Dancing with you!

Κεφάλαιο 32º -Τελευταίο

"Παρε τον αλλον τηλέφωνο να του το πεις,ή μαλλον θα παμε εμεις απο το ξενοδοχείο του"λεει και.γνέφω "Αχ μου εφυγε ενα τεραστιο βαρος παύλα(-) άγχος "αναφωνω και εκεινος γελαει...

7 Μηνες μετα
"Μωρο μου εγω θα παω λιγο στο σούπερ-μάρκετ έρχομαι εντάξει;"μου λεει και εγω γνεφω,πηγε να ντυθει και εγω ειχα κατι μικροπονους στην κοιλια απο το πρωι,αα δεν σας ειπα ειμαι στον μηνα μου και συγκεκριμένα στις μερες, μου Φεβρουάριος μηνας αχχ..."μωρο μου φευγω"λεει και τον ειδα να βαζει παπούτσια,αρχισε να με ποναει η κοιλια μου πολυ,παρα πολυ ακουω την πορτα να κλεινει και νιώθω υγρο στα ποδια μου"ΜΙΧΑΛΗΗΗΗΗ"φωναξα και μόλις θυμήθηκα οτι εφυγε αλλα ακουσα την πορτα "Μωρο μου?"ακούω"Μιχάλη γεν-ΝΑΩΩ"φωναζω"Γενναμε,γενναμε, γενναμε "φωναζε"ΜΙΧΑΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ !"τσιριζω "Παω να φερω τα ρουχα!"λεει και πηγαίνει σίφουνας στο δωματιο να παρει τα ρουχα μου και έρχεται παλι μεσα με παίρνει και με κατεβαζει με το ασανσέρ κατω και με εβαλε στο πισω κάθισμα του αυτοκινήτου"ΜΙΧΆΛΗ ΤΕΛΕΊΩΝΕ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΑΝΤΕ"φωναζα σαν υστερική"ΣΤΕΛΛΑ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΜΕ ΑΓΧΩΝΕΙΣ"φωναζει και ριχνω ενα γελακι πανω στην υστερία μου,επαιρνα ανασες και εκλεινα τα ματια,ακουγα την.κορνα του αυτοκινήτου και εβλεπα οπότε σηκωνα το κεφαλι μου οτι ολα τα αμαξια ανοιγαν δρόμο για να περασουμε.Μετα απο καποια λεπτα ενιωσα τα χερια του Μιχάλη να με αγκαλιαζουν,με βγαζει απο το αμαξι και με επιασε σε στυλ νύφης και προχώρησε προς την εισοδο "Γρήγορα γρήγορα γεννάμε"φωναζε και ηρθαν καποιες νοσοκομες και με πηραν "Ανασες "μου φωναζαν "ΑΝΑΣΕΝΩ ΓΑΜΩΩ"φωναζα "Ηρεμήσε μωρο μου!"φωναζε ο Μιχάλης με σταματησαν εξω απο μια πορτα"Μιχάλη θα μπεις μεσα μαζι μου;"ρωτάω"Εννοείται αγαπη μου "λεει και με φιλαει στο κουτελο "Θα μπείτε μεσα;"τον ρωταει μια νοσοκομα"Ναι"λεει και γνεφει"Ειπες στους δικους μας οτι γενναω?"ρωταω "Τους εστειλα ομαδικό μηνυμα και ειπαν έρχονται απο στιγμή σε στιγμή"λεει και γελαω σκεπτόμενη την μάνα μου πως θα εκανε "ΑΑΑΑ"φωναζω "Αντε παιδια γενναμε εδω"φωναξε και αμέσως ηρθαν νοσοκομες και με πήγανε μεσα σε ενα δωματιο τοκετου "Βαθιες ανασες και θα ερθει ο αντρας σας σε λιγο "ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΘΕΛΩ!ΜΙΧΑΛΗΗΗΗ!"φωναξα και ο γιατρός εκανε νόημα σε μια νοσοκομα να ερθει ο Μιχάλης μεσα "Στελλα ηρθε το σόι"λεει και γελαω φωνάζοντας λιγο "Μιχάλη εαν δεν.το βγαλω αυτο το πραγμα απο μεσα μου ΘΑ ΣΕ ΣΦΑΞΩ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΟ"φωναζα σαν ηλιθια.....
....
"Να μας ζησει το αγοράκι μας ,γερο και δυνατό"λεει η Μαμα του Μιχάλη και εγω την αγκαλιαζω "Να μας ζησει Θεοδώρα μου"λεω και εκεινη μου χαϊδεύει τα μαλλια μου... 3 Φεβρουαρίου 2017 γεννήθηκε το αγορακι μου,το αγορακι μας,ο Αχιλλέας μας.....

26 χρονια μετα...
Ειμαι μαζι.με τον Μιχάλη μου στο νοσοκομείο και περιμένουμε με ανυπομονησία την εγγονουλα μας,την Στέλλα  μας,περιττό να πω οτι μολις ειπαν οτι θα το πουν Στελλα αρχισα να χορευω απο την χαρα μου
"ελατε γεννησαμε"μας λεει γιος μου, ο Αχιλλέας.

Αφήγηση
Τα χρόνια περασαν ευχαριστα για την οικογενια αυτη η Στελλα και ο Μιχάλης πεθαναν απο γερατειά βέβαια ειδαν και κορουλα στα 24 χρονια τους και ο γιος τους, τους χαρισε 2 πανέμορφα δίδυμα εγγόνια τα οποία ονομάζονταν Στέλλα  και Χρήστος   ....Και άλλα 2 διδυμα αγορια απο την κόρη τους  τους που ονομαστηκαν Κωστας και Μιχαλης συν ενα πανέμορφο κοριτσακι που ονομάστηκε Στέλλα ....

Τελος της ιστοριας πραγματικά ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση μιας και ηταν πρωτη ιστορια δεν.πηγε οπως περιμενα ΑΛΛΑ θα κανω 2η ιστορια η οποια θα λεγετε "Leave me alone!" 💖