Σ αγαπάω... αλλά φοβάμαι

Κεφάλαιο 1

Ορέστης

Έχω τα μάτια μου κλειστά και νιώθω ένα βάρος. Τα ανοίγω σιγά σιγά  και αντικρίζω πάνω στο στήθος μου μια γυμνή ξανθιά. Κοιτάζω την ώρα και είναι δώδεκα.
Γαμώτο πάλι άργησα...
Σηκώνομαι άρων άρων και ψάχνω τα ρούχα μου... Φοράω τα ίδια με χθες αλλά δεν με απασχολεί τόσο αυτή την στιγμή.
Η ξανθιά με το πλούσιο στήθος ξυπνάει και έχει κέφια.
" Μωρό μου που πηγαίνεις; Δεν θες να πούμε καλημέρα;" μου λέει με πονηρό ύφος.
"Σου είπα και χθες ότι είμαι φορέας Aids και δεν σε ενόχλησε να κάνουμε ελεύθερο σεξ... Άρα να φανταστώ ούτε τώρα σε ενοχλεί; "
Πριν τελειώσω αυτό που έλεγα άρχισε να φωνάζει και να με στολίζει με κάθε επίθετο που της ερχόταν στο μυαλό.
Δεν πρόλαβα να της απαντήσω αφού έφυγε κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
Γελάω μόνος μου...
Η δικαιολογία αυτή πάντοτε πιάνει...
Παίρνω τα κλειδιά που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι και φεύγω για τη εταιρία.
Μετά από δέκα λεπτά βρίσκομαι στο γραφείο μου και μέσω του συστήματος επικοινωνίας καλώ την γραμματέα μου.
"Νάντια φέρε μου ένα παυσίπονο και το καφέ μου... και γρήγορα"
Τα μάτια μου κλείνουν αυτόματα...
Μετά από λίγο ακούω το όνομα μου...
" Κύριε Ανδρεάδη ο καφές σας.."
Ανοίγοντας τα μάτια μου βλέπω την γραμματέα μου να αφήνει τον καφέ στο γραφείο μου... 
Μάλλον πιο σωστό είναι να πω πως βλέπω το ντεκολτέ της...
Όταν το αντιλαμβάνεται κλείνει βιαστικά το κουμπάκι της μπλούζας της και απομακρύνετε...
"Κύριε Ανδρεάδη με θέλετε κάτι άλλο;" με ρωτάει διστακτικά.
Τα μάγουλα της είναι κατακόκκινα.
"Όχι Νάντια μπορείς να πηγαίνεις"

Είναι κρίμα που πρέπει να την αποχωριστώ... Δυστυχώς πρέπει να φύγει στο εξωτερικό ακολουθώντας τον αρραβωνιαστικό της... Ήμουν  ικανοποιημένος μαζί της. Πολλές φορές βέβαια μπορώ να πω ότι την έχω σκεφτεί κάτω από τα σεντόνια του κρεβατιού μου.
Απομακρύνοντας τις σκέψεις αυτές, κοιτάζω την στοίβα με τα βιογραφικά των ατόμων που θα αντικατασήσουν την Νάντια.
Με μια πρώτη ματιά τα βιογραφικά των αντρών πηγαίνουν στο κάδο. Και όσον αφορά τα υπόλοιπα θα τα δώσω στη Νάντια για να τα τακτοποιήσει.
Κοιτάζω το ρολόι μου και είναι δύο.
Σηκώνομαι με προορισμό το γραφείο συσκέψεων, οπου έχω ραντεβού με υψηλά στελέχη της εταιρίας.
Πριν βγω από το γραφείο μου αλλάζω ρούχα.
Κοιτάζομαι στο καθρέφτη και νιώθω ικανοποιημένος με την εμφάνιση μου...
Προχωράω προς την αίθουσα και άφηνω πριν μπω τα βιογραφικά στο γραφείο της Νάντιας.
Μόλις ανοίγω την πόρτα παρατηρώ πως όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους και με περιμένουν υπομονετικά.
"Καλησπέρα σας κύριοι"
Με αυτό το τρόπο η σύσκεψη ξεκινά...