"ปึ้กกกกกกกก~"
"โอ้ยยยยยบย!!"ผมร้องขึ้นหลัง
จากโดนชนจนล้มลงอย่างจัง
แม่งเอ้ย!วันซวยอะไรของกูเนี่ย
'ผมคิด'แต่เมื่อผมหันไปมองคู่กรณี
ัุที่มาชนผมนอนแน่นิ่งไปนั้น ผมจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
"เห้ยยยย!"
"เลือดดดด นี่มันเลือดนิหว่า" ภาพที่ผมเห็นตอนนี้คือ เด็กผู้ชายอายุประมาณ19ปี นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นโดยที่มีเลือดออกจำนวนมากบริเวณศีรษะ เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงรู้สึกช็อกมาก มันทำให้สั่นไปทั้งตัวแล้วรู้สึกมึนหัวเหมือนจะอ้วกออกมาให้ได้(กลัวเลือดอย่างแรง)🤢🤢🤢
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็รวบรวมสติแล้วโทรตามรถพยาบาลอย่างเร็วที่สุด
ณ โรงพยาบาล
ตอนนี้ผมอยู่กับไอ้ทันคนสนิทของผมหน้าห้องฉุกเฉิน🏥🏥
และผมก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้
มันฟัง ถึงมันจะเป็นลูกน้องของผม
แต่เราก็โตมาด้วยกันผมเลยไว้ใจมัน จึงทำให้มันรู้เรื่องทุกๆเรื่องของผมและคอยเหลือช่วยผมมาตลอด
ผมกับไอ้ทันนั่งรอได้สัก2ชั่วโมงคุณ
หมอก็เดินออกมา
"หมอคับ! คนไข้เป็นยังไงบ้าง"ผมพูด
"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่เนื่องด้วยศรีษะโดนกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง จึงทำให้ความจำเสื่อมและมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป"
"นี่โชคดีแล้วน่ะครับที่ไม่เป็นอะไรไปมากกว่านี้" หมอพูดจบแล้วเดินออกไป
'นี่คือโชคดีแล้วหรอว่ะ'??
หมอแม่งกวนตีน😈😈
คุยกับหมอจบ ผมจึงหันไปพูดกับทัน ที่ยืนอยู่ข้างๆผม
" คืนนี้มึงเฝ้าเด็กนั่นไปก่อนนะ"
" ครับ"เมื่อมันตอบรับผมจึงเดินออกมา
แล้วรีบตรงกับไปที่บ้านทันที
ณ ห้องทำงาน
" ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เข้ามา"
"สวัสดีครับพ่อ" ผมพูดพลางยิ้มเจื่อน
"เมื่อคืนแกขึ้นรถไปกับพ่อแล้วทำไมไม่เข้าไปในงาน" ผมเงียบไม่พูดอะไร
พ่อจึงพูดขึ้นมาต่อ
" พรุ่งนี้พ่อจะไปสะสางงานที่อเมริกาเดือนนึง พ่อแค่อยากให้แกรู้ไว้ คืนนี้แกก็กลับไปนอนได้แล้ว"
"ครับพ่อ"ผมเดินออกมาจากห้องพ่อแล้วเข้านอนทันที 'วันนี้ช่างวุ่นวายจริงๆ'
ผมคิดก่อนจะหลับไป
โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
เมื่อรถมาจอดถึงหน้าโรงพยาบาลผมก็ดินตรงไปหาไอทัน ทันที
" ทัน! เด็กคนนั้นรู้สึกตัวบ้างแล้วยัง"
" รู้สึกตัวแล้วครับ"
" โอเครงั้นเข้าไปข้างในกัน"
จากนั้นผมกับไอ้ทันก็เดินเข้าไปในห้องคนป่วย แล้วไปยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ คนที่นอนอยู่นั้น ตอนนี้ตื่นขึ้นแล้ว แต่มันก็เอาแต่จ้องหน้าผม
"ชื่อไร"ผมพูดขึ้น
"ไม่รุ้คับ"
"บ้านอยู่ไหน"
"ไม่รู้คับ"
"พ่อ แม่ ล่ะ"
"ไม่รู้คับ"
'หึ' นี่มันรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตมัน
บ้างว่ะ น่ารำคานจิงๆไม่คิดว่าไอ้ความจำเสื่อมนี่มันจะหนักขนาดนี้
แล้วถ้าเป็นแบบนี้ผมจะเรียกมันถูกหรอเนี่ย ผมคิดอยู่สักแป๊ปจึงพูดขึ้นมา
"งั้นกูจะเรียกมึงว่า.. นิวก็แล้วกันนะ"
"ไอ้ทันเดี๋ยวพามันกลับไปบ้านด้วยน่ะ"
ผมหันไปสั่งไอทันแล้วก็เดินออกมา
โดนไม่ได้สนใจคนที่นอนอยู่...
KAMU SEDANG MEMBACA
My story นายมาเฟีย
Fiksi Remajaถ้าหากจะให้เล่าเรื่องราวของผมนั้น มันคงเปนเรื่องที่ยากมากเลยและครับ แต่ถ้าหากคุนอยากรู้นั้น!!!!!!! (ก้กดอ่านซะสิ)😜😜
