Distance...🌹

walking...

Και τον κοίταξα.. Είχα σκάσει στα γέλια από το άγχος μου άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω και του λέγα που σκεφτόταν να πάμε.. (Γαμιέμαι απλά ειμαι τοσο απίστευτα ηλίθια τον είχα δίπλα μου και αντί να τον ρωτήσω αλλά πράγματα απλά του πεταξα αυτο...) έβγαλε το κινητό του και άρχισε να ψάχνει στον Χάρτη το που ακριβώς βρισκόμασταν και του ζήτησα να δω και εγω... Κατέβασε χαμηλά το τηλέφωνο του και κόλλησα πάνω του..Ήταν απίστευτα ψηλός και  δεν έφτανα να κοιτάξω και έτσι άρχισε να με πείραζει και να με κοροϊδευει..( χαχαχα μου άρεσε να έχω την προσοχή του...'μαζοχισμος') περπάταγα δίπλα του..  δενν μπορουσα να το πιστέψω ότι όντως βρήσκομουν δίπλα του.. Με έπιασε από τους ώμους και με έφερε κοντά του και ένιωσα το χέρι του να ανεβαίνει απαλά στο λαιμό μου.. Εκεί πετάχτηκα και προσπάθησα να μην δείξω ότι αυτή του η  κίνηση με  έκανε να αφήνομαι όλο και ποιο έντονα στο χέρι του..και έκανα ένα μεγάλο βήμα και βρέθηκα μπροστά του.. Του χαμόγελασα (χαζοχαρούμενο) και τον τράβηξα να πάμε πρός ένα σοκάκι για περπάτημα....