David Noah

Yalan Öğütler

Sabah olmuştu.David uyandığında kendini küvetin içinde buldu. Küvette uyuya kaldığını fark etti.Sonra dün geceyi düşündü aklına masturbasyon yapmış olduğu geldi sonra umursamaz bir şekilde bunu düşünmeyi bıraktı.Küvetten çıktı üstünü kurulduktan sonra takım elbisesini giydi. Yavaş adımlarla mutfağa indi.Jennifer tamamıyla süzdürülmüştü. Süzülmüş kanları sürahilere doldurup buzdolaplarına yerleştirdi.Eline bir bardak kan aldı.Geriye kalan parçaları poşete koyup şömineye attı. Bardağını eline alarak Jennifer'ın yanmasını seyrediyordu.Bardağı bitince aklına dün yakaladığı kız geldi. Hemen irkilerek ayağa kalktı.Zindana indi.Hiç kafeslere bakmadan atölyeye geçti. Üstü kapalı kafesi açmaya kararlıydı.Sakin bir şekilde kafesin üstündeki kara örtüyü açtı.Her örtüyü kaldırışında ve karşısında gördüğü kişiyi farkedince kendisinin duyguları olduğunu fark ediyordu.Kafesteki kişi onun babasıydı.Ama vampir olunca onu kafese kapatmıştı. Şimdi ise ona ihtiyacı vardı. Babasına seslendi.Babası kana açlığından dolayı kendinde değildi. David atölyede bulunan buzdolabından bir sürahi kan aldı ve onu babasına verdi. Babası sürahiyi sıkıca kavradı normalde vampirlere tatlı gelmeyen vampir kanı aç bir vampire çok lezzetli geliyordu.Babası kendine gelmişti.David ona ismiyle hitap ediyordu.Hershell diye seslendi.
Babası ona baktı. VE aralarında şu diyalog geçti;
-Efendim oğlum.
-Hershell dün gece bir kız buldum.Önce vampir sandım ama eve girince vampir olmadığını anladım.Sence ne yapmalıyım?
-Oğlum sen hala iyi birisin ona sahip çık, onu sev, onu koru,sakın ona benim gibi davranma.Onu yaşatmalısın.
-Ama ben insanlarla anlaşmayı bilmiyorum.
-Oğlum sen çok akıllısın ne yapacağını bilirsin sakın kendini kaptırma.Onu sev.
  David bu sesleri duydukça duygularının olduğunu veya duygularının olması gerektiğini düşündü. Ve bu düşünceyle hiddetlendi.Ölü bir varlıktan öğüt dinliyordu. Buna bir Son vermesi gerektiğini düşündü.Artık duygularının olduğu düşüncesini yok etmeliydi. Yıllardır kafeste sakladığı ve kanını içmediği babasını bir anlık hiddetle tek kurşunda öldürmüştü. Sonra üzülmesi ve pişman olması gerektiğini düşündü. Ama bu düşünceleri yok sayarak babasını poşete koydu. Poşeti de salondaki şömineye atarak babasını sonsuzluğa uğurladı. Ellerine baktı ve üstünün kirlendiğini fark etti. Yatak odasına çıktı takım elbisesini başka bir takım elbise ile değişti.Kendisini ruhen ve bedenen kızın karşısına çıkarmaya hazırladı.yavaş adımlarla zindana indi ve kızın kafesine geldi. Merhaba diye seslendi. Kız ürkmüştü. Yaklaşık 18 yaşlarında idi. Merhaba diyerek karşılık verdi. Sonrasında uzun bir sessizlik oldu.Bu sessizliği bozan ise kızın yemek isteyişi oldu.Bu soru karşısında David şaşırdı ve öylece kaldı. Sonra bir şeyler yapması gerektiğini düşündü.Mutfağa çıktı ve eskiden kalan iki tane elma püresi kavanozunu alarak kızın yanına geri döndü. Ona kavanozları verdi. Kız çok olacaktı ki kavanozları hemen açarak iştahlı bir şekilde yemeye başladı.David ona adını sordu ;
-Adın ne senin
-Şeyy!Adım Beth.
-Ben de David.
Sonra gene aynı sessizlik. David ne yapacağını, ne konuşacağını bilmiyordu.
-Acaba kafesten çıkabilir miyim?
Bu soruyu duyan David sakin adımlarla zindandan çıktı.