365 Schrijversdagen

Het Jaar 2017

Een nieuwe jaar is weer bijna voorbij...

Gekend als het jaar waar ik inzag hoeveel verantwoordelijkheid er naar me toegeschoven werd, gevolgd door een stel vermoede dagen vol stress en doorzettingsvermogen.

Maar wat een mens ervaart tijdens zo een jaar is heel moeilijk te geloven. De fysieke en mentale vermoeidheid die opeenvolgende dagen van stress met zich kan meebrengen verzuurd mijn hart. Opgeven was mijn eerste optie tot ik de moed eindelijk terug vond.

Ik voelde me er beter door en ik zag er iedereen anders mee. Mijn hart dat aandachtig werd en dieper meeleefde met de mensen. Ik vertraagde het ritme van het leven om van op afstand op te merken wat er gaande was met mezelf en met de medemens. Een zoektocht naar antwoorden van vragen die ik zelf niet altijd durfde te stellen. Samen met iedereen rond tafel overleggen, mekaar uithoren en beseffen dat bijna alles wat je nodig hebt binnen handbereik ligt...

Maar hoe je het verhaal nu draait of keert, ik werd nooit gezien als de dochter van een zieke vader maar een dochter die voor haar vader zorgde alsof het haar eigen kind zou zijn.