Saccharine (Mika Reyes and Ara Galang Fanfiction)

Chapter 21

ARA'S POV

"Mika: Usap tayo?" Ano ba yan, kakaisip ko pa lang nung nangyari samin dati makikipag usap ulit siya -___- Awkward naman nito eh. 

"Me: Uhm tungkol saan?" Umupo naman siya dito sa tabi ko, tapos ininom rin niya yung drink ko. 

"Mika: Dito, kung ano yung situation natin ngayon." Siguro nahahalata nito na may mali sakin, hay mika you didn't change.. 

"Me: Uhm, tungkol kay car?" ano pa nga ba? eh si car naman talaga yung situation namin ngayon na pareho namin kailangan mag-alaga ng baby. 

"Mika: Pwede pero hindi eh.." Leche, alam ko na 'to.

"Me: Eh ano, wala na namang iba ah?" Patay malisya ko na sagot, gets ko naman siya eh pero hindi ko alam 'kong ready ako pagusapan ulit yung tinutukoy niya. 

"Mika: You know what i'm talking about victonara, gusto mo simulan ko?" Shit okay, i'm stuck ano ba pwedeng excuse para umalis ako sa conversation na to? aggh mika!! -___- galing talaga mang-ipit eh. 

"Me: Hmm sige, so tell me something about what's on your mind.." tinignan naman ako ni mika.

"Mika: Di ko na matiis eh, bakit ba ang cold cold mo sakin?" Hindi ko alam kung aamin ako or hindi, pero syempre for the sake of our SITUATION right now aaminin ko na, para pati matapos na 'to. 

"Me: Fine oo na i'll admit it, i've been cold to you these past few days.." Naging masigla naman si mika, maybe because umamin ako.

"Mika: Bakit nga ba?" Tumingin naman ako sa sky na puno ng stars, naguguluhan ako.. nililigawan ko si jessey pero si mika iniisip ko habang nakatingin ako sa stars, aggh mali siguro kasi kasama ko siya ngayon tama yun lang yun. 

"Me: Kasi.. aggh mika i hate you! yan ka parin, napapaamin mo pa rin lahat you didn't change!" Natawa naman siya -__-

"Mika: I just want you to be open to me, to be honest to me. Ayoko ng may awkwardness tayo vic, we're a family remember?" Family.. iba pala pag sa kanya nanggagaling yung salitang yun, bigla ko tuloy naalala yung promise ko sa kanya na kapit lang kami sa situation namin ngayon.

"Me: Promise me you wouldn't feel awkward after hearing the reason.." No choice, i have to tell her everything. Hinawakan naman niya yung kamay ko.. Just like before, to make me feel secure and comfortable, hay mika kilala mo pa rin talaga ako. 

"Mika: Promise." So eto na nga, kailangan ko na simulan. 

"Me: It still gets me whenever i remember what happened between us when we were still in college.." Nagtaka naman siya, yup i can see it in her face.

"Mika: What do you mean it still gets you?" Okay, long explanation nanaman 'to eh. 

"Me: Tuwing naalala ko na, nagpaligaw ka kay kiefer.." Naging calm naman yung muka niya as if she wants to explain too.