Kanka Ayağı G*t Ayağı

                                                                         Yeni Çocuk

  Her sabah olduğu gibi Lucy 'nin hayvanca beni durtmesi ile uyandım.''Avril uyaaaaaaaaaan.''kulağımın içine kadar girmişti.''Ne var?!'' diye bağırınırken tüm kızlar bize bakıyordu.

  Yurtta kaliyorduk. Ailem ben daha çok küçükken trafik kazasında ölmüşlerdi.Amcamlar beni okutuyordu. -Evet,ama sadece okutuyolardı.-Onları iki yıldan beri görmemiştim .Yalnızca harçlığımı yatırıp okul için gerekli para işte her neyse onları ödüyorlardı. Zaten onları görmeye de meraklı değildim.Lucy'nin ailesi de yangında hayatını kaybetmişlerdi.

  Söylene söylene kalktim.Lucy ''Yeni bir çocuk yurda gelmiş,çok yaskisikli olduğunu duydum.Umarim bizim sınıftadır.''Gözlerimi devirdim, adeta ayaklı gazeteydi. Dudağımı bükerek ''Benim başım bağlı,hiç kusura bakma.''Gülümseyerek bana baktı.''Kusura bakmam, şu çocuğa bakarım.''

  O bunları söylerken ben giyiniyordum.Her zaman ki gibi altıma kot pantolon, üzerime nar çiçeği gömlek giydim. Hafifçe rimelimi sürdüğümde hazirdim."Tamam gidiyoruz patlama." dediğimde çoktan kolumdan tutup beni çekiştirmeye başlamıştı bile.

  Yemekhaneye vardığımızda bize doğru gelen Bella'yı gördüm.Onuda Lucy kadar çok seviyordum.Ama nedense Lucy ona pek güvenmiyordu.

  Yanıma doğru yaklaşarak "Luke bugün çok yorulmuş sanırım,yani öyle gözüküyordu.''Şaşırmıştım,Luke ile ne zaman tanışmıştı.Luke ile buluşmaya sürekli tek giderdim.

"Onu tanıyor musun?" diye sorduğumda;

"Ahh, aramız çok iyidir."diyerek yanımızdan uzaklaştı.

  Şaşkınlığım iki kat artmıştı. Bella ile aramızdan su sızmazdı. Yani illa ki tanıştıklarını söylerdi bana.Lucy tekrar beni çekiştirmeye başlamıştı.Aklım hâla Bella'nın sözlerindeydi.

  Yemek yedikten sonra sınıfa doğru ilerledik. Sırama oturduğumda yanıma Lucy de oturmuştu.Çok geçmeden hoca geldi.İlk ders matematikti ve bu ders benim için ölümdü.

  Az sonra kapı açıldı ve içeri  kumral yakışıklı denebilecek türden bir çocuk girdi.Tamam erkek arkadaşım olabilirdi, ama çocuk cidden taştı.Çocuk arkamızdaki sıraya geçti.

  Ben Lucy'e dönerek "Senin dediğin çocuk buydu sanırım?" dedim.Hala çocuğu kesiyordu.Ardından bana dönerek "İsmi neğğ? Sen bi sorsana nolur,nolur,noooolur."

  "Fazla utangaçsın." diyerek gülümsedim.Ardından arkamı dönerek ona;

  " Biliyorsun ki burada ailesini kaybeden onlarca çocuk var.Aramıza hoşgeldin, ben Avril" elimi selamlaşmak amacıyla ona doğru uzattım.

  Fazla düşünceli gözüküyordu. Onu anlıyordum,buradaki herkes onu anlıyordu.Bana karşılık vererek elini uzattı

"Bende Dylan,memnun oldum."Ardından gülümsedi ve bende ona gülümseyerek önüme döndüm.

  Lucy kolumu çekiştiriyordu,"Adı ne,adı ne?"Gömleğimi düzelterek "İsmi Dylan,hem sen daha geçen gün Luke'un arkadaşından hoşlanmıyor muydun?" Cidden çok sıpsevdiydi.

  Matematikçi Lucy'e seslendiginde gözler ona çevrilmişti. Boşluğuna dirseğimi geçirerek "Seni çağırıyor aptal."dedim.

  Bana koala gibi bakarak matematikçiye doğru yürüdü. Matematikçi tahtayi işaret ederek "Soruyu çöz Lucy" dedi.

  Lucy matematikte berbat olduğu için doğal olarak soruyu cozemiyordu.Matematikçi egosunu tatmin etmek için o koca ağzını açarak söylenmeye başladı. Lucy bunları pek takmazdı. Ama bana aynılarını söylese dayanamazdim.Sinirlendiğimde ağlamak gibi aptalca bir huyum vardı.

Dersler bittiğinde Lucy'i bırakıp Luke'un yanına gittim.Onu çok özlemiştim.Boynuna sarılıp yanağına minik bir öpücük kondurdum. Bana karşılık vermemişti.Yorgun olduğunu hatırlayınca üstüne gitmedim.

  Bahçede  Dylan'ı görünce ona seslendim. Luke yanımdan gitmişti,çok tuhaf davranıyordu.Benden uzaklaşmıştı. Dylan bana baktığında gülümsedi.Yanıma doğru geldi ve banka oturdu. Yola doğru bakıyordu. Bugünkü düşünceli hali hâla gitmemişti.

  "İyi misin?" diyerek ona doğru baktim."İşaret parmağını kalbine getirerek "Şurası Avril ,şurasi çok acıyor."dedi.Yüzünde ağlamaklı bir ifade vardı.

  "Seni anlıyorum. İnsanın ailesini kaybetmesi çok zor burada hepimizin ailesi bizi bırakıp gitti.Hem sana bisi söyliyim mi,Tanrı sevdiklerini yanına alırmış."Elinin tersiyle gözyaşlarını sildi."Benim bir dosta ihtiyacım var,sen beni anlıyorsun."Ona gülümseyerek

  "Dost olabiliriz, hem ne derler Kanka"Bana gözlerini çevirerek "Kanka"dedi.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

(Arkadaşlar kitap yazmaya daha yeni başladım.Umarım begenirsiniz. Kitabı begenirseniz arkadaşlarınıza önerebilirsiniz.:)