Seni çok seviyordum.
Hala da seviyorum.
Ilk seni sevdim ben.
Ilk ve son.
Çünkü hep derdim küçükken..
"Allah'ım bi kere seveyim, sevileyim. Bi daha da nasip etme." diye.
Her gün böyle derdim.
Her gece..
Bu böyleydi..
Hep böyle.
Ki beni de sevmezlerdi..
Etrafımda bi topluluk vardı..
Kimdi onlar??
Beni istediler mi?
Beni sevdiler mi?
Benle ağladılar mı?
Ve en önemlisi
Beni anladılar mı?
Hiçbiri beni anlamıyordu..
Beni anlamalarını da beklemiyordum..
Bunun için hep sustum..
Korkak bildiler, ezik dediler..
Ben sadece sabrettim..
Allah'ın dualarımı kabul edeceğini günü biliyordum..
Sen..
Sen Allah ın bana hediyesisin..
Hep bunu dedim sana..
Sen..
Beni anlayan kişi,
Beni seven kişi,
Beni dinleyen kişi,
Beni bana öğreten kişi,
Bana hayatı öğreten kişi,
Bana hayal kurduran tek kişisin..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefesim
RandomUnutma!! Hayat hiçbir zaman bedava mutluluk vermez.. Eğer hayattan mutluluk aldıysan vay haline.. Bir gün bi kalkmışsın. Elindeki o küçücük mutluluk yok.. Nerde? Ne oldu? Kim aldı onu senden? Ve sonra hissedersin? Yüreğinin ortasında kocaman bir acı...
