The Concert

'Jonne overleeft het misschien niet...'.

Harry's P.O.V.

Twee politie-agenten trekken Janna een kamer uit. Ze heeft een wit-zwart gestreepte trui aan en een zwarte broek. Er zit een soort bord, ik denk dat het een grote sticker is, op haar trui waar "2371" op staat. Snel maak ik een foto. Dit is echt geweldig.

Janna kijkt de politiemannen boos aan en neemt haar tasje en schoenen (Waarom zijn die in Godsnaam afgepakt) van een derde agent aan.

'Heel erg bedankt. Wat aardig dat je me mijn eigen tasje en schoenen geeft', zegt Janna.

'Kom, ik wil hier geen seconde langer meer zijn', zegt ze tegen mij. Ik loop achter haar aan naar buiten. Ik doe al de hele tijd heel veel moeite om mijn lach in te houden. Als de deuren van het politiebureau dicht zijn, barst ik in lachen uit.

'Wat?!', roept Janna.

'Je... Je zat in de... In de gevangenis', lach ik.

'Dat was niet mijn idee, hoor'.

Ik lach nog harder en val op de grond.

'Harry, stop. Alsjeblieft', zegt Janna.

Langzaam word ik weer rustig. We stappen in mijn auto.

'Wat gaat er met jouw auto gebeuren?', vraag ik aan Janna.

'Die haal ik morgen wel weer op', antwoordt Janna. Ze leunt naar achter in haar stoel en sluit haar ogen.

'Ik heb hoofdpijn', kreunt ze.

'Ja, waarom zat je daar nou eigenlijk? Ze zeiden dat je dronken was', zeg ik terwijl ik begin te rijden.

'Was ik ook'.

'Wat is er gebeurd dan?'.

'Uhm... Eigenlijk niks. Ik wist opeens niet wat ik moest doen en ik werd helemaal gek en toen ging ik maar naar een café', verteld Janna.

'Beloof je me dat je dat nooit meer doet zonder mij?', vraag ik.

'Waarom niet?'.

'Wil je nog een keer hierheen dan?'.

'Nee!'.

'Nou dan'.

We rijden in stilte verder.

'Harry?', vraagt Janna na een tijdje.

'Hm?'.

'Eigenlijk was er toch iets. Nog steeds, eigenlijk'.

'Dat dacht ik al. Wat is er?'.

'Ik... Ik ben...', stamelt Janna. Ik stop met rijden en parkeer de auto naast de snelweg. Vragend kijk ik haar.

'Ik ben... Zwanger', fluistert ze.

Mijn ogen worden groot.

'Dat is een grapje, zeker?', vraag ik.

'Nee'. Janna schudt langzaam haar hoofd.

'Janna, dat is echt niet grappig. Je dronkenheid is nog niet helemaal uitgewerkt volgens mij', zeg ik.

Hoe komt ze daar nou weer bij? Dat kan helemaal niet.

Ik rij weer verder. Het is de hele weg stil. Janna is nooit stil.

'Janna, wat is er nou echt?'.

'Ik ben zwanger'.

'Serieus, nu'.

'Harry, ik ben echt zwanger!'.

'Janna, het is niet grappig! Hou op!'.

'Alsjeblieft, geloof me'.

'Nee!'.

Janna zucht en slaat haar armen over elkaar. We komen aan bij haar huis.

'Blijf ik hier slapen of niet?', vraag ik.

'Moet je zelf weten'.

Janna stapt uit. Ik zucht en loop achter haar aan. Bij de deur hou ik haar tegen.

'Als je morgen nog steeds zegt dat je zwanger bent, geloof ik je, oké?', vraag ik. Janna zucht en knikt.

'Is het dan weer goed?', vraag ik. Ze knikt opnieuw. Ik glimlach en zoen haar kort. Dan lopen we naar binnen en doe ik de deur dicht.

Janna's mobiel gaat af. Ze neemt op en voert een gesprek. Als ze weer opgehangen heeft, kijkt ze me ernstig aan.

'Niall en Jonne liggen in het ziekenhuis. Niall wordt wel weer beter, maar van Jonne is het niet zeker of ze het overleeft'.

Mijn ogen worden groot. 'Kom! Wat is er gebeurd?'.

Ik trek Janna mee naar de auto.

'Een andere auto is tegen ze opgebotst en hun auto kantelde', zegt Janna. We rijden naar het ziekenhuis.

Iedereen zit om Jonne's bed. Ze zijn Niall aan het operen. Jonne ligt in coma.

'Wat als ze... Wat als ze dood gaat?', vraagt Freddie.

'Ze gaat niet dood', zegt Joep, haar nieuwe vriendje, snel.

Zayn en Selah kijken elkaar de hele tijd boos aan.

'Wat is er met jullie aan de hand?', vraag ik aan ze. Ze negeren me.

'Kan ik je even ergens alleen spreken?', vraagt Zayn na een tijdje aan Selah. Selah knikt en ze verlaten de kamer. Dan is het weer stil.

'Jongens, het spijt me maar het bezoekuur is voorbij', zegt een dokter na een tijdje.

'Mogen we hier echt niet blijven?', vraagt Harry.

De dokter schudt haar hoofd. 'Sorry'.

We zuchten en gaan ook de kamer uit. Selah en Zayn zijn nergens te bekennen. We gaan allemaal naar huis.