Düşünüyorum hep..
Bu kadar mutlu olamazdık..
Bu mutluluk normal değildi..
Bizim kaderimiz olmuştu artık acı.. Korkutuyordu..
Ve korkmakta haklı olduğumu biliyordum.
Hayat hiçbir zaman sonsuz mutluluk vermedi..
Vermezdi..
En azından bize vermezdi..
Dua ettim hep..
Acı olmasın..
Mutlu kalalım diye..
Biliyordum.
Mutlu kalamayacaktık.
Ne zaman ki hayat gerçek yüzünü belli etmeye başladı.
Güzellikler ters olmaya başladı..
Her gece ağlamaya.
Her gece düşlemeye.
Her gece özlemeye.
Her gece kabus görmeye.
Her gece düşünceler içinde boğulmaya başlarsın.
Ne mi düşünüyorum?
Boşver sonra anlatırım..😏
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefesim
RandomUnutma!! Hayat hiçbir zaman bedava mutluluk vermez.. Eğer hayattan mutluluk aldıysan vay haline.. Bir gün bi kalkmışsın. Elindeki o küçücük mutluluk yok.. Nerde? Ne oldu? Kim aldı onu senden? Ve sonra hissedersin? Yüreğinin ortasında kocaman bir acı...
