Ben koşuyordum, Mi Cha beni engellemeye çalışıyordu.
-Eun Ji dur ne olur yapma! Onu dinlemiceğimi bildiği halde neden peşinden geliyordu ki? Düşüncelerime bir ara verdim ve Profesörün odasına girdim.
-Profesör, ben 26 nolu odadaki hastaya kalbimi vermek istiyorum. Profesör ilk başta şaşırdı. Sonra kararımı sorgulamaya başladı:
- Neden Eun Ji?
Ona Taehyung'a aşık olduğumu söyleyemezdim.
-Bu sizi ilgilendirmez. Lütfen bir an önce organ nakli yapılsın.
-Peki peki. Senin dediğin olsun yarın öğlen saatlerinde nakli yaparız. Sende o zamana kadar kararından emin ol.
Odadan çıkınca gözlerimi devirdim. Ne demek emin ol ben zaten eminim. Kalbimi Taehyung yerine kime vericektim ki? Saçmalık.
***
Zaman çok hızlı geçmişti. Şimdiden saat 11 olmuştu. Odaya Mi Cha girdi. Ağlamıstı:
-Hadi g-gidelim Eun Ji.H-hazırlanman gerek.Yanına gittim. Ve sımsıkı sarıldım. Hiç bir şey demeden ayrıldım ve yürümeye başladım. Arkama bakmamıştım ama geldiğini hissediyordum.
***
Herşey hazırdı. Şimdi ameliyata giricektim. Sedyeyi getirdiler. Üstüne çıktım. Yolunu ezberlediğim yolu şimdi sedye üstünde gidiyordum. Ama Üzgün değildim. Pişman asla! Hatta huzurluydum. Sevdiğim adam yaşayacaktı.Daha ne isteyebilirdim ki?
Ameliyathaneye girdik. Ve narkoz vucuduma aktarıldı. Son hatırladığım Mi Cha'nın göz yaşlarıydı.
Taehyung
Sonunda! Sonunda kalp bulunmuştu. Bende rahat nefes alabilicektim. Sevdiğim kadının, Eun Ji nin kokusunu içime rahatça çekebikicektim. Ve bana mektup yazan kızı bulucaktim.
Şimdi ameliyathaneye gidiyordum. Kalp nakil edilicekti. Çok mutluydum.Narkoz vucuduma enjekte edildi ve birden bayıldım.
Yazarın ağzından
Taehyung ameliyattan çıkmıştı.4 -5 saat dinlenmişti. Şimdi Eun Ji'yi görmek istiyordu. Mi Cha'yı çağırttı. Ona Eun Ji'yi sorduğunda eline bir kağıt tutuşturup odadan çıkmıştı. Taehyung kagida baktı. Bir adres yazıyordu. Şimdi kalkmak isterdi fakat dikişleri vardı.
1 ay sonra:
Taehyung hastaneden taburcu olmuştu. Şimdi bütün cesaretini toplayıp Eun Ji'nin yanına gitmek istiyordu. Üstünü giyindi ve evden çıktı. Arabasını adresteki yere sürmüştü.
Taehyung adresi 10 kere kontrol etmişti. Doğru yerde miydi? Bulunduğu yer mrzarlıktı. Korkuyordu. Ama içeri girdi. Mezarlara baktı. Bir tanesi dikkatini çekmişti. Sadece bir tanesi. O da üstünde Eun Ji yazan mezar...
Taehyung
Daha elini bile tutmamışken, seni kaybetmem hiç adil değildi sevgili.
Koşarak mezarın yanına gittim. Bir tane kutu vardı. Kutuyu açtım. İçinde bir kağıt birde karakalem ile çizilmiş kalp resmi vardı. Kağıdı açtım ve okumaya başladım.
"Sevgili Taehyung,
Tae, umarım olanlar yüzünden vicdan azabı çekmezsin. Gerçi senin beni dinleyeceğinden şüpheliyim ama olsun.
Taehyung, ben çok mutluyum. Kalbim acı içerisinde atarken, senin için atmaya başladı. Bundan daha guzel ne olabilir ki? Bana hiç tatmadığım bir huzuru verdin. Teşekkür ederim.
Lütfen, güzel kalbini armağan ettiğin kadın ile mutlu ol.
Ve senden bir isteğim var. Tabiki yerine getirmeyebilirsin, fakat lütfen bunu yap."
Aptal.
Aptal diye geçirdi Taehyung içinden.
Onun için hayatta kalmaya çalışıp, onun için nefes alıyordu. İsteğini som nefesini vermesi gerekse bile yerine getireceğini bilmiyor olmasi Taehyung'un çok zoruna gidiyordu.
Buğuly gözlerini sildi ve mektubu daha net görerek okumaya devam etti.
"Lütfen beni unutma Taehyung.
Seni seviyorum.
-Eun Ji
Taehyung mektubu kapattı ve birkaç dakika ifadesiz bir şekilde başında beklediği mezara baktı.
"Söyle, her an aklımdayken seni nasıl unutabilirim? Her gece sabah seni görme umudu ile uyuyorken, seni nasıl unutabilirim?
Her şeye geç kaldığım gibi, sana da geç kaldım ben sevgili.
Merhaba :)
Diyorsunuzdur, bu kız ne yaptı da birden bölümleri güncelleme kararı aldı.
Hesabımın şifresini unutunca ve telefonum kırılınca bir daha giremedim fakat artık burdayım.
Kitap yazmayacağım fakat bu kitabı da silmeyeceğim. Belki ara sıra düzenlerim.
Desteğiniz için minnettarım.
Sizlerin isimlerinizi bile bilmiyor olsam da, belki ihtiyacınız vardır.
Sizi seviyorum♡
