*:・゚✧ Chapter 14 *:・゚✧

952 25 6
                                    

It is my first time to cry since my dog, Oaklyn died when I was 7 years old. And to think that I cried over something petty thing like love is embarrassing.

I know I shouldn't be, but for the first time in my life, I felt lonely. Nawala ang ingay na nagmumula sa mga tao sa paligid, that only thing that I can hear is the sound of my heart breaking into pieces. Nakakainis lang kasi the moment I realize that I'm inlove for the first time, ayun din yung moment na I know I should stop what I am feeling kasi mas masasaktan lang ako.  Parang naguumpisa palang ako pero kailangan ko na agad tapusin. I know it doesn't make any sense.

Naka airplane mode ang phone ko sa I won't be receiving any call from anyone. Mga 9 o'clock na ng gabi when I decided to go home. Late na akong nakauwi ng bahay dahil sa byahe ko na almost 2-3 hours so I got home around 12 o'clock in the morning. The good thing is wala sila Mom and Dad, sabi ng guard baka hindi raw makakauwi ang mga ito ngayon dahil may pinuntahan na lamay, father ata ng isa sa mga malapit na kaibigan ni Mom.

I'm dead tired that I don't even have the strength to eat my dinner, hindi ako kumain doon dahil nag ikot at nag isip lang ako buong oras ko doon.

Napatingin ako sa katabi namin na bahay and of course, Danik is already there. Nandoon na ang kotse niya na nakapark. Hindi ko na inisip yun dahil pagod ang utak ko sa pag iisip na ginawa ko kanina kaya naman ay pumasok na agad ako.

Napatigil agad ako sa pintuan palang ng makita kung sino ang nandoon. A sleeping Daniel Kang welcomed me. He's sleeping in the sofa in a very uncomfortable position.

"Ay naku ma'am, kanina pa nag aantay si Ser sayo!" Bulong ng isang maid sa akin.

My heart started to ache again at the view of Danik falling asleep dahil sa paghihintay sa akin. I smiled bitterly.

Yumuko ako sa I can have a better view of his face. I really love his mole under his eye and his soft pink lips that I have kissed alot of times already. Marahan ko ka tinapik ang pisngi niya to wake him up. He should go home now, anong oras na at maaga pa ang klase niya bukas.

"Hey, Danik." I whispered as I gave his cheeck another gentle tap. Napaatras ako ng bahagya ng bigla niya imulat ng sabay ang mata niya na tila ba nagising sa realidad, he rubbed his eyes as he glanced on his wrist watch, pagkatapos ay napatingin sa akin ng marealize na may tao pala sa harapan niya.

"Koko! Damn!" Nagulat ako sa biglaan niyang pagpapakawala ng ingles na mura. He pulled me towards him kaya naman ay napaupo ako sa hita niya, he hugged me so tight na parang wala ng bukas. I was shocked that I can't manage to make a single move.

"God woman! You made me so damn worry!" He hissed at mas hinigpitan ang yakap sa akin. Ramdam ko ang pag wawala ng paru paro sa tiyan ko at ang pag tibok na mabilis nanamn ng puso ko. And here I am talking about forgetting about this feeling starting today pero eto naman siya, making it hard for me as usual!

"A-ano, hindi ako makahinga." Muntik ko ng sampaling ang sarili sa ginawang excuse oara lang makawala, dahil pag nag tagal pa ay baka mas magulog lang ako sa kaniya.

"Damn princess! Where have you been? Hindi kita macontact, same as your friends! Hindi ko pinaalam kela Tita at baka sobrang mag alala."

Umakyat na ako sa kwarto ko at ramdam ko ang pag sunod niya sa akin.

"Namasyal lang sa ano, basta."

Danik grabbed my hand and he made me turn my attention to him. He's looking at me seriously na hindi ko mapigilan at mag iwas ng tingin sa kaniya. His hand find its way on my cheecks, dahan dahan niya itong hinarap sa kaniya. Parang gusto ko nalang matunaw sa titig na binibigay niya sa akin. Pumungay ang mga mata niya and now I know that he really is worried as fuck.

"Hey princess, tell me, may problema ba?" Malambing niya na sabi as he genlty caressed my cheek with his thumb. Napatingin ako sa kamay niya na nakahawak sa mukha ko at ibinalik din sa mukha niya ang tingin. Boses at tingin niya pa lang ay gusto ko ng umiyak. Damn it hurt so much just to think that I'm not allowed to have this man infront of me.

"Wala. I'm just tired." Dahan dahan ko na tinanggal ang kamay niya sa akin at tinalikuran siya. I glanced at him again at nakatulala lang siya at hindi gumagalaw sa puwesto so I used that chance to continue walking.

I don't know why am I inlove with him, inis na inis ako sa kaniya that I sometimes hope he won't show up after me. I'm always disgust on his personality, he's a fuckboy and a jerk, his a dickhead. Nakatatak na sa isipan ko iyan but I guess iba ang nakatatak sa puso ko.

I wonder what did they talk about? Nagkabalikan na kaya sila? Did he miss her? Of course, kahit ako nga namiss ko si Shania eh. Did he hugged her the moment that he realized that Shania really is back for good? D-did he kiss her goodbye after?

Hindi ko alam anong katangahan ba sumasapi sa akin. Nasasaktan na ako pero ayun padin ang iniisip.

Naramdaman ko naman ang pag sunod na sa akin ni Danik. He opened the door for me at pinapasok ako, I just stood at the doorway at tinitigan siya.

"I won't bother you tonight so rest well princess. We'll talk tomorrow." Malambing niya na sinabi. Tango lang ang naibigay ko sa kaniya at baka manginig nanaman ang boses ko pag nagsalita pa ako.

I thought that he's leaving already but he held my head with both of his hand and gave my forehead a kiss. Naglakad na siya patalikod and he glanced again for a second before leaving completely.

Daniel, please stop making this hard for me.

Koko ➳ Kang Daniel [r18]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon