Squakantie!| ft. de squad

21

(Pov joost)

Ilse en Gils zijn naar hun huisje terug gegaan. Dus we zijn nu bezig met eten. Ik vraag me af of julia en jeremy nu ook eten...

Als we klaar zijn met eten gaan we naar een cafe waar je kunt poolen. Ik heb voor het eerst sinds deze week weer eens een beetje plezier! Het voelt fijn. Net zoals dat je erge dorst hebt, en dat je dan weer drinkt. Dat gevoel. Alsof je iets kwijt was. Al die tijd...

Na het poolen gaan we weer terug naar ons huisje. We gaan nog even tv kijken en gaan dan op bed. Ik lig in mijn bed en kan maar niet slapen. Ik denk steeds aan julia. Zal ik haar ooit weer terug zien? Dan val ik langzaam in slaap...

(Droom joost)
Alweer ik weet het XD

Ik word wakker en ga meteen overeind zitten. Het is vandaag mijn 11de verjaardag! Jes! Op naar de cadeautjes! Ik stap mijn bed uit en kleed me aan. Ik kijk op de wekker: 9 uur. Ik loop naar beneden. Het is nog helemaal donker in de woonkamer.

Dan springt het licht aan en komt iedereen te voorschijn. "VERRASING!"  Roept iedereen. Ik kijk verbaast naar mijn familie. Mijn ouders geven me een hand en daarna mijn zusje van 6, julia. Als laatste krijg ik een hand van mijn zusje van ook 6 jaar, Sunaina. Als ik op de tafel kijk zie ik 3 cadeaus staan. "Cadeautjes!!" Roep ik, en iedereen lacht. Ik maak het eerste kado open en herken het handschrift van mijn zusje, julia. "Voor joost" staat er. Ik glimlach. Dan scheur ik het pakpapier eraf. Ik kijk blij naar julia als ik zie wat. "dankjewel juul!!" zeg ik vrolijk. julia heeft me een techniek bouwset gegeven, waarmee je iets in elkaar kan bouwen zoals een robot en dat die dan ook echt werkt. ik ga naar het volgende kado. van mijn ouders. ik scheur heet papier eraf en kijk verbaast naar de kartonnen doos. "open het maar" zegt mijn moeder. als ik de doos open zie ik alleen een briefje liggen. er staat op: 'in de garage staat je echt kado...' ik leg het briefje terug en loop naar de garage, samen met iedereen. als ik de garage open zie ik iets in een rare vorm ingepakt staan. ik weet meteen wat het is en ren er op af. ik pak het uit en wat ik zie staan is een... "een nieuwe fiets!" roep ik vrolijk. ik geef mijn ouders een knuffel. "dank jullie wel" zeg ik dankbaar. als we terug in de woonkamer zijn staat er nog maar 1 heel groot kado. dat van sunaina! ik pak het op en maak het open. alweer een kartonnen doos? ik maak het open, en wat ik allemaal in de doos zie liggen...

"allemaal gadgets voor bij mijn computer?!" roep ik uit. er zit een nieuw lichtgevend toetsenbord bij, en een bijpassende muis. ook zit er een microfoon, headset en een webcam bij. "dankjewel sunaina!!!" zeg ik en ik geef haar een knuffel. "allemaal bedankt voor de cadeautjes!" zeg ik en dan gaan we lekker ontbijten.  

(later op die dag in de droom van joost)

"mam?" vraag ik. "jaaa?" krijg ik terug. "mag ik met mijn zusjes in de speeltuin gaan spelen?" mijn moeder kijkt bedenkelijk. "ja hoor, maar wel voor het donker thuis he?" ik knik en ga naar de kamer van mijn zusjes. "wie gaat er mee naar de speeltuin?" zeg ik als ik in de deuropening sta. "ikkee!!" hoor ik mijn beide zusjes zeggen.

als we in de speeltuin zijn, is er niemand. julia trekt me mee naar de schommels. "wil je me duwen?" zegt ze en ze trekt puppy ogen. "ja hoor" zeg ik. "jaaayyyyy!" gilt julia. dan hoor ik opeens een echte gil van sunaina. ik stop met de schommel duwen en kijk om me heen. de gil klinkt nog een keer en ik begin te rennen. "SUNAINA" roep ik in tranen. ik ren een straatje in en zie dan nog net sunaina in een busje zitten. de deuren van het busje slaan snel dicht en het busje rijd weg. ik ren zo hard als ik kan achter het busje aan. "SUNAINA" roep ik weer in tranen. dan is het busje uit het zicht verdwenen. ik ga weer terug naar het speeltuintje, waar julia nog steeds op de schommel zit. als ze mij ziet huilen krijgt ook zij een trillende lip. "waar is tijgertje?" vraagt ze zielig. (tijgertje is een bijnaam voor sunaina) "tijgertje... is...weg..." zeg ik huilend. mijn zusje begint ook te huilen. het begint al donker te worden dus we lopen samen naar huis...

(einde droom) 

ik word  wakker in mijn bed en denk terug aan mijn droom. julia weet het niet meer... maar ze had een tweelingzus... ik snap niet dat mijn ouders het haar niet hebben verteld... maar sunaina, mijn zusje, is al meer dan 10 jaar vermist... we weten niet eens of ze nog leeft! en nu... zijn mijn beide zusjes gewoon ontvoerd! beide door mijn schuld! ik ben niet bestemd voor de wereld. ik hoor hier niet. ik breng ongeluk. ik zie een scheermesje liggen... zal ik?... nee! dat kan niet goed voor je zijn. ik loop zo snel mogelijk naar beneden en ga bij de jongens zitten die al op zijn.

"Jongens? Ik heb even een vraag..." zegt harm opeens. Ik en link kijken op. "Wat doen we nu met de kijkers?" Ik denk na. We hadden beloofd dat we nog een meeting zouden doen voor de fans in België. Maar ja, dat gaat wel moeilijk zonder jer. De kijkers gaan zich dingen afvragen... "ik denk dat we gewoon verder moeten gaan" zegt link vastbesloten. "Met wat?" Vraag ik. "Met video's online zetten en leuke dingen doen" zegt link. Harm knikt begrijpend. "Maar jer is er niet bij! En ik kan niet vrolijk doen als ik eigenlijk heel verdrietig ben..." zeg ik hopeloos. "Dat snappen we volledig maar je zult het moeten proberen" ik knik. Hoe moeilijk het ook is, ooit zal ik mn leven weer op moeten pakken...

nothing to say... byeee