Billdip - İlk Hikayem

Sizinle Bir Şey Paylaşmak İstiyorum

  Evet bu bir bölüm değil. Hayal kırıklığına uğrattıysam kusuruma bakmayın. Sizlere bir şey söyelemek istiyorum. Hiç kimseye söylemedim ve ilk defa sizlerle paylaşmak istiyorum. Son zamanlarda pek iyi değilim. En baştan alayım. Ben normalde de pek iştahlı birisi değilim. Çok bir şey yiyemem yediğim şeyler çok sınırlı ve hep aynı şeyleri yiyiyorum. Ama bu durum bu yıl çok değişti. Artık doğru düzgün bir şey yiyemiyorum ve günün büyük kısmını aç geçiriyorum. Eskiden okula gitmeden önce sabahları süt içerdim çünkü hem beni tok tutuyordu hem de süt içmeyi seviyorum. Her akşam süt içiyorum. Hala içiyorum çünkü akşamları acıkmamamı sağlıyor. Bu yıl sabahları süt içmeyi bıraktım çünkü normalden daha fazla midemi bulandırıyordu. Sabahları çok aç oluyordum okulda çukalata tarzı şeyler yiyiyordum çünkü diğer şeyleri sevmiyordum. Son zamanlarda yemek yemekte daha çok zorlanıyorum. En son 51 kiloydum. 46ya düşmüşüm. Ki ben zayıflamak da istemiyordum. Hala aç bir şekilde duruyorum. Sadece akşam yemeklerini doğru düzgün yiyebiliyorum. Ek olarak son zamanlarda uyku düzenim de fazlasıyla kötü. 2-3 gibi uyuyorum. Genelde Wattpad da takılıyorum çünkü uykum gelmiyor. Uykumun gelmesi için kitap okuyorum. Boş boş yatakta yatmakdan iyidir bence. Sınav haftası benim bitti ve fazlasıyla kötü geçti. Notlarım da hayatım boyunca aldığım en kötü notlardı. Uyuma ve iştahımın bu kadar bozulmasının bir nedeni daha var. Bir az depresyona girmiş olabilirim. Aşırı stres var üzerimde sınavlara çalışamıyordum odaklanamıyordum ve derslerden hiçbir şey anlamıyordum. Her kes sınavlarda senle görüşecez diyiyordu. Öğretmenler ailem fln. İyice depresyona girdim ve notlarım çok kötü. Kendimi toparlayamıyorum. Eski okulumda ki öğretmenlerim ÖMRÜM boyunca beni anlayan tek kişilerdi. Annem Babamdan bile daha iyi anlıyorlardı beni. Sınavlardan kötü not aldığım için bilgisayarı yasaklayacaklarını düşünüyorum. Çoğu gece ağlıyorum. Çok fazla şey için ağlıyorum çünkü yemek yemem uyumam çok kötü güçten düşüyorum bir gün ölüp kalmaktan korkuyorum ve çok asasosyalim. İyice içime kapandım. Çünkü beni anlayabilecek kimse yok. Ailemin anlamayacağını çok iyi biliyorum çünkü bunca yıl  beni anlamamışlardı şimdi mi anlayacaklardı? Ek olarak çok yalnız hissediyorum. Kendimi iyice Wattpad a vermeyi düşünüyorum çünkü burada sizler varsınız ve kitap yazmak iyi hissettiriyor. Durmadan bildirim gelmiş mi diye bakıyorum. Heyecanlanıyorum ve bildiğim gelmişse hemen bakıyorum. Psikolojim iyice bozuldu. Hayattan zevk alamıyorum eskisi gibi. Annemle durmadan kavga ediyorum. Bunlar bana ağır yaralar açıyor. Canım yanıyor her gün bu acıyla yaşıyorum. Şu an tek istediğim bunların hepsinin bitmesi ama bitmiyor. Neyse bunları sizlerle paylaşmak istedim. Şu an psikolojik desteğe yani pedeloga ihtiyacım var ama burada pedelog yok. (Kesin yanlış yazdım) Her neyse beni dinlediğiniz için teşekkür ederim unuttuğum bir şey varsa sonra ekleyebilirim.