COOL SEVGİLİM.

''...geç kalırsan derdini babana anlatırsın Masal!''

Annem mutfaktan bağırarak sesini bana duyurmaya çalışıyordu. Ayakkabılarımı giyerken annem söylediklerini duyduğuma emin olmak istiyordu.

''Masal!''

''Peki anne zaten birazcık koşucam sadece.''

'' Bu saatte bi de bunu çıkar...''

Annem söylenmeye başlar başlamaz kendimi dışarı attım. Kulaklığımı taktığımda şu iğrenç yerde , nerdeyse herkesin eleştirdiği müzik zevkimle başbaşaydım. Yalnız olmayı seviyodum. Hayal kurup saatlerce ağlayabilirim ve kimse o halimi görüp bana acımaz.

Liseye bu yıl başlamıştı ve 1 ay sonra 1. sınıf bitecekti. Sadece 2 yakın arkadaşım vardı. Ben halimden memnunum o yapmacık kardeşliklere ihtiyacım yok. Zaten içime kapanık biri olduğum için pek farkımda da değiller. Özellikle de Andaç...

En yakın arkadaşım Selin'le sürekli Andaç ve Meriç'i keseriz.Ama onlar bizim farkımızda değiller. Kimsenin farkında değiller. Nerdeyse kimseyle konuşmazlar ve hiç güldüklerini görmedim. Okuldaki çoğu kız onların peşinde ama bunu umursamıyorlar. Ama bunun egoyla alakası yok onlar benim gibiler içine kapanık ama bunu göremeyip herkes havalı olduklarını düşünüyorlar.

Belki de bu yüzden bu kadar dikkatimi çekmiştir.

-medyada Andaç