Bir yoksulluktu senin sevginden mahrumiyetim
Sensizlik çölünde ki sussuzluğumun harabıydı
Doyurmuyordu artık ruhumu o senli şiirler,
Bana iyi gelen Varlığının bende olmayışı,
Ya da seni bekleyişimdeki sensizlik hasretim.
Belkide bırakmalıydım artık özlemeyi
Unutmalıydım sesini, gözlerini, gamzeni
Aslında oluşunun verdiği üzüntülerim
Olmayışındaki hasarlı hüznüm oldu
Artık ruhumdan da gitme vaktin gelmiş olmalı
Gönlümün kapısından uğurlanma zamanı
Arkandan su dökmeden diyorum sana
Elveda...
