ARIZA

sessiz çığlık

Eve doğru geldiğim de evin önünde ki kalabalık dikkatimi çekmişti. Bu kadar insanın bizim evin onun de ne aradığını düşünürken ambulansın acı sren seslerini duydum. Sağlık görevlileri bizim eve doğru koşuyolardı. Bir terslik olduğunu anlamıştım. Hemen kalabalığı yarıp eve girdim. Salona geçtiğim de yerin ayaklarımın altından çekildiğini hissettim. Sağlık görevlisi babama kalp masajı yapmaya başlamıştı. Kımıldayamıyordum kulağımda sadece uğultular vardı. Kimseyi duymuyordum. Zaman babamın lehine işliyordu. Annemin " kızım kendine gel" diyerek beni sarsıyordu. Anneme cevap veremiyordum. Sadece babama odaklanmıştım. İçimde ki çığlık "baba kalk baba" diye bağırıyordu ama ben konuşamadım. Ayakta duracak halim kalmamıştı. Yere düşerken söylediğim tek kelime fısıltı şeklinde "baba" oldu.

Başımın ağrısı gözlerimi açmama engel oluyordu. Zorla gözlerimi açtığım da bir hastane odasında olduğumu fark ettim. Kolumda bir serum takılıydı. Buraya nasıl geldiğimi düşünürken son yaşadıklarım aklıma gelince göz yaşlarım benden bağımsız akmaya başladı. Buradan hemen çıkmalıydım babam küçük kızı olmadan ne yapacaktı. Serumu hemen kolumdan çıkardım. Kolumdan akan kan umrumda bile değildi. Odadan çıktığımda nereye gideceğimi bilmeden koşmaya başladım. Arkamdan bağıran hemşireyi umursamadım. Koridorun sonuna geldiğimde bana gelmekte olan annemi gördüm.

" Anneee"
Annem ağlamıştı hem de çok ağlamıştı.
" Anne babam nerde?"
Sadece yüzüme bakıyordu. Bu kez bağırarak
" Anne babam nerde?"
Yutkundu önce vücudu titriyordu.
" Kızım babanı kaybettik"
Kaybettik sesi kulağımda çınlıyordu " Kaybettim"
Yere düştüm artık ayaklarım beni taşımıyordu. Çıglıklarım hastaneyi inletiyordu.
" Babaa baba kalk gel babaaa beni bırakmaaa baba ben sensiz yapamam kalk ne olur kalk gelll babaaa "
Amcamın bana sarıldığını hissettim.
" Ağlama baban seni böyle görse ne kadar üzülürdü"
Amcam da ağlamıştı.
"Amca beni babama götür o bensiz yapamaz beni görürse uyanır. Amca babam beni bırakmaz."
" Ne olur böyle yapma baban yok artık o öldü."
" Hayır babam beni bırakmaz hayır o ölmedi ölmez."
" Amca beni babama götür ne olursun yalvarırım beni ona götür."

" Tamam babana seni götüreceğim hadi kalk"
Amcam elimden tuttu kalkmam için .

Anneme baktığımda ağlıyordu.
" Anne babam ölmedi demi beni bırakmaz ki o "

" kızım yapma ne olursun"

"Hadi amca babama götür beni beni görürse kalkar."

Kabullenmedim babam yaşıyordu o beni bırakmazdı.

Amcam elimi tuttu. Merdivenlerden inmeye başladık. İki kat merdiven indiğimiz de "MORG" yazan yeri görmemle içimden bir ürperti geçti. Amcam görevliyle konusuyordu.
" Çocuk bunu kaldiramayabilir "

" Hayır ben babamı göreceğim babam benim sesimi duyarsa uyanır."

Amcam " açın " dedi.
Adam demir dolabı açtı. Siyah torbayı gördüğümde durmayan göz yaşım daha da hızlandı.
"Emin misiniz ?"

" Evet dedim size "

Torbanın fermuarı açıldığın da babam karşımdaydı. Dudakları morarmış vücudu bembeyaz olmuştu. Daha da yaklaştım elini tuttuğum da buz gibiydi.
" Baba kalk baba bak ben geldim küçük kızın geldi. Baba kalksana hadi eve gidelim burası soğuk sen sevmezsin soğuğu. Hadi tut elimi gidelim sen beni bırakmazsın. Baba hadi kalk niye uyuyorsun babaaa"
Babam uyanmıyordu beni bırakmıştı sarılırsam uyanırmıydı.
" Baba sana sarılsam uyanır mısın?"

Sarıldım babama sımsıkı beni bırakmasını diye ama bana tepki vermiyordu. Son defa seslendim ona.

" Baba kalk baba beni sensiz bırakma babaa. Baba sen gidersen ben yaşayamam babaa kimle dertleşecem ben."

Artık babam yoktu onu kaybetmiştim onunla birlikte hayallerim de gitmişti.

Merhaba bu benim ilk kitabım bu yüzden tecrübesizim. Hatam varsa af ola.

Benim için kitap kapağı tasarlarsanız çok sevinirim.

İnstagram hesabım # a.nurkilinc1907