Secrets (Harry Styles Fanfic Greek)

Chapter 4

Περπατησα μεχρι το σπιτι μου . Δεν ηταν μακρυα αλλα μου φανηκε σαν αιωνας . Δεν το πιστευω οτι θα φυγει . Και κυριος δεν το πιστευω πως θα φυγει τοσο νωρις.

Μολις πλησιασα στο σπιτι ειδα εναν τυπο να στεκετε μπροτσα απο την πορτα μου . Ελπιζω να μην ηταν ο Χαρρι δεν θα αντεχα να τον δω αυτη την στιγμη . Καθαρισα λιγο τα ματια μου απο την μασκαρα που ειχε τρεξει με το κλαμα . Ηταν ο Ζειν ! Τι στο καλο κανει εκεινος εδω ?

" Ζειν ?" ρωτησα μολις πλησιασα αρκετα για να με ακουσει 

" Αλεξ δοξα τον θεο ! Ανησιχισα !" ειπε 

" Γιατι εισααι εδω ?" τον ρωτησε και προσπαθησα να περασω μπροστα του για να μπω στο σπιτι μου αλλα εκεινος μπηκε μπροστα μου 

" Ειμαι εδω για να σου εξηγισω . Ηξερα πως δεν θα ακουγες τον Χαρρι ετσι ειμαι εδω για να σου εξιγισω " 

" Δεν θελω της εξιγισεις σου !" ειπα και προσπαθησα να τον σπροξο για να περασω αλλα ηταν πιο δυνατος απο εμενα 

" Αλεξ ακου με ! Για δυο λεπτα μονο αυτο ζηταω ." ειπε και κοιταζοντας με στα ματια 

" Εχεις 2 λεπτα " του ειπα και πηγα ενα βημα πισω για να τον βλεπω καθαροτερα 

" Ξερω πως εχεις θυμωσει με τον Χαρρι αλλα δεν φτεει αυτος . Καλα ισως φταιει αλλα δεν ειναι ο9 μονος " ειπε και εκανε ενα βημα μακρια απο την πορτα

" Γιατι τον υποστιριζεις ? Εσυ εισουν αυτος που μου ειπε απο την πρωτη στιγμι οτι δεν θελεις να ειμαι με τον Χαρρι γιατι τον υποστιριζεις τωρα ?!?"

" Το ξερω . Και τωρα θα επρεπε να πω σου το ειπα αλλα αυτη την φορα ειμαι με το ερος του . Αλεξ αληθεια σε αγαπαει " ειπε 

" Αν με αγαπουσε θα μου ελεγε την αληθεια απο την πρωτη στιγμη " φωναξα και προσπαθησα να μπω μεσα . Εβαλα τα κλειδια στην πορτα και ξεκλιδωσα 

" Το ξερει η Περρι ? " τον ρωτησσε πριν μπω μεσα 

" Ναι απο την πρωτη στιγμη " μου ειπε με χαμηλομενο το κεφαλι 

" Απο ποτε το ξερατε οτι θα φευγατε ? " τον ρωτησα ενω ειμουν ιδη μεσα στο σπιτι

" Το μαθαμε μια μερα πριν το πρωτο σας ραντεβου " ξεφυσισα και εκλισα την πορτα πισω μου . Το χερι του ομως μπλοκαρε την διαδρομη .

" Αλεξ σε παρακαλω συνχερεσε μας " ειπε

" Θα το κανω Ζειν αλλα εκεινον οχι " ειπα και εκλισα την πορτα πισω μου οσο πιο δυνατα μπορουσα . Ηξερα οτι ο ειν ηταν ακομα εξω αλλα δεν μπορουσα να κρατηθω . Τα δακρυα κοιλουσαν σαν ποταμι . Δεν αντεχα ολα αυτα ηταν τοσα πολλα για μενα . Δεν το πιστευω πως τον εμπιστευτικα . Το ηξερε απο την πρωτη στιγμη και δεν μου ειπε τιποτα . Ιξερε οτι στο τελος ολα θα τελειωναν αλλα συνεχισε να μου λεει ψεματα . Και για τι ? Για να περναει καλα . Αυτο ηθελα μονο . Ολον αυτον τον καιρο εκανα πωςς δεν ακουγα ολους τριγιρω μου που μου ελεγαν τι ατομο ειναι . Δεν ακουγα κανεναν , δεν ακουγα τον Ζειν . Επρεπε να τον ακουσω απο την πρωτη στιγμη . Μαλλον επρεπε απο την αρχη να βγω μαζι του και οχι με τον Χαρρι . Ισως και παλι να εφευγε αλλα σιγουρα θα μου το ειχε πει . Χωρισ να το καταλαβω καθομουνα στο πατομα με την πλατυ μου στην πορτα . Το μακιγιαζ μου ειχε καταστραφει και τα ρουχα μου ειναι γεματα δακρυα . Προσπαθησα να καθαρισω το προσωπο μου μεχρι που ακουσα εναν ηχο απο το κινητο μου . Το εβγαλα απο την τσεπη μου και ανιξα το μυνημα