Misja: Ginny

Rozdział 1 - Ukarać jednych, a innym przebaczyć

Kingsley Shacklebolt, dyrektor Biura Aurorów, chodził w tę i z powrotem za swoim ciężkim, mahoniowym biurkiem, niezdolny pohamować wściekłości. Tym razem Harry Potter przesadził. Podczas służby w ochronie mugolskiego premiera nie tylko potraktował zaklęciem ogłuszającym małżonka królowej, ale także rozbroił i uderzył ochroniarza księcia, który usiłował interweniować. Nie trzeba chyba dodawać, że konieczność wymazywania pamięci członkom rodziny królewskiej była potężnym skandalem dyplomatycznym i Minister Weasley, który w normalnych warunkach stanowił uosobienie spokoju, tym razem domagał się stanowczej akcji dyscyplinarnej.

Kingsley Shacklebolt lubił Harry'ego. W końcu chłopak uratował czarodziejski świat. Trzy lata temu pokonał Voldemorta na polanie Zakazanego Lasu pod Hogwartem i kiedy w zeszłym roku zjawił się w Biurze Aurorów prosząc o pracę, zdał egzaminy wstępne z najwyższymi możliwymi ocenami. Shacklebolt był pod wrażeniem jego skromności i powagi, a także skuteczności w walce, której nie był w stanie dorównać nikt w departamencie. Wystarczyło sześć miesięcy treningu, by młody mężczyzna został dopuszczony do służby jako pełnoprawny auror. Wkrótce jednak okazało się, że z Harrym Potterem jest pewien problem. Nie miał za grosz szacunku dla władzy. Zapewne zawdzięczał to wpływowi swojego ojca chrzestnego, Syriusza Blacka, który wychowywał go przez większość życia w konspiracji i ciągłej podróży, mając do pomocy jedynie Remusa Lupina, przyjaciela rodziny.

Służbę w ochronie mugolskiego premiera podczas królewskich uroczystości uważano za wielki honor, więc oczywiście imię Harry'ego Pottera od razu pojawiło się, gdy ogłoszono informację o przyjęciu w Pałacu Buckingham.* Shacklebolt wielokrotnie uczęszczał na podobne przyjęcia i wiedział, że małżonek królowej to dupek, ale nic nie usprawiedliwiało zachowania Harry'ego. Główny Auror zastanawiał się właśnie nad odpowiednią karą, gdy rozległo się pukanie do drzwi. Usiadł za biurkiem i jeszcze raz rozważył, czy zwolnienie Pottera ze służby stanowiło najlepsze rozwiązanie. Wyobraził sobie konsekwencje polityczne i zadrżał. Tak naprawdę to potrzebował dać Potterowi nauczkę.

- Wejść! - zawołał głębokim tonem.

Shacklebolt zauważył, że Harry wszedł do jego gabinetu ze spuszczonymi oczami i skruchą widoczną w każdym ruchu. Młody auror stanął na baczność przed biurkiem.

- Auror Potter melduje się na rozkaz, główny aurorze Shacklebolt!

- Zechcesz mi wyjaśnić, co tam się do cholery stało?

Harry niemal się uśmiechnął. Szybkie przechodzenie do rzeczy to jedna z cech swojego szefa, które bardzo lubił.

- Ten mężczyzna... to Śmierciożerca-charłak. Robiłem co do mnie należy, kiedy podszedł do mnie i zaczął kwestionować moje kwalifikacje do przebywania w tym miejscu. Zaczął gadać o "motłochu" i "hałastrze", których w tych dniach wpuszcza się do pałacu. Potem czynił niestosowne uwagi dotyczące innych gości i usiłował zrobić ze mnie swojego chłoptasia do biegania po drinki. Naturalnie odmówiłem i przypomniałem mu, że jestem tam jako ochrona pana premiera. Zaczął mnie obrażać komentarzami na temat mojego fatalnego pochodzenia i twierdzić, że moje złe maniery i nieznajomość miejsca w szeregu to na pewno wina mojej matki. Nie mam zamiaru pozwalać, by dupek gadał takie rzeczy o mojej mamie, więc go ogłuszyłem. Kiedy jego ochroniarz wyciągnął broń, złamałem mu nadgarstek i uderzyłem go - Harry przerwał na moment i wziął głęboki oddech. - Proszę o pozwolenie na wyrażenie opinii - Shacklebolt skinął głową, więc Harry kontynuował: - Zapisałem się tu, by być aurorem, ścigać i łapać czarnych magów. A nie, by robić za niańkę polityków czy członków rodziny królewskiej cierpiących z powodu zbyt częstego krzyżowania z krewnymi.

Shacklebolt spojrzał na podwładnego ze złością.

- W tym departamencie masz wykonywać rozkazy! - przypomniał mu głośno i ostro. - Jak mam cię uznać za gotowego do dyskretnej, a co dopiero tajnej pracy, kiedy tracisz głowę z powodu głupiego starucha? Rozumiem, że palisz się do ważniejszych zadań, ale najpierw musisz udowodnić, że potrafisz przestrzegać rozkazów. Nie mogę pozwolić, żeby aurorzy biegali po całej Anglii niczym odbezpieczona broń!