Şuan abim ortada , babam önümde ve bende ortada olmak üzere çarşıda geziyorduk.
Arkamdan bir patırtı duyduğumda birileri abimi bayıltmış bı yere sürükleyerek görüyorlardi babama söylediğimde ise bana verdiği cevap aynen "arkadaşları yine eşek şakası yapıyordur bı arkadaşı beni arayıp böyle bir şaka yapıcaklarından haberdar etmişti." oldu bende bir şey diyemedim ama normal olarak içimde bir telaş var endişe vardı bu şaka bile olsa ki bence deil bayiltmak biraz abartı değil mi?
Bende bu yüzden babama haber verip abimi götürenlerin peşlerinden gizlice gittim. Bir insaata iken yarım bırakılan binaya girdiler. Bende peşlerinden yavaş ve saklanarak gidiyordum. Yukarı cikdigimda abimi yerde bırakmışlardı ve görüntülerde kimse yokdu bende fırsat bulup abimi uyandırıp kaçmayı düşündüm ama salakligim yüzünden oranın onların mekanı ve sekiz kisinin aslında beni en başında fark edip tuzağa düşürmeye çalıştıklarını bilmiyordum.
Hemen abimin yanına koştum "Abi uyan! Abiğğ bana bak çabuk! Abeeeğğ!" Diye fısıldadım.
"Way way waaay kimler varmış burdaaaa! Bizimle gelmek istersen gel senide götürelim.." kafamı sesin geldiği yöne çevirdiğimde bana seslenen kişi ile birlikte toplam yedi erkek ve bir kız vardı. Bir dakika Eylül abla!! Bu Eylül ablaydı. Ablamın hoşlandığı ve bu yüzden benden taktik istediği , abimin kankasi Eylül abla , hani şu tüm dertlerimi anlattığım Eylül abla??? Onun burada ne işi var?? Yoksa .... Yoksa onudamı kaçırdılar?? Beni bu düşüncelerimden ayıran abimdi uyanmış ve başını tutuyodu."Abi uyandınmı hadi kalk gidelim gidiyoruz da zaten burası çok tehlikeli!" Abim etrafa bakıp garip garip mırıldanıyordu "burasıda neresi yaaa?" Abimin böyle konuşması çok normaldir sonucda buraya getirildiğinden habersizdi!"Wendy , Daniel sizi bir yere götürmek istiyorum. Çok özür dileriz sizi bu şekilde korkuttugumuz için ama inanın amacımız size zarar vermek deildi inanın bana!" Bunları söyleyen Eylül ablamdı. Ne yani o kaçırılmamamış hatta bizi mi kaçırtmıştı inanamıyorum...
"Wendy kızım hadi uyan! Wendy uyan!" " Hah?? Ne?? Rüyamıydı?? Uyandımmı?? Yoksa karakolda mıyız??" Babam biraz şaşırmış biraz da alaylı bir şekilde benimle konuşmaya başladı "ne karakolu kızım? Bu sefer kimin kalbini çaldın bakiyim??" Biraz garipsemişdim çünkü herşey ama herşey aşırı gerçekçiydi. "Kızım hadi hazırlan gidiyoruz" şaşırmışdım "Baba sabah sabah nereye ya??" Bu sefer şaşırma sırası babama gecmişti "sabahmı saat 13' e geliyo ne sabahı hadi hazırlan abin sen ben çarşıya biraz gezmeye gidicez." Olamazdı değilmi? Bu o nadiren gerçekleşecek olayları gördüğüm rüyalardan biri olamaz!!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI BİR DÜNYA
FantasyBu benim yazdığım ilk hikaye olduğu için bazı yerleri eksik ve ya hatalı olabilir şimdiden özür diliyor ve hatalarimi , gelecek bölümler için önerilerinizi bekliyor olacağım...