Nagulat si Accel sa ginawa ni Aurora kaya naman natigilan sya at saka naisip na hindi na mahalaga kung ano ang nangyare at mas iniintindi dapat nila kung pano sila tatakas sa mga humabol sa kanila
"A... Au.. Aurora?? Anong ibig mong sabihin? Pero teka kailangan nating makatakas Aurora! Di ka pa ligtas dito"-Accel
Hihilain na sana ni Accel si Aurora pero pinigilan ni Aurora ang pwersa nya at sinabing....
"Accel, pinasaya mo talaga ako nung niligtas mo ako kahit di mo ako kilala and now, ikaw ang unang una na tao na pumunta sakin para tulungan ako.. Accel, di ko alam kung bat mo ko pinapahalagahan pero...... Tandaan mo na kahit na anong mangyare sakin.. Di kita kakalimutan at ipaparamdam ko sayo na mahalaga ka at ikaw ang natatanging tao na kinikilala ko bilang tunay na hero ko."-Aurora
Natawa nalang si Accel at hinila na nya ng tuluyan si Aurora habang tumatakbo sila.
Maririnig ang mga footsteps nila sa corridor, tumatakbo sila habang iniisip kung pano sila makaliligtas.
Pero dito na nagsimula mapagod si Aurora at bumabagal na din ang pagtakbo nya.
"Accel, di ko na kaya pagod na ako iwan mo na ko ligtas mo ang sarili mo." Sabi ni Aurora na halatang pagod na pagod na
"Baliw ka ba?! Tingin mo maiiwan kita dito? Halika dito tayo... "-Accel
Pumunta si Accel at Aurora sa loob ng laboratory room na malapit lang kung saan napagod si Aurora.
*Door closes...
Pagod na pagod na silang dalawa kaya pinili muna nila magpahinga.
BINABASA MO ANG
Highschool View (On Going)
Teen FictionThis is a story of a guy who was transferred to another city and school ....Accel John De Villa a 17 year old student came to Mainstream Academy having set in his mind that he is only there to study and believing that he does not need any love. This...
