Billdip - İlk Hikayem

Merhabalar

     (Öncelikle bu benim ilk kitabım ve ilk Billdip'im çok heyecanlıyım. Bu kitabı yazmam için bana ilham veren Pikachuyazard 'a teşekkür ederim.)

Gereksiz Bilgilendirme: Bunda Dipper 18 yaşında. Bill 4234352612536123465425614326151652361234562346525416 trilyon yaşında yani şeytan.

   Dip'in gözünden:

    Lise bitmişti. Üniversiteyi Esrarengiz kasaba da okumaya karar verdim. Evet Esrarengiz Kasaba küçük olabilir ama üniversitesi kötü sayılmaz ve benim orada üniversiteyi okuyacağımı duyan amcalarım ben üniversiteyi bitirene kadar Esrarengiz kasabaya gelecekmiş. Hiç değilse ev kirası ödemeyeceğim.

  Sonunda esrarengiz kulübeye vardım.  Amcamlar beni karşıladı. Selamlaştık. Sonra Soos bana sarıldı ve üzgün görünüyordu. ''Neden moralin bozuk Soos?'' . Soos zorla gülümseyerek ''Yarın Melodi ile şehir dışına çıkıcaz. En az 1 ay sürer.'' '' Bu üzülmeni açlıklamaz ki.'' dedim. O da iç çekerek '' Evet ama seni göremeyeceğim. Çok uzun zamandır beraber vakit geçirip gizem avı yapmıyoruz.''  Haklıydı. '' Zaten Üniversite bitene kadar burada kalıcam. Seninle bol bol gizem ararız ve beraber geçereceğimiz çok fazla vakit var.'' dedim. Moreli düzelmiş gibiydi. Bana sarıldı ve saate baktı. Geç kalmak üzereydi. '' Üzgünüm Dip hemen gitmem gerek. Sonra görüşürüz'' dedi aceleyle ben de arkasından ''Sonra görüşürüz'' diye bağırdım. Eşyalarımı tavan arasında ki eski odama yerleştirdim. Her şey hemen hemen aynı idi.

      Dışarı çıktım ve Wendy ile selamlaştım. Wendy nişanlıydı. Bunu bana telefonundan söylemişti. Ama onu yanında ki ile görünce bir az kısmanmadım değil. Bi süre hasret giderdikten sonra ormana gitmeye karar verdim. Çünkü Bill'in heykelini ziyaret etmek istiyordum. O anıları hatırlamak.

    Aradım heykeli ama bulamayınca telaşa kapıldım. En sonun da Esrarengiz Kulübeye doğru koşmaya başladım. Bir an önce Ford amcamı uyarmalıydım. Birden çok hızlı bir şekilde yere kapaklandım ve bacağımı kırdım. Canım çok yanıyordu. Gözlerim yaşarmaya başlamıştı dişlerimi olabildiğince sıktım.  Neye takıldığıma baktığımda ise taştan bir şapka gördüm yerde. Bill'in şapkasıydı. Ben de toprağa gömüldüğünü düşündüm. Daha sonra yardım çığlıkları atmaya başladım. Acilen yardıma ihtiyacım vardı. Birden çalıların olduğu yerden bir hışırtı geldi.

  Bill'in gözünden:

   Planım işe yaramıştı. Yavaşça çam ağacına doğru yaklaştım. Geldiğimi duymuş olmalı ki bana doğru baktı. Ben de yanına gittim. Star tv oyunculuğum ile ne olduğunu sordum. Bana şüpheli gözlerle baktı. '' Gizemli Kulübeye kadar gitmeme yardım eder misiniz ?'' dedi. İnanamıyorum o kadar tatlı söyledi ki bunu. Kendini topla Bill sen bir şeytansın o da senin düşmanın. Planın diğer aşamasına geçme vakti. Onu Gizemli Kulübeye kadar kucağımda taşıdım.

   Kapı açıldığında Ford'u görmüştüm. Eskisinden daha da yaşlı görünüyordu. Bana sonra da çam ağacına baktı. Gözleri faltaşı gibi açıldı. Bi an beni tanıdı diye korktum ama daha sonra çam ağacını gördüğünden dolayı olduğunu anladım.

''Dipper! Çabuk onu içeri getir!''

Onu koltuğa bıraktım. Ford ise ilk yardım setini getirmek için odadan yarıldı.

''Teşekkür ederim''dedi çam ağacı.

