Distance...🌹

Γαμημενε αναπτήρα..

Είχε αφησει ήδη τον αναπτήρα του  πάνω στο τραπέζι..και το βλέμμα μου είχε σκαλώσει ακομη στο χέρι του..παρατηρούσα τα δάχτυλα του και το  δαχτυλίδι που φάνηκε να φόραγε.. Αφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και ξάπλωσα στο καναπεδακη ως ένδειξη κούρασης..σηκώθηκα απότομα και αρπαξα τον αναπτήρα απο το τραπέζι και  αυτός  συνέχισε να με πιέζει να του τον δώσω,σταμάτησα τον άφησα να το κρατήσει και ανέβασα τα πόδια μου ανάμεσα στα δικά του,έπιασα  το χέρι οπου  κρατουσε τον ασημένιο αναπτήρα..οτι και να έκανα ηταν αδύνατον να τον πάρω..Οπότε τα παράτησα..γέλασε ψυχρά  φάνηκε να το απολάμβανε. Κοίταζα το σχήμα τον ματιών του καθώς γέλαγε και με έκανε να του θυμώνω..αλλά ήξερα οτι όλο αυτο καταντουσε κουραστικό  οπότε εκανα πίσω χαμογέλασα και άφησα μια ξερή εισπνοη..με κοίταξε και άφησε χαλαρά τον αναπτήρα στο τραπέζι για δεύτερη φορά..δεν αντέδρασα απλα τον κοίταξα με ενα δήθεν ύφος..
γέλασε..δεν μου μίλησε...Το χέρι του αυτή την φορά ηταν ακουμπισμένο στο πόδι μου  ήθελα τοσο πολύ να το πιάσω  και ετσι το έκανα.. ως αιτία να δω το δαχτυλίδι έφερα το χέρι του κοντά στο πρόσωπο μου έπαιξα με τα δάχτυλα του και μετα του έβγαλα το δαχτυλίδι και άφησα το χέρι του ελεύθερο φόρεσα το δαχτυλίδι αλλα μου ηταν τεράστιο.. τα δάχτυλα μου μπροστά στα δικά του φαίνονται πολύ μικρά..
..27 αυτος 17 εγω..

Well...paizakia mou 8a h8ela na eyxaristhsw osous ka8ontai kai parakolou8oun to story mou kai diavazoun..mporei na mhn anevazw polu suxna part alla eimai gemath douleies..kai otan lew douleies ennow oti koimamai hahah monh m:'( tlsp pera apo thn plaka eyxaristw gia thn sthri3h....kai enan sygkegrimeno pou ta diavazei..opou fainetai na einai kai o prwtagonisths mas😝