Το μη γελάς ανήκει σε μια σειρά πολύ μικρών ιστοριών που συμβαίνουν σε ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε ένα ασανσέρ.
Η σειρά ονομάζεται μέσα στο ασανσέρ και την ξεκινάω προσπαθώντας να αποτυπώσω γεγονότα που περιέχουν ουσία, σε όσο το δυνατόν μικρό...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Τέσσερις μετά τα μεσάνυχτα, τα τελευταία του Halloween, και στον δέκατο όγδοο όροφο ενός παλιού κτηρίου του Λονδίνου, στο κλαμπ «THE ARK» το πάρτι συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Ίσως το αλκοόλ που έρεε άφθονο και νοθευμένο, ίσως πάλι και τα LSD χάπια, που μπορούσες να βρεις ακόμη και στο πάτωμα, να ήταν ο λόγος που οι μασκαρεμένοι θαμώνες στο κλαμπ φέρονται τόσο περίεργα. Ουρλιάζουν σαν υστερικοί και πάλλονται σύσσωμοι στο ρυθμό της deth metal μουσικής. Η ηχομόνωση του κλαμπ είναι εξαιρετική! Η μουσική, πίσω από τη βαριά πόρτα της εισόδου του κλαμπ, στον κεντρικό διάδρομο του ορόφου, ακούγεται μόνο όταν εκείνη η πόρτα είναι ανοιχτή.
Στις τέσσερις και τέταρτο, η κεντρική πόρτα ανοίγει και μια νεαρή μαυροντυμένη μάγισσα βγαίνει απ' το κλαμπ. Κρατάει την πόρτα ανοιχτή και φωνάζει προς το εσωτερικό της αίθουσας, ενώ με δυσκολία στέκεται όρθια. «johnny! Πάμεε... Ζαλίζομαι!» Από το εσωτερικό της αίθουσας ακούγονται φωνές, ουρλιαχτά, μουσική και μια αντρική φωνή που ξεχωρίζει. «Λίγο ακόμη μωρό μου... Ένα σφηνάκι ακόμα!» Η νεαρή μάγισσα με τους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια, τα μαύρα χείλη και το λευκό βαμμένο πρόσωπο κρατιέται με τα δυο της χέρια απ' την ανοιχτή πόρτα και φωνάζει με όλη της τη δύναμη προς το εσωτερικό. «Άντε γαμήσου! Συνέχεια έτσι λες. Εγώ πάω κάτω... Νομίζω πως θα ξεράσω.» Ένας υπερβολικά φουσκωτός νέος κλείνει την πόρτα με δύναμη. Η μάγισσα κατευθύνεται τρεκλίζοντας προς το ασανσέρ, που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα. Έξω απ' την είσοδο του ασανσέρ στέκονται δυο τύποι ντυμένοι με την χαρακτηριστική στολή ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΙΟ. Μπλε ολόσωμη φόρμα, κόκκινο μπλουζάκι, μπλε καπέλο με το γράμμα (Μ) μουστάκι μαύρο και μια εργαλειοθήκη στο χέρι. Φαίνονται ολόιδιοι. Η μόνη τους διαφορά είναι στο μπόι, αφού ο ένας είναι ψηλός, περίπου 1,90, ενώ ο άλλος δεν ξεπερνάει το 1,65. Α... Υπάρχει ακόμη μια διαφορά! Εκτός από τα βαλιτσάκια τους, κρατάνε κι από ένα διαφορετικό αντικείμενο στο άλλο χέρι. Του ψηλού είναι σαντιγί σε σπρέι, ενώ του κοντού, ένα πλαστικό μπουκάλι με σιρόπι κεράσι. Η μαυροντυμένη κοπέλα φτάνει μπροστά τους και τους βρίσκει να κλωτσάνε ο ένας τον άλλον και να γελάνε δυνατά. Βλέποντας τη νεαρή μάγισσα, σοβαρεύουν, σταματάνε τις κλωτσιές και τα γέλια και κάνουν βαθειά υπόκλιση. Ο κοντός της χαμογελάει και πατάει το κουμπί κλήσης του θαλάμου. Η συρόμενη πόρτα του ασανσέρ ανοίγει... Η κοπέλα κάνει να μπει μέσα, όμως κοντοστέκεται, κοιτάζει τον κοντό Σούπερ Μάριο, στη συνέχεια κοιτάζει και τον ψηλό... «Θα μπείτε καμιά φορά;» Ο ψηλός της χαμογελάει, δείχνει το εσωτερικό του ασανσέρ και της κάνει νόημα να περάσει πρώτη. «Μπα μπααα... Έχει και θυρωρούς το κατάστημα;» Λέει με αλλοιωμένη –μεθυσμένη- φωνή. «Και δύο μάλιστα! Πφ...» Κλείνει το ένα της μάτι και τους κοιτάζει καλύτερα. «Δηλαδή, όχι δύο... Ενάμιση!» Στη συνέχεια μπαίνει στο θάλαμο και κάνει νόημα να την ακολουθήσουν και οι δύο Σούπερ Μάριο. «let's go guys! the party is over!» Οι δυο τους κοιτάζονται με νόημα και κουνάνε αρνητικά τα κεφάλια τους διαφωνώντας. Η πόρτα κλείνει πίσω τους και ο θάλαμος κατεβαίνει.