''Önemli değil'' dedim. Hala bacağını sıkıca tutuyordu. Canı yandığı her halinden belliydi. Ford elinde ki ilk yardım çantasını açar ve çam ağacının bacağına bakmaya başlar. Uzun süre sessizlik oldu. Daha sonra Ford işini bitirince oturmamı işaret etti. Oturmadan:

'' Ben gitsem iyi olacak daha bir süreliğine kalacak bir yer bulmalıyım.'' dedim sahte hüznümle.

Dipper hızlıca ''Neden bir süreliğine burada kalmıyorsun?'' dedi.

Ford da onu onayladı.

''Sizin için bir sorun olmayacaksa neden olmasın'' dedim. Yemi yuttular. Şimdi tek yapmam gereken günlükleri almak.

Ford ismimi sordu.

''B- Bob. Benim ismim Bob tanıştığıma memnun oldum.'' elini sıktım.

'' Stanford.''

''Dipper. Dipper Pines''

Stanley kaldığım süre boyunca ücretsiz çalışmam gerektiğini söyledi. Bende sesimi çıkartmadım. Nasıl olsa bir şeytan olarak doğa üstü güçlerim var. Kalmam için Soos'un bulduğu odayı bana verdiler. Şimdilik plan kusursuz işliyor. Güvenlerini kazanmış sayılırım. Ford'un hala şüphelenmemesi dikkatimi çekti.

Dip'in gözünden:

   Ayağım kırık olduğu için benim işlerimi Bob yapıyor. Neden bilmiyorum ama Bob beni birilerini hatırlatıyor. Aman ne güzel yine başladım. Çocuk kasabaya yeni gelmiş onu nasıl tanıyabilirim ki. Mabel olsa şöyle derdi ' Yine paronayaklaşma' ben de ' Ben paronayak değilim' derdim. Ahh Mabeli'i çok özlüyorum. 1 ay sonra ziyarete gelecek. Hiç değilse kırık bacağımı görmek zorunda kalmaz.

  Canım çok sıkılıyor. Bacağım kırık olduğu için ormana gidemiyorum ve televizyonda da izlicek hiç bir şey yok. Bi süre sonra öğlen oldu. Bob yanıma oturdu ve:

'' İşler çok fazla değil mi ça- Dipper?'' dedi. Oysaki benim 1 günde zor bitirdiğim işleri o çoktan bitirmişti.

''Evet ama sen çok hızlı bitirdin. Daha önce bu tarz bi işte çalıştın mı?'' diye sordum. Sohbet başlatmak istiyordum çünkü çok sıkıldım.

''Hayır ben ilk defa bi işte çalışıyorum'' dediğinde uzaylı görmüş köylü gibi ona bakıyordum.

''İnanılmaz. Gerçekten yeteneklisin o zaman.'' dedim. Odada kimse olmasa ağzım 3 metre açık bir şekilde öylece kalırdım. O kadar dakik ve düzenli olmama rağmen bunca işi 1 günde zor bitiriyordum. O ise 3 saat de bitirmişti.

  Bu şekilde konudan konuya atlaya atlaya kardeşim Mabel hakkında konuşmaya başladım. Onu gerçekten çok özlüyordum.

''Eğlenceli birine benziyor.  Onunla tanışmayı çok isterdim. Benim de bir ikizim var. Adı Will. Kendisi benim tam tersim olsa bile onunla çok iyi anlaşırdık.''

'' AnlaşırDIK? Onla neden ayrıldınız?'' Bob'un yüzünde ki keyifli gülücük birden yağmur altında kalmış bir kedi kadar acınası bir hal aldı. Morelini bozmak istememiştim.

'' Boş ver sonra anlatırım. Mesayi başlamak üzere gitsem iyi olur.'' dedi ve gitti. Gitmesini istemiyordum çünkü burada erkek arkadaşından ayrılmış kız gibi yalnız ve kasfetli bir şekilde yapayanlız kalacağım. Ve kaldım da. 

 Tamamdır millet ilk bölüm bitti. Biliyorum bir az kısa ve eksik oldu ama sonraki bölümlerde daha çok güzelleşecek. Bir az fazla klişe oldu. Tamam vurmayın zamanla daha özgün şeyler yapcağımı umut ediyorum. Bu fikir tamamen benim ama. Her neyse kendinize iyi bakın. (886 kelime)

Acemi yazar qaçar~