Milcz, gdy do mnie mówisz

Przyjaciel?

Rano, wiedziałam, że mam dużo czasu do spotkania z Kamilem, ale i tak zerwałam się o 6.30 z łóżka. Ubrałam się w różową sukienkę i pudrowe balerinki. Na początku zastanawiałam się nad porzyczeniem szpilek od siostry,ale szybko z tego zrezygnowałam, nie jestem mistrzem w chodzeniu na szpilkach a oo za tym mam już jeden gips i nie potrzebuje kolejnego. Nałożyłam błyszczyk i użyłam perfum Roksany. Mam nadzieję, że nie zrobi mi z tego powodu awantury. Wiem, że jeszcze parę dni temu mówiłam, że strojenie się na przyjacielskie spotkanie to głupota, ale teraz chciałam wyglądać pięknie. Zeszłam na śniadanie, na razie wstała tylko moja mama, oglądała program o gotowaniu a ja w tym czasie zrobiłam sobie kanapkę z serem i ogórkiem. Gdy już miałam wychodzić zawachałam się. Może przez mój wygląd pomyśli, że jestem nachalna? Wróciłam na górę i szybko zmieniłam ubranie na czarną spodniczkę i białą, luźną, krótka bluzkę na krótkim rękawie. Zmieniłam buty na czarne trampki i wyszłam z domu. Gdy doszłam na miejsce, go jeszcze nie było, byłam zawiedziona. Już miałam iść, gdy nagle wszedł do restauracji. Muszę mu przyznać, że wybrał dziwne miejsce. Spotkaliśmy się w barze z chamburgerami. Podszedł do mnie i przeprosił za spóźnienie. Po chwili ciszy odezwał się pierwszy.
- Jak się czujesz?
- Świetnie.
- Widzę, że wsadzili cię w gips..
- Tak, chcesz podpisać się na nim?
- Jasne.
Wyciągnęłam z małego czarnego plecaka niebieski flamaster i podałam mu go. Podpisał się swoim imieniem, tylko, że na końcu dopisał serduszko. Rozmawialiśmy chwilę o szkole, wypadku, problemach, swoich zainteresowaniach. Okazało się, że gra on na gitarze i śpiewa. Poprosiłam go czy mógłby zaśpiewać kiedyś dla mnie, zgodził się. Zaprosił mnie na wtorek do siebie do domu. Wyszliśmy na spacer, z czasem słońce zaczęło zachodzić i stawało się coraz zimniej. Oddał mi swoją kurtkę i powiedział, że oddam mu ją we wtorek. Gdy mieliśmy się pożegnać, on nagle przyciągnął mnie do siebie i pocałował!