Het uitje

213 10 4
                                    

Als ik de wekker hoor gaan den ik bij mezelf : " OMG laat die wekker stoppen." Ik bedenk dan niet dat ik de wekker moet uitzetten. En na een minuut hoor ik mijn ouders roepen dat ik de wekker moet uitzetten. Ohja denk ik. "Sorry" roep ik heel hard, misschien horen ze me niet. snel loop ik naar mijn kast en trek er een rood rokje met witte hartjes eruit en een wit topje van kant. Dan loop ik naar de badkamer poets mijn tanden. Dat ik altijd als ik wakker word want anders vergeet ik mijn tanden te poetsen..... zo dom. Ook snel doe ik wat make-up op. Ik kijk in de spiegel en denk : "oké het gaat wel ik hoop dat Joost het mooi vind." Dan loop ik de trap af. En eet wat. Het is kwart voor acht. Ik roep : " ik ga mam en pap." Ik pak mijn fiets en fiets naar Charlotte. Daarvoor moet ik altijd om fietsen, maar ik vind het niet erg. Het is zelfs wel gezellig.

Daar aangekomen gaan Charlotte en ik niet naar school maar naar het parkje. Want we hebben dat uitje. Het uitje is in het parkje. We gaan er allemaal leuke dingen doen. We zetten ons fiets weg. en lopen rustig over het zand. Naar restaurant. Daar moest de klas verzamelen. Al snel zien we de helft van de klas zitten. Er staan allemaal stoelen die kijken naar een podium (een heel klein podium). Waarschijnlijk hebben we de goochelshow. Alleen heb ik hem nog niet gezien. Je weet vast wel wie ik bedoel. Ja goed geraden "Joost". Op dat moment dat ik aan hem denk, komt hij aan lopen. Wow zouden we een aantrekkingskracht hebben ofzo. In ieder geval hij is zo knap. Ik ga zo flauw vallen. Oké genoeg hierover Simone ga eens normaal nadenken. De goochelshow begint namelijk. Hij is zo cool. hij haalt dingen uit zijn mond en zo. Echt cool. Op eens moet Joost lachen en op dat moment moet ik ook lachen. Niet dat ik hem expres na deed. Maar gewoon het ging van zelf het was gewoon grappig. Joost merkte dat ik moest lachen. Hij draaide zich om en keek me strak aan. We keken elkaar heel lang in de ogen. Ik kreeg allemaal tintelingen in mijn buik. Is dit nou verliefd zijn. Ik wil dit niet maar ik kan er niets aan doen. Hij is te knap. Snel draai ik me weer om.

De goochelshow is afgelopen. De rest van de dag was erg leuk. Maar veel te veel om te vertellen. De goochelshow is mij het meest blijven hangen. Dat moment dat we elkaar in de ogen keken. Dat moment wil ik zo weer over doen.

Als ik thuis kom. Dan wil mijn moeder altijd alles weten. Dus vertel ik het haar uitgebreid. Maar ik ga natuurlijk niet vertellen dat ik VERLIEFD ben. Dat is wel eens vaker verkeerd afgelopen. Want vorige keer toen ik verliefd was ging mijn moeder dat leuk op het schoolplein tegen de moeder van die jongen zeggen dat ik verliefd was. Ik was nog wel heel klein toen, maar alsnog dat vertel je niet. Dus dit keer vertel ik het niet.

Als ik eindelijk ben met praten ga ik naar boven.

Verliefd, nee dankjeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu