Gözlerini açtı, birkaç kez gezilerde uğradığı şehre ilk adımını attı.
Gürültüsü diğer şehirlere kıyasla az olan bu şehrin nefesini ciğerine ilk kez doldurdu.
Plansızca gelmişti. İçine umutsuzluk tohumlarını ekmek istemiyordu ancak çaresizdi. Öleceğine inadırmıştı kendini. Tıpta gelişen koşulları göz ardı ederek inanmıştı, Murat'a karşı yaptığı davranışlar da aklından çıkmıyordu. Pişmandı ancak öleceğine inanıyordu sebepsizce ve onları üzmeye hakkı olmadığını düşünüyordu. Habersiz ve gelişmelerden uzak birisi gibi davranıyordu dışarıdan.
Gözünde her zaman olduğu bir karaltı oluştu. Yanındaki duvardan destek alıp birkaç adım attı ve birkaç adımın ardından yere yığılmıştı.
-Ne oldu? Bırakın, bırakın beni.
Bir kadın başucunda durmuş gözlerini Deniz'e dikmişti.
-Sâkin ol, sokağın ortasında öylece bayılmıştın, sana yardım etmek istedim.
Kafası yerinde değildi, eliyle başını tutup gözleriyle kadının yüzünü inceliyordu.
Kadın tekrardan konuşmaya başladı:
-Anne veya babana haber vermemi ister misin?
-Yo, hayır.
Söyleyemezdi, eğer söylerse ailesini aramakta onlara teslim etmekte zorlayacaktı. İstemiyordu, kadının yüzündeki ufak ayrıntıları inceliyordu. Yanakları usul pembe tonlu bir pudra vurulmuş, gözleri siyah bir kalemle çevrelenmişti. Tüm bunları görürken yine ufak bir karartıyla karşılaştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zincirli Uçurtmalar
RomanceBu kez kararlıydı kaçırmayacaktı içindeki cesareti, koştu, hızla kolunu kavrayıp onu kendine döndürdü ve: "Bak ayrılamıyoruz işte. Biz aynı gök yüzünün iki uçurtmasıyız. Zorluklar var biliyorum. Rüzgarlar var ama bu daha çok dolandırıyor bizi birbi...
