Verliefd, nee dankje

Paardrijden

Als ik uit school kom ben ik zo blij, vandaag is de eerste dag na de vakantie dat ik weer kan paardrijden. Ik zit in een hele nieuwe groep met nieuwe meiden. Ik heb die meiden nog nooit gezien. Daarom ben ik vandaag extra zenuwachtig. Ik denk dat ze wel aardig zijn, we hebben namelijk een ding sowieso gemeen en dat is PAARDEN. 

Tijdens het eten, eet ik altijd zo snel mogelijk, want hoe sneller ik bij de manege ben hoe langer ik bij de paarden kan zijn. Mijn ouders worden er altijd heel erg gek van. Maar dat maakt mij niks uit, het is namelijk mijn hobby. Terwijl mijn vader ook altijd paard heeft gereden. Hij zou het dus wel moeten begrijpen. 

Mijn eten is op en ik kleed me snel aan. Als alles aan is moet ik zoals altijd op mijn ouders wachten voordat ze de tafel hebben afgeruimd. Ik bedenk eigenlijk net dat ik dus een heel goed smoesje heb om dat stomme werk niet te doen. ik moet namelijk naar paardrijden.

Een kort half uur later zijn we eindelijk op de manege. ik stap de auto uit en ik ben helemaal gespannen voor de eerste les. op welk paard moet ik? en ben ik wel goed genoeg? Al die vragen spoken door mijn hoofd. Soms maak ik gewoon altijd ergens een probleem van. Al snel ben ik bij het bord waar elke week op staat op welk paard je moet rijden. Ik kijk op de lijst en zoek mijn naam. Mijn vinger glijdt langzaam over het papier. ik zie mijn naam staan en daar achter staat: Ninja. Mijn ogen worden wat groter want ik ken dat paard helemaal niet. Nou, denk ik bij mezelf dan moet ik dat paard maar leren kennen. Hij kent mij ook niet.

Ik loop naar de stallen en ik zie een grote groep meiden staan. Ze zien er aardig uit. Heel onzeker loop ik er naar toe en groet ze op een aardige manier, want een eerste indruk is maar al te belangrijk en maak je ook maar één keer. Ze groeten allemaal vriendelijk terug en vragen hoe ik heet. Volgens mij word dit een gezellige les. Maar dat ligt niet alleen aan de meiden want het paard moet ook aardig en leuk zijn. Ik zeg tegen de meiden dat ik naar Ninja ga. Ze kijken verbaasd en zeggen dat Ninja nog nooit in hun les heeft gereden. ''Dat vind ik juist leuk want dan voel ik me vereerd dat ik als eerste op hem mag rijden.'' zeg ik en ik zoek alsvast ninja's stal. 

En ja hoor daar zie ik ninja. ''Wauw wat is dat een mooi paard.'' denk ik. Ik heb altijd al met mezelf afgesoproken dat ik ooit zo'n paard neem. En daar is die dan............Oeps helemaal vergeten het is een manege paard en ik zit niet in een sprookje. Dus dit word niet mijn paard.

Ik pak het zadel en hoofdstel en leg het bij de stal. Dan pak ik het halster en loop de stal binnen. Ninja kijkt me heel lief aan. Hij komt naar me toe lopen en ik doe het halster om. Ik praat zachtjes tegen hem. ik heb het gevoel dat hij me begrijpt.

Wanneer ik hem heb opgezadeld hoeren we de bekende zin : ''JULLIE MOGEN KOMEN.'' ik doe mijn cap op en loop de bak binnen. Er staan nog wat meiden van de vorige les, die naar stal gaan. Justin mijn leraar komt naar mij toe helpt me op Ninja. Ninja is echt heel groot.

Als ik eenmaal op Ninja zit voel ik meteen dat hij mijn lievelings paard is. Ninja en ik horen bij elkaar.