Be A Good Kid This Year |Park Jimin|

1. Bölüm

Profesör sınıftan ayrıldığında sıramın üzerinde duran kitaplarımı kucağıma aldım ve alelacele sınıf kapısından çıktım. Çantamı almayı unuttuğumu fark edince mecburen geri döndüm ve omuzuma takarak tekrar ilerlemeye başladım.

Kapıdan çıktığım zaman sınıftakiler de anca çıkıyordu. Yine en erken ben çıkmıştım, oyalandığım hâlde.

"Hey!"

Omzumun üzerinden arkama baktığımda Min Hee olduğunu gördüm. Bizim sınıfın 'aşırı' girişken kızı..

"Efendim?"dedim ona doğru tam dönerek.

"Yarın geliyorsun değil mi?"dediğinde kucağımda tuttuğum kitapları birazcık daha sıktım.

Anlamamazlıktan gelerek "Ha? Nereye?"dedim. Üzgünüm Min Hee, ama partiye katılmak istemiyorum...

Gözlerini devirdi ve konuşmasını devam ettirdi.

"Aish! Ne olabilir sence, parti vardı ya hani??"

Mükemmel oyunculuğumu devam ettirmeye niyetliydim sanırım. Biraz düşünüyormuş gibi yapıp "Ha evet hatırladım, ama ben gelemem ki"dedim.

"Aa, nedenki sınavlarda geçti zaten, niye gelemiyorsun?"

".........."

Birşey söylemeyerek bileğimdeki saate baktım ve hafiften öksürdüm.

"Başka bir sebep galiba??"

"Aynen öyle"diyerek yalandan gülümsedim.

"Tamam, sen bilirsin ama gelmeni hepimiz çok istiyoruz, sen yine de gelmeye çalış. Görüşürüz bebeğim!"dedi ve kibrit çöpü gibi olan saçlarını savurarak yanımdan ayrıldı.

Hipimiz gilmini çik istiyiriz, sin yini di gilmiyi çiliş, girişiriz bibiğim(!)

Çok samimi gerçekten. Bebeğim ne ya, Allah'ım kusacağım şimdi! Neden katılmıyorum acaba? Onlar yüzünden olmasın, hani benim gelmemi çok isteyenler!

Acaba oyunculuk ajanslarına mı başvursam, iyi para kazanırım. Hatta kazandığım paralarla kendime pastacı dükkanı satın alırım. Zengin olurum ve çok yakışıklı birisiyle evlenirim. Evet evet çok mantıklı, bunu bir ara düşüneceğim.

Kafamdaki deli düşüncelerle birlikte yürürken, yurda gelmiş bulunuyordum.

Odama girdim. Eşyalarımı yerlerine yerleştirip, yatağıma girerek telefonumla ilgilenmeye başladım.

Üstümü bile değiştirmemiştim ki bunu yapacak halim dahi yoktu...

Zaten yalnızdım, canım sıkılıyordu HAYIR YANİ KOCA YURTTA NEDEN BİR TEK BEN YALNIZ KALIYORUM?? HERKESİN ODA ARKADAŞI VARKEN NEDEN BEN?

Aish... Oda arkadaşım olsa ne olacak sanki, diğerlerini görüyorum, çok iyi anlaşıyorlar.

Ne diyorum ben ya, Allah Allaah. Yalnızlık kafa yaptı herhalde ben de.

Yarım saat kadar telefonda takıldıktan sonra alışveriş için dışarı çıkmaya karar verdim. İnternette herkes, yılbaşı ile ilgili şeyler paylaşıyordu. Ve yeni yıla girmemize tamı tamına altı vardı.

Şimdi gidip alışveriş yapsam iyi olacak. Yalnız başıma kutlayacağım ama ne yapalım, kader böyleymiş.

Geldiğimde üzerimi değiştirmediğim için direk telefonumu ve siyah sırt çantamı alarak yurttan ayrıldım.

Altımda siyah bir pantalon, koyu kahverengi botlar; üzerimde yün kazak ve askeri yeşil montum vardı.

Yağan kar artmıştı ve neredeyse heryer bembeyaz olmuştu. Bu çok güzeldi! Etraf yılbaşı süsleriyle daha da güzelleşmişti. Ve benim o süsleri yiyesim geliyordu. Çok acayip bir istek gibi gelse de gerçekten yiyesim geliyordu. Herneyse...