dit verhaal speelt af in de middeleeuwen. Mirte is de dochter is van de beroemde vechters baas. haar vader is de koning der dieven, en hij heeft een groot kamp, waar alle vogel vrije mensen en dieven en moordenaars zich bij aan kunnen sluiten, dat i...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De spanning was niet te houden, mirte zat verstopt in een struik, en haar vrienden en collega's zaten verstopt rondom de weg. de jagers zaten een stukje verderop in de bomen, zij zaten op de uitkijk voor de koninklijke koets. Deze keer had mirte de belangrijkste taak. ze was er klaar voor, wist ze. Ze was zelfs beter in jagen, schieten, vechten en bewegen dan de meeste in haar kamp. Vandaag moest zij naar de koets rennen, het geld pakken, en gouw weg rennen. Dit leek niet zo moeilijk, maar de koninklijke koets werd goed bewaakt. Ze hoorde een schel geluidje, en zag toen haar vader aan de overkant van de weg het teken geven. De koets kwam er aan! Mirte dook dieper weg in de struiken, en wachtte gespannen af. Na een minuutje wachten wat wel een eeuwigheid leek, hoorde ze het ratelen van de wagen, en de onrustige paarden. En toen zag ze de paarden om de bocht komen. Vader had de beste plek uitgekozen voor een overval, vlak achter een bos, ver van de dorpen, in de schaduwen van de bomen en als er eventueel nog iemand in de buurt liep die iets zou kunnen horen, zou het stromende water in het beekje al het geluid overdonderen. De koets reed nu bijna voor haar langs, en mirte hoorde weer het schelle geluidje. Als automatisch begonnen haar spieren te bewegen, en toen pas kwam de betekenis binnen dat ze al aan het rennen was richting de koets. Haar vrienden kwamen uit hun verstop plaatsen, en de paarden begonnen te stijgeren en te hineken.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De soldaten kwamen in beweging na de eerste schrik. Mirte telde 16 soldaten, 8 aan de voorkant, en 8 aan de achterkant. In het midden zat de koets, haar doel! Ze zag een soldaat op haar af komen, en ze wachtte nog heel even af, en liet zich toen vallen, rolde verder, draaide nog gebukt om, slingerde met haar dolk richting de enkel, en stond op om de gewonde soldaat die niet meer kon lopen achter te laten. Ze moest nog één keer iemand ontwijken, maar redde het tot de overkant. De koets was nog maar een paar meter verweg, en mirte vergat te remmen, dus ving ze zich op met haar handen tegen de koets. Ze smeet de deur open, binnen staarde de 2 angstige mensen haar bang aan. Het waren de koning en koningin. Nu ze wat beter keek, zag ze ook het kleine dochtertje van 2 jaar tussen haar ouders in zitten. Ze zag ook een kistje dat ongeveer zo groot was als een meloen. Mirte graaide naar het kistje, en de koning kon het niet laten om een gesmeerde kreet van verdriet achter te laten. Toen mirte achter zich keek zag ze een soldaat ter paard op haar af komen. Gouw stopte ze het kistje in haar tas, en vluchtte om de koets heen, en eenmaal achter de koets deed ze de koets open, stapte in, en deed de deur weer dicht. De soldaat keek verbaast rond, en reed een stukje verder. Mirte stapte weer uit, en rende richting de bos rand. Zoals afgesproken ging iedereen op zijn eigen weg terug naar het kamp. Als ze met een hele groep gingen, zou het opvallen, en lieten ze duidelijke sporen achter. Ze rende door de varens, en hoorde achter zich het geluid weg sterven. Nu stond ze voor een moeilijke keus, ze kon zich verstoppen, of ze kon door rennen, en dan zou er misschien een soldaat achter haar aan komen. De tijd begon te dringen, want nu zouden haar vrienden wel terug trekken. En zouden de soldaten hun achterna jagen. Mirte maakte snel een beslissing, en dook weg in de varens, ze ging zich verstoppen. Ze wachtte wel een half uur, voordat ze iets hoorde.er ritselen iets. Ongeveer 20 meter van haar vandaan, toen ze voorzichtig op keek, zag ze haar vriend Nathan. hij was gewond! Net toen ze hem zachtjes wou roepen, zag ze een onduidelijk figuur tussen de bomen rijden, hij was ongeveer 100 meter ver weg, maar hij naderde al snel. mirte probeerde hem nog te waarschuwen, maar hij hoorde en zag haar niet. Gelukkig zag hij de soldaat, en ging hij plat op de grond liggen. De soldaat had hem niet gezien, maar kwam nu wel heel dichtbij. Krak! Shit! Nathan had geluid gemaakt, en de soldaat had het ook gehoord, want hij stapte van zijn paard af. Ik kon het niet maken om nu de soldaat aan te vallen, dan bracht ik het geld in gevaar. Maar als ik Nathan niet hielp, dat zou de soldaat hem vinden. Ik bedacht gouw mijn oplossing, en maakte expres een geluid, en bewoog niet. De soldaat draaide zich met een ruk om, mirte tijgerde tussen de hoge varens richting de soldaat. De soldaat liep langzaam naar de plek waar ik eerst had gezeten. De gedachte om gewoon onzichtbaar te blijven totdat de soldaat weg was was verlijdelijk. Maar ik wist dat ze Nathan moest helpen. mirte sprong als een katachtige omhoog. de soldaat had niet veel tijd om te schreeuwen of zelfs maar naar lucht te happen. na een steek met haar dolk was hij dood. Mirte stond overheid, en liep naar het verbaasde gezicht van Nathan toe. ze hielp hem overheid. Nathan had een bebloed shirt met een wond er achter. hij kon nog wel lopen, maar makkelijk ging het niet. "heb je het geld?"vroeg nathan. 'dus we slaan tegenwoordig het ''dankjewel, je hebt mijn leven gered"gedeelte over?' vroeg mirte. nathan keek schamend naar beneden, 'nee natuurlijk niet.' reageerde hij. 'bedankt dat je mijn leven hebt gered, maar je had de buit niet voor mij hoeven resceren.' 'ja, had ik dat maar niet gedaan, want jou dood laten gaan had me veel meer dank opgeleverd dan jou laten leven.'snauwde mirte terug' kom, 'kun je het volhouden tot aan ons kamp?' vroeg mirte nu weer poeslief. nathan knikte, heb ondersteunen zo een hele taak worden deze reis, dacht mirte. ze begonnen aan hun reis, en zorgde ervoor dat ze niet al te veel sporen achter lieten. ze liepen nu al een paar uur, en ze waren nog niks tegengekomen. geen soldaat, geen vriend en gelukkig geen wilde dieren die hun eventueel zouden kunnen bedreigen. maar na 3 uur lopen zonder pauzes langer dan 10 minuten, waren ze eindelijk in bekend gebied. de ingang van hun kamp. mirte kon de paarden horen, en wapens kletteren, het geluid van peil en boog schoten en zelfs als ze goed luisterde, het geluid van haar vader die boos taken verdeelde en mensen aansprak als ze iets fout deden. samengevat, de geluiden van thuis.
Hi iedereen, ik hoop dat jullie dit een leuk begin vonden. Dit is mijn eerste boek, en ik probeer zo vaak mogelijk een hoofdstuk te publiceren. Laat me weten wat jullie er van vinden! En vote als je het hoofdstuk goed vind! 💕
