A Mundem Te Te Dua?

10.Me Falni A Njihemi?

Po degjoja zera.Se kush ndodhej aty duke peshperitur.Nuk mundesha te hapja syte por vetem arija te degjoja ato zera qe me bezdisnin aq shume.
-Jola,bije me degjon?-pyeste babai me nje ze sikur po qante.
U perpoqa dhe me ne fund i hapa.Pash babain qe ndodhej tek koka ime duke qare me ngasherim.I shkreti baba.
-B...Baba..-thash me nje ze te lodhur dhe te pafuqishem.
-Pse...Pse po qan?-pyeta dhe duke i ferkuar koken.
-Bija ime...Per nje fije te vogel ti,ti mund te kishe marre fund!-tha babai duke qare me shume dhe duke me shtrenguar forte.
E gjeta veten ne spital...Koken e kisha te fashuar dhe me dhimbte qe te madhe sikur te me godisnin e grushte.Por pse valle?Nuk me kujtohej asgje.
-Je mire tani?-pyeti babai.
-P..Po jam mire.-i thash duke kapur koken e cila me dhimbte.
-Une po dal sepse po te pret nje shoqe tek dera.-tha babai duke me puthur ne koke dhe duke u larguar.
Tek dera hyri nje vajze dhe nje djale duke thene:
-Si je Jola?-pyeti vajza e shqetesuar dhe djali duke thene gjithashtu:
-Luleshtrydhe si je?-tha ai duke u ulur prane meje dhe duke me kapur doren.U shtanga nga reagimi i tij dhe leshova doren.
-Po..Po ju kush jeni?-pyeta e habitur.
Djali dukej sikur i kishte rene bomba ne koke dhe ajo po ashtu.Ngrin te dy ne vend dhe shikonin njeri-tjetrin ne sy dhe me pas mua.
-Jola ca po thua,mjaft me shaka pak probleme kaluam.-tha vajza sikur une te tallesha.
-Jo...me...me falni mua..po...njihemi gje bashke?Jo per gje po nuk esht se ju njoh.-thash e cuditur nga reagimi i tyre.
-Jola,mjaft nuk me mban mend mua.Jam Xheiku,jam i dashuri yt.-me tha ai djal me lot ne sy.Ishte hera e pare qe shikoj nje djal te ri si puna e tij te qante.Per me teper ai po qante per mua...Prit pak...Mos tha gje i dashuri?.
-Une...Une nuk kam te dashur,plus une jam 17.-thash komplet pa e ditur se ku e kishte fjalen.
-Jola po mua...jam Kloi,shoqja jote e ngushte.-me tha vajza duke me kapur duart fort dhe duke qare.
Si ka mundesi qe te dy ata me njihnin si me emer dhe se cfare i kisha.Nuk me kujtohej asnjeri prej tyre aq me teper ai djal qe mendonte se ishte i dashuri im.Kush ishte ai misteriozi me lot ne sy qe thoshte ato fjale aq te pa degjuara.
-Jola a e mban mend kur te thash se sa te dua?-u afrua djali duke u ulur prane meje.-Po kete unaze qe mban ne gisht e mban mend?-tha duke kapur doren time dhe duke me treguar nje unaze te cilen e kisha ne dore.
-J..Jo,mos eshte e mamase time?-thash pa e kuptuar se e kujt ishte.
-Jo Jola,nuk eshte e nenes tende,kete ta dhash une duke premtuar se ti ishe e imja.-tha duke bertitur djali dhe duke qare.Sa shume qe po qante.Nuk mundesha ta shikoja te qante ashtu.Por pse valle?.
-M...Me fal.-thash e trishtuar duke ulur koken.-Nuk desha te te lendoja.
Djali pa folur u largua nga dhoma duke perplasur me sa force te kishte.
-Jola,nuk te kujtohet asgje,asgje cka vuajte per ta fituar Xheikun?-pyeti vajza duke u ulur prane meje.-Mire une,por ate,ate si munde ta harroje.
-Me...vjen vertet keq te dyve,nuk mbaj mend as si perfundova ketu dhe cfare kerkoj ne kete vend.-thash e trishtuar.
Ajo qe me perqafoj duke qare.Sikur e kisha perqafuar me pare ate vajze.Sikur ta njihja prej kohesh por,nuk me kujtohej kush ishte.
A
Pasi babai hyri doktori me tha:
-Jola,ti ke pesuar nje humbje shume te madhe kujtese nga ku nuk dihet ende nese do te rikthehet apo do te krijosh te reja pa ditur se cfare ke kaluar keto 4 vitet e fundit.
-C...Cfare?!-thash e habitur.
Doktori me kishte bere nje test ku vuri re se une kisha humbur nje shifer te madhe memorjeje ku benin pjese shume kujtime te viteve te fundit.
Me thane se pesova nje aksident por jo me cfare.Nuk me dhane detaje dhe nuk kishin ndermend te ma thoshin.Nuk e dija arsyen perse por,doja shume ta dija.
Ne ate cast ne dhome hyri Fjora.Cuditerisht ate e mbaja mend edhe pse do te doja te mos e kujtoja.
-Po ti perse erdhe?-e pyeta e pa interesuar.
-Me fal nuk te pelqen shoqeria ime?-pyeti paksa e merzitur.
Dhe pa u menduar dy here u pergjigja troc:
-Jo.
-Oh,me fal atehere po largohem.-dhe doli jashte pa thene fjale.
-Pse u solle aq ashper me te?-me tha babai.
-Baba ti e di qe nuk e dua ate njeri,dhe nese nuk e ke problem dua te shtrihem pak.-e putha ne faqe dhe u shtriva.
Babai qe me dha nje veshtrim pastaj u largua nga dhoma qetesisht dhe duke mbyllur deren si te ishte nje pupel.
Sa bera per te mbyllur syte kur degjova dike qe me therriste.
Dukej si te ishte zeri i nje djali.Kur papritur hapi deren.
Ishte nje djal i gjate,i cili kishte nje shikim te mprehte dhe te qarte.
-Jola,une jam Adriani.
-Gezohem.-thash e habitur.
Po ky valle mos eshte i fejuari?Sepse doli qe kam nje te dashur,deri ne fund kam per te dale qe kam edhe femije-mendova me vete.
Ishte goxha interesant por jo tipin te cilin une e pelqeja.
-Shpresoj te dalesh sa me shpejt dhe sherim te shpejt gjithashtu.-tha duke me pershendetur dhe duke u larguar me nje buzeqehje ne buzeqeshje ne fytyre
Nuk me interesoj shume por e vetmja gje qe me beri pershtypje ishte ai djal i cili qau aq shume per mua...

Dhe kjo pjese perfundon ketu.
Shpresoj qe neser te mundem te bej dy kapituj te tjere.(me thoni medimin tuaj ne komente ☺)