Melez Yüzüm (Ara Verildi!!)

4.bölüm

SLM Çikolatalı Çöreklerim. 4. Bölüm sizlerle. Baya uzun yazmaya çalıştım. Medyada bu bölümün şanslıları var.
Sabah olmuştu.Zar zor kalktım. Bugün okula gitmek istemiyordum. Edrien'ı hala seviyordum ama hislerim çok karışıktı. Kapımın çalmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım. "Gir!" İçeriye Edrien girmişti. Sadece başımı farklı yöne çevirmiştim. Onu içeriye muhtemelen hizmetçiler almıştı. Onların da izinleri bitmiş olmalıydı. "Oturabilir miyim?"
Ses çıkarmadım. Oda gelip yanıma oturdu ve beni kendine çevirdi. "Neden böyle yapıyorsun?"
"Bide soruyor musun?"
Bunu beklemiyor olacakki duraksadı.
"Nacy seni gerçekten seviyorum."
"Evinde ne işi vardı?"
"Büyü yapılmış ve bunu bozmamı istedi."
Şaşkınlıkla bakmıştım. Edrien büyü yapabiliyor muydu?
"S-sen büyü yapabiliyor musun?"
"Tabikide. Ben bir beyaz vampiriyim."
Şaşkınlıkla ona bakıyordum. Melez olduğumu ona söylemeli miydim?
"Aslında ş-şe-şey bende bir melezim."
Bana şaşkınlıkla bakıyordu.
"Neden Bunu bana daha önce söylemedin?"
"Peki ya sen neden söylemedin?"
Bana yaklaşıp gözlerimin içine baktı:
"Seni çok seviyorum Nacy."
Onun gözlerinde kayboluyordum. Bende onu seviyorum ama söylemekten utanıyordum.
"Bende."
Biranda ağzımdan kaçmıştı. Bana sıkıca sarıldı.
****************
Saat 21:00'dı. Edrien'la sohbet ediyorduk. Şimdi biz sevgili miydik? Edrien'la aşağı kata indik. Edrien evine gidecekti. Kapıya doğru ilerledik. Edrien kapıdan çıkarken bana sarıldı. Kulağıma "Seni seviyorum."
"Bende."
************
Odamda oturuyordum. Bizim kızları aramıştım. Birazdan bize geleceklerdi. Kapı çalmıştı. Bugün bana bir ton soru sordular ama ben kaçmıştım. Aşağı inip kapıyı açtım. Kızlar içeriye girdiler. Bana öyle bir bakıyorlardı ki, vallaha korkmuştum. Kızlarla odama çıktık. Kızlar bana bakıyordu. Birşeyler anlatmam lazımdı ama ne?
"Kızlar o gün Edrien'la çıkmıyorduk. Biliyorum neden böyle yaptığını soruyorsunuz? Evetttt. Çünkü İndia onu seviyor. Buda ondan kurtulmak amacıyla bu küçük çaplı oyunu oynadı. Ama biraz önce çıkmaya başladık.
Kızlar bana şaşkınca bakıyorlardı.
"Kızım sen salak mısın?"
"Ne var?"
"İndia onu seviyor."
"Eeee!"
"Yani seni gebertir."
"Ondan mı korkucam?"
"Allah'ım deli olucam."
Biz Miranda ile konuşurken, kızlar olayı anlamaya çalışıyorlardı. 
"Kızlar bu arada Edrien bir." Konuşmama izin vermeden Lina sözümü kesti.
"Edrien ne? Senin hayatın tehlikeye atıldı."
"O bir beyaz vampir."
Bunu biraz bağırarak söylemiştim. Neden bu kadar korkuyorlardı. Ben onların kardeşi gibiydim. Yada ben öyle düşünüyordum.
"Tamam olabilir. Yakışıklı çocuk, iyi çocuk. Kanka bak anlamıyorsun. İndia bizi rahat bırakmayacak."
Vanessa konuşmuştu.
"Tamam ama o bir beyaz vampir ben bir melez."
"Tamam kanka mutluluklar."
Vanessa bunu gerçekten içtenlikle söylemişti. Bu beni mutlu etmişti.
************
Sabah kalktım ve duşa girdim. Üstüme birşeyler giydim.(Aşağıda fotoğrafı var.)

Odamdan çıktım. Tam inecekken çantamı unuttuğumu farkettim. Çantamı almaya çıkarken kapı çaldı. Bu hizmetliler neredeydiler? Çantamı alıp aşağı indim ve kapıyı açtım.
"Günaydın sevgilim."
"Günaydın."
Muhtemelen yanaklarım kızarmıştı. Yaklaşıp bana sarıldı. Onun o güzel kokusunu içime çektim. Okula doğru yürüyorduk. Yolda bizimkilerle karşılaştık. Artık bir gruptuk. Erkeklerde biliyor olmalıydı ki, garipsememişlerdi. Ah dedikoducu kankalarım ahh. Hemen yetiştirmişler. Sınıfa girdik. Ben Lina'yla, Miranda Edward ile, Vanessa Carl ile, Clark ise Edrien ile oturuyordu. Teneffüste Edrien konusunu konuştuk ve kapattık. Artık Edrien'da bizdendi.
****************
Okul bitmişti. Hepimiz Lina'nın evindeydik. Yarın okul yoