Ablam ile odamda oturmuş öylece birbirmize bakıyorduk.Ben onun, o da benim konuşmamı bekliyor gibiydi.Ablam ile Emre Abim'in kavgasının arasından birkaç gün geçmişti.Ve ben bu süreç boyunca ablamın üzerine gitmemek için o konuyu hiç açmadım.
Ah meraklı kafam!Bu sabah dayanamayıp onu odama çağırıp neler olduğunu anlatmasını istedim.Sonuç olarak şu an yatakta oturmuş, birbirimizin yüzüne mal mal bakmaktan başka hiçbir şey yapmıyorduk.O an ister istemez olayın havasına girip dramatik bir hava yaratmak için camın önüne geçip,göç eden kuşları izlemeye başladım.Eğer yanılmıyorsam uçan onlarca kuş güvercindi.
Sonra dikkatimi çeken bir güvercin diğer kuşlardan ayrılıp bizim evin yakınlarında dönerek uçmaya başladı.Daha sonra bizim cama doğru yaklaştığını görünce bir adım geriye gittim.Güvencin hızla bizim cama yapıştı ve daha sonra geri arkadaşalarının yanına döndü.Olayın şokunu ablamla birlikte yaşarken kendimi daha fazla tutamayıp kahkaha attım.Ablamında güldüğünü duyunca arkamı dönüp yatağa tekrar oturdum.
"Kuş geç etmeye başlamadan önce yetmişlik bira içmiş herhalde."dedim gülerek.Ablam birşey demek yerine başını sallamakla yetindi.
Daha sonra ablama dikkatlice baktım.Gözlerinin altında torba oluşmuş,gözleri kan çanağına dönmüş,saçları ise kuş yuvasına dönmüştü.Kim bilir kaç gündür uyumuyordu."Bakma bana öyle,ne kadar iğrenç göründüğümü bende biliyorum.Ama bunu bana hissettirme!"dedi titrek sesiyle.Sustum.
Onun bir an önce konuşmaya başlamasını istiyordum.Sonunda derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
"O gün Emre ile buluştuğumuzda,Emre beni bir yere götüreceğini söyledi.Öylesine heyecanlandım ki!Uzun bir yürüyüşten sonra büyük ve gösterişli bir kıyafet mağazasına girdik.Kalbim deli gibi atıyordu.Daha sonra görevlileri umursamadan elbiselerin olduğu tarafa gitti,tabii bende arkasından..."biraz durdu.Diyeceklerini kafasında ölçüp biçiyor gibiydi."Sonra...Eline birkaç tane elbise aldı.Bilirsin,kendisi pek modaya uygun giyinmese de göz zevki iyidir."diyince kafamı onaylar anlamda salladım.
"Her neyse...Elindeki elbiseler gerçekten göz kamaştırıcıydı.Hepsini bana uzattı ve kabinde denememi istedi.Bende heyecanla kabine girdim.İlk önce,pembe etek uçları dantel olan elbiseyi denedim.Üstüme cuk diye oturdu.Sanki benim için dikilmiş gibi...Kabinden otuz iki diş gülerek çıktım.Oturduğu küçük koltuktan kalkıp yanıma geldi.Elimi tutup beni kendi eksenimde döndürdü.'Harika' diye mırıldandı.Sonra diğerlerini denemem için beni kabine doğru yavaşça iktirdi."nefes alıp konuşmasına devam etti.
"Diğer iki elbiseyi de denedim.İkisininde çok güzel olduğunu ve bana çok yakıştığını söyledi.Beni görsen,mutluluktan uçuyorum.Daha sonra kendi kıyafetlerimi giyip kabinden çıktım.Elbiseleri elimden alıp tek tek hepsine göz gezdirdi.Hangisini alacağını karar veremiyor gibi duruyordu.Ve bana ne dedi biliyor musun Açelya?"
Ona 'ben nereden bilebilirim düşünce zevkini yediğim' temalı bakışı atınca konuşmaya devam etti."Bana 'Merve'ye hangisini alsam acaba?Aslında hepsi çok güzel,hepsini alacağım'dedi.İnanır mısın bütün hayallerim suya düştü.İlk kez Emre'nin de bana karşı birşeyler hissettiğini düşünmüştüm.Aptala bak!Sevdiğim adam 'her ne kadar bilmese de' sevgilisine elbise almak için beni kullanıyor.Tabi haliyle bende fena şekilde bozuldum.Elbiseleri aldıktan sonra biraz gezmeye karar verdik.Daha doğrusu o benim yerime verdi.Sahilin oralarda gezinirken 'Merve'nin doğum günü için çok heyecanlı olduğunu,ona nasıl sürprizler yapacağını'anlattı durdu.Ve dayanamayıp,'Yeterrr!' diye bağırdım.Ne olduysa ondan sonra oldu zaten..."dedi dolmuş olan gözleriyle bana bakarak.
Bir süre bir şey demedim.Sadece ablamın gözlerinden yanaklarına doğru süzülen gözyaşlarını seyrettim.Ağlamamak için kendini zorluyor olsada göz yaşlarına hakim olamadığı belliydi.Çünkü ne zaman kendini ağlamamak için sıksa boğazı kızarırdı boydan boya.Ve ilk kez boğazı bu kadar kızarmıştı.
"Eğer hemen bana sarılıp gözünde yaş kalmayana kadar ağlamazsan seni balkondan aşağıya sallandırırım.Hem belki beynin kayısı hoşafına döner de unutursun bu olanları."dedim gülerek.
Hemen sımsıkı boynuma sarıldı ve avazı çıktığı kadar bağıra bağıra ağlamaya başladı.Ara ara birşeyler söylüyordu ama ağladığı için anlamakta güçlük çekiyordum.O öyle ağlarken güçlü kalmak ve gözlerime firar eden yaşların geri gitmesi için komik,saçma sapan şeyler düşünmeye zorluyordum kendimi.
Benim ablam...Ceren Demirtaş...İlk kez kollarımda böylesine hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Hiç alışık olmadığım haller bunlar,alışmayı da pek istemem doğrusu.
Ablam omzumda ne kadar ağladı bilmiyorum.Ama o kadar çok ağladı ki gözlerinde yaş kalmamıştı artık.Onu daha fazla öyle görmeye dayanamadım.Bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum.Ve o an aklıma gelen ilk şeyi söyleyiverdim.
''Emre Abi'ye gününü gösterelim bence ablaların en güzeli.Sen ağlayacağına o ağlasın be!''diye heyecanla konuşunca birkaç dakika ablamın şaşkın bakışlarına maruz kaldım.Daha sonra konuşmaya devam ettim.
''Emre Abi'nin hiç sevmediği şeyleri ona yapalım.Delirtelim onu!Böylece senin çektiklerini o da anlasın.''
Ablam dediklerimi biraz idrak etmeye çalışıyor gibiydi.Sonra hiç ummadığım bir şekilde yüzünde kötü bir sırıtış belirdi.
''Tamam lan!Göstereceğiz ona gününü.''dedi çığlık atarak.İşte benim ablam!
Ablam plan yapmak için kendi odasına çekildiğinde bende uzun zamandır instagram da takip ettiğim çocuğun profiline girdim.Birkaç tane resim attığını görünce hayranlıkla bakmaya başladım.Hatta hızımı alamayıp bütün resimlerine baktım.Tam yukarıya doğru çıkarken yanlışlıkla çocuğun resmini beğenince hayatın bana fazla olduğunu anladım.
Sinirle kafamı yastığa gömüp avazım çıktığı kadar bağırdım.Hoş,sesim de duyulmadı ya.
Nefessiz kalınca yüzümü yastıktan çektim ve kendime küfürler savura savura mutfağa gittim.Acayip şekilde susadığımı fark edince kendime bir bardak su koydum.Tam bardağı ağzıma götürmüştüm ki,kapı çaldı.
Elimdeki bardağı bırakıp kapıya koştum.Kim olduğuna bakmadan kapıyı açtım.Karşımdaki kişiyi görünce gözlerimi sonuna kadar açtım.
''Senin burada ne işin var?!''
Medya;Ceren (Açelya'nın ablası)
Beğenmeniz dileğiyle...
