Soulmate

Η αντίστροφη μέτρηση.

''Έχετε νιώσει ποτέ πώς είναι να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου; Να νιώθετε ξαφνικά τα πάντα μέσα σας να αδειάζουν και να χάνονται αργά και σταθερά; Να στερεύει η ζωή μέσα σας με μαθηματική ακρίβεια; Αν ναι, τότε μπορείτε να βρεθείτε στην θέση μου. Τότε που εγώ, η Δανάη, έχασα ό,τι πιο πολύτιμο είχα...την αδερφή ψυχή μου. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα τότε.''

    Ο Κλέαρχος μπορεί να ήταν μακριά μου, αλλά δεν έκανα βήμα χωρίς εκείνον στην ζωή μου. Η ευτυχία και η πληρότητα με είχαν επιτέλους βρει και φαινόταν πως θα μείνουν κοντά μας μόνιμα. Δυστυχώς τα φαινόμενα όντως απατούν. Όλα στην ζωή μου είχαν ξεκινήσει να βρίσκουν την θέση τους. Είχα αποφασίσει τι θα κάνω στην ζωή μου, είχα λίγους φίλους και καλούς, πρόσφατα είχε προστεθεί και ο έρωτας στην καθημερινότητά μου. Αλλά φυσικά είχα κάτι που ήταν πάνω από όλα αυτά. Υπήρχε ο Κλέαρχος.
   

''Για πες μου μικρή μου, πώς περνάς χωρίς εμένα; '' έλαβα το μήνυμα και ένα κατσούφιασμα μικρού σκανταλιάρικου παιδιού σχημάτισε το πρόσωπό μου.

''Αχχχ,Κλέαρχε δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ μου λείπεις..στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να μοιραστώ την ευτυχία μου μαζί σου... είμαι ευτυχισμένη Κλέαρχε, πολύ ευτυχισμένη..''
''Χαίρομαι πολύ διαμαντάκι μου αλλά για πες μου προς τι τόση ευτυχία; Αγόρι μου μυρίζεται..''

  ''Η αλήθεια είναι πως υπάρχει κάποιος που με κάνει πολύ χαρούμενη. Μακάρι να ήσουν κι εσύ εδώ δεν φαντάζεσαι πόσο ευτυχισμένη θα ήμουν τότε. Πότε θα έρθεις τελικά; '' ''Θα δούμε κοριτσάκι μου, θα δούμε''

Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Ήμουν έτοιμη να χάσω την γη κάτω από τα πόδια μου την στιγμή που δεν πατούσα καν στο έδαφος. Πετούσα. Καλά λένε ότι η προσγείωση δεν είναι ποτέ ομαλή. Ακόμα θυμάμαι την παραμικρή πινελιά εκείνων των ωρών κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια.
                               
20 ΙΟΥΝΙΟΥ

        Η μέρα ήταν υπέροχη έξω, υπήρχε κάτι μαγικό στην ατμόσφαιρα και κάτι ακόμα πιο μαγικό μέσα μου. Όμως για έναν περίεργο λόγο, ένα ανεξήγητο ενοχλητικό προαίσθημα είχε φωλιάσει μέσα μου. Όπως πάντα η μέρα μου ξεκίνησε με την καλημέρα του..κάτι παράξενο είχε σήμερα ο καλός μου αλλά του αναγνωρίζω το πόσο καλά προσπαθούσε να το κρύψει.

  ''Μικρή μου περιμένω μερικές εξηγήσεις να σου θυμίσω'' ''Για τον Ηλία λες;'' ''Ναι περιμένω να μάθω τι άνθρωπος είναι πια αυτός ο Ηλίας που είναι τόσο κοντά σου κοριτσάκι μου.''

''Ξέρεις Κλέαρχε, '' ξεκίνησα διστακτικά ''τον Ηλία τον ξέρεις. Είναι ο παιδικός μου φίλος, αυτός που ξεκινήσαμε μαζί το θεατρικό με την υπόλοιπη ομάδα.''

''Βρε παλιοκόριτσο, αυτός είναι ο δικός σου Ηλίας και δεν μου το λες τόσο καιρό να ησυχάσω; Το καλό που του θέλω να σε προσέχει.''

''Με προσέχει Κλέαρχέ μου είμαι πολύ ευτυχισμένη και ξέρεις πως πάνω απ'όλα χαίρομαι που έχω εσένα. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα.''

 ''Αυτό να μην το ξαναπείς ποτέ. Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι μικρή μου. Θέλω ό,τι μα ό,τι κι αν συμβεί να συνεχίσεις να χαμογελάς και να βλέπεις την ζωή όμορφη όπως τώρα. Και να θυμάσαι πως εγώ θα υπάρχω πάντα μέσα σου και θα είμαι κοντά σου όπου και να βρίσκομαι.''

  Εκείνη η μέρα, το ένιωθα, είχε έρθει για να με στιγματίσει για την υπόλοιπη ζωή μου. Η μοναδική έως τότε φορά, που το ένστικτό μου παρόλο που προσπαθούσε να μου τραβήξει την προσοχή με τα καμπανάκια του, δεν τα κατάφερε. Τον ρώτησα τι εννοούσε και το μόνο που είπε ήταν πως δεν ήξερε γιατί τα έλεγε αυτά, πως δεν ήξερε τι τον είχε πιάσει αλλά τα εννοούσε. Αρκέστηκα σε αυτό και τον ηρέμισα γλυκά.

''Μείνε μαζί μου απόψε..''

''Καλέ μου θα είμαι εδώ κάθε στιγμή, αλλά πρέπει να κοιμηθείς. Πρέπει να ξεκουραστείς, τελευταία έχεις αδυνατίσει πολύ,μην κοιτάς που δεν είσαι εδώ.. όλα τα βλέπω.''

''Έχεις δίκιο, χρειάζομαι ξεκούραση η αλήθεια είναι.''

''Θα μιλήσουμε για όλα το πρωί στο υπόσχομαι.Μα τώρα θέλω να πας να κοιμηθείς λίγο. Όλα θα γίνουν, το πρωί.''

''Ναι μικρή μου, το πρωί.''

Το χάος ερχόταν και δεν μπορούσε κανείς να κάνει τίποτα γι'αυτό. Ή μήπως έτσι ήθελε να πιστεύουμε; Μακάρι να μπορούσαμε να μάθουμε από πριν. Μέχρι τότε έπρεπε απλά να πηγαίνουμε με τον άνεμο. Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει.