, en ik vind het eigenlijk best nog wel lekker. 'Wat zijn die escargots dingen nu eigenlijk?' vraag ik dan aan Ashton. 'Slakken.' zegt Ashton. 'Wat? Heb jij mij nu net slakken laten eten?' vraag ik dan een klein beetje over dramatisch. 'Als je het wist zou je ze niet hebben opgegeten.' zegt Ashton. 

Ik kijk om me heen en ik merk nu pas op dat we op de Eiffeltoren zitten. Ik kijk naar Parijs van bovenaf, dit is zo cool! Ik sta op en ik ga meer naar de rand staan. Ik kan vanaf hier af zoveel zien. Ik zou hier voor eeuwig kunnen blijven staan. Dan voel ik Ashtons armen rond mijn romp en ik draai me om. We beginnen een beetje te dansen op de accordeon muziek. 

Na een lange avond komen we lachend aan bij onze kamer en wanneer we binnen zijn wordt Ashton ineens serieus. 'Fien, ik heb een vraag, het is echt iets waar ik heel lang over heb liggen nadenken en nu weet ik zeker dat ik dit wil.' zegt Ashton. Ik snap het even niet. 'Huh?' zeg ik dan vragend. 'Ik dacht nu dat we in Parijs zijn, de stad van de liefde, dacht ik om aan misschien wel een kindje te beginnen, we zijn nu al zolang samen, ik zou echt heel graag vader zijn van jouw kinderen.' zegt Ashton dan ineens heel onverwachts. Ik schrik. 'Wat denk je ervan?' vraagt Ashton dan. Ik draai me om en voordat de tranen over mijn wangen lopen loop ik de kamer uit. 

Ik loop snel de trap af en dan kom ik uit aan de balie van het hotel. Ik loop snel het hotel uit en ik loop over straat. Ashton wilt een kind van mij.. Ashton wilt een kind van mij.. ik kan aan niets anders denken. Ik loop ergens een parkje in en daar ga ik ergens tegen een boom op het gras zitten. 'Ashton wilt een kind van mij.' zeg ik huilend. Het is al laat, dus het is ook donker en onbevolkt. Dat vind ik nu wel goed. De tranen blijven komen. 'Mademoiselle? çava avec toi?' hoor ik van naast mij. Er staat een man naast mij. Ik heb geen flauw idee wat hij net zei. 'Uhm Oui.' zeg ik dan. 'Je vois que vous montez, tu pleures.' Zegt hij. Ik versta er nog steeds niets van.

'I don't speak French.' zeg ik in mijn beste Engels met een snik. 'Oh, uhm, are you okay?' vraagt hij dan. 'Not really.' zeg ik dan zacht en ik pink een traan weg. De onbekende Fransman komt naast mij zitten. 'What is wrong?' zegt hij dan met zo een typische Franse R. 'It's hard to tell but my boyfriend wants a child from me.' zeg ik zacht. 'But you just wanted to dump him or??' zegt hij dan. Ik neem even mijn gsm en ik gebruik Google Translate om het te vertalen wat ik wil zeggen. 'Nooo, that's not the problem, the problem is that I can't have children I'm infertile.' zeg ik zachtjes en de tranen beginnen harder over mijn wangen te stromen.