Σ αγαπάω... αλλά φοβάμαι

Κεφάλαιο 3

Ορέστης

Η αίθουσα συσκέψεων είναι αρκετά μεγάλη για να χωράει τα δώδεκα στελέχη κάθε παραρτήματος της Ευρώπης. Ως διεύθυντης της εταιρείας, κάθομαι στην κορυφή του τεράστιου τραπεζιού, ενώ δίπλα μου στέκεται η Νάντια για να κρατάει τις απαραίτητες σημειώσεις. Η μεγάλη οθόνη που βρίσκεται στο χώρο εμφανίζει
πληροφορίες και στατιστικά στοιχεία που αφορούν το θέμα της σημερινής σύσκεψης.

Η εταιρεία μου Meanatura  είναι μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες καλλυντικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες για την ανάπτυξη της και στην Αμερική.

Τα καλλυντικά μας παράγονται από φυτικά υλικά με σεβασμό στο περιβάλλον και την επιδερμίδα του καταναλωτή.
Την ιδέα παραγωγής αυτών των προϊόντων είχε ο πατέρας μου, ο οποίος έφτιαξε με μεράκι την εταιρία που σήμερα έχω εγώ. Την πήρα στα χέρια μου πριν τέσσερα χρόνια αφού ο πατέρας μου αποφάσισε να ξεκουραστεί μαζί με την μητέρα μου, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο.

Η σύσκεψη κρατάει αρκετή ώρα. Όλοι έφυγαν και μένω με την γραμματέα μου.

"Κύριε Ανδρεάδη, οι σημειώσεις που κράτησα θα είναι έτοιμες αύριο το πρωί. Με χρειάζεστε κάτι άλλο;" η Νάντια με ρωτάει τυπικά πριν φύγει.

"θα ήθελα να κανονίσεις τα ραντεβού με τις υποψήφιες κοπέλες που θέλουν την θέση σου... Αλλά πρόσεχε! Μην διανοηθείς να επιλέξεις καμία κάτω από 1.60 και πάνω από 75 κιλά. " της τόνισα την τελευταία λεπτομέρεια και εκείνη κούνησε το κεφάλι της κοροιδεύοντας με.
Με είχε μάθει πλέον και δεν χρειαζόταν να απολογηθώ.

"Όπως επιθυμείτε " μου απαντά πρωτού φύγει.

Σηκώνομαι και εγώ από την καρέκλα μου και κατευθύνομαι προς το γραφείο μου, όπου με περιμένει μια έκπληξη.
Ο αδερφός μου κάθεται στην καρέκλα μου και γυρνάει παίζοντας γύρω - γύρω. Τον χαζεύω και χαμογελάω αφού είναι 28 χρονών γαϊδούρι και δεν παύει να φέρεται σαν παιδί. Καταλαβαίνει την παρουσία μου στο χώρο και σταματάει.

Ο αδερφός μου δεν με επισκέπτεται συχνά αφού είναι σχετικά απόμακρος από εμένα και την οικογένειά μας. Ισχυρίζεται ότι δεν τον καταλαβαίνουμε και δεν του επιτρέπουμε την πραγματοποίηση των ονείρων του, για τον λόγο αυτό δεν θέλει να εξαρτάται από εμάς και συγκεκριμένα την εταιρεία μου.
Αναρωτιέμαι, βέβαια, το λόγο της επίσκεψης του. Δεν χάνω άλλο πολύτιμο χρόνο και τον ρωτάω κόφτα και τυπικά.
" Γιώργο πως και από εδώ; Συμβαίνει κάτι;"

" Ορέστη, θέλω την βοήθεια σου" μου απαντά με ικετευτικό τόνο στην φωνή του.
"Συνέχισε..." τον παροτρύνω και κάθομαι στην καρέκλα που βρίσκεται απέναντι του.

"Έχω μια ιδέα, την οποία επιθυμώ να υλοποιήσω. Πριν σου πω όμως τι βοήθεια που θέλω από εσένα, θα σου την περιγράψω."

Ο Γιώργος ξεκινά να μου αφηγείται τι έχει σκεφτεί και πραγματικά  μπορώ να πω, με εκπλήσσει.
Συγκεκριμένα θέλει να ασχοληθεί με τη κατασκευή συμπληρωμάτων διατροφής και βιταμινών που έχουν μόνο θετική επιρροή στον οργανισμό. Είναι πολύ ελκυστική η ιδέα του, διότι όλο και περισσότεροι είναι οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που αναζητούν τα προϊόντα αυτά για την ενδυνάμωση της υγείας και των σωμάτων τους. Αυτό όμως που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν η χρήση φυσικών πρώτων υλών που ελκύουν τους πελάτες σήμερα .

"Και εδώ είναι Ορέστη που χρειάζομαι την βοήθεια σου.."
Δεν χρειάζεται να συνεχίσει...γνωρίζω ακριβώς αυτό που θέλει.
"Μικρέ, άσε ξέρω...Θες την βοήθεια μου όχι μόνο χρηματικά, αλλά περισσότερο χρειάζεσαι τις γνωριμίες μου για τις πρώτες ύλες, τον εξοπλισμό και το εργατικό σου δυναμικό για να αποκτήσεις ισχυρά θεμέλια, σωστά;" Το κοιτάζω σηκώνοντας επιδεικτικά το φρύδι μου.
" Ακριβώς! " μου λέει χαμογελώντας πλατιά.

Γνωρίζω ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία ο Γιώργος να εργαστεί κανονικά και να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις από τις σπουδές του. Επίσης θα σταματήσει να φέρεται επιπόλαια διότι οι ευθύνες είναι μεγάλες και σοβαρές.

" Λοιπόν... Θελω να το σκεφτώ... Ξέρεις αν δεν πάει κάτι καλά, εγώ θα είμαι ο μόνος που θα ζημιωθεί." του αναφέρω τις αρνητικές επιπτώσεις, για να καταλάβει πως δεν είναι απλή και αστεία η υπόθεση έναρξης μίας νέας δουλειάς.

"Σου υπόσχομαι πως θα βάλω τα δυνατά μου, με στόχο την επιτυχία! Αν όλα πάνε καλά εννοείται ότι τα χρήματα θα επιστραφούν και μάλιστα δίπλα. Διαφορετικά θα εργαστώ στην εταιρία σου μέχρι να σε ξεπληρώσω."
Φαίνεται φανερά αποφασισμένος και αυτό με ευχαριστεί.
Έχω ήδη την απάντηση που χρειάζεται, αλλά θα τον αφήσω να βράσει στο ζουμί του.
" Αύριο το πρωί θα ξέρεις... " τον ενημερώνω και αλλάζω θέμα.
Συζητάμε για την εξέλιξη της καθημερινότητας μας και δεν κρύβω ότι ο αδερφός μου έχει μεγάλη πέραση... Όπως με πληροφορεί κάθε βράδυ υπάρχει και μια άλλη θεσπέσια ύπαρξη στο κρεβάτι του... Δίχως όμως να υπόσχεται σχέσεις.
Ο μικρός δείχνει να ακολουθεί τα βήματα του μεγάλου αδερφού... Σκέφτομαι αυτά και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου...

"Τι λες αδερφάκι, πάμε για κανά ποτάκι;"
Αν και θα ήθελα πολύ να πάω μαζί του, δεν μπορώ. Νιώθω εξαντλημένος.
"Όχι Γιώργο, κάποια άλλη φορά είμαι φοβερά κουρασμένος,και μην ξεχνάς αύριο πρέπει να είμαι νωρίς στην εταιρεία, όπως και εσύ, για να μιλήσουμε." κατανοώντας με σηκώνεται και ετοιμάζεται να φύγει...

"Εντάξει, δεν επιμένω... Καλό βράδυ! Και ότι είπαμε θέλω να μείνει μεταξύ μας. "
Με ένα νεύμα μου τον διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται να πω τίποτα σε κανέναν.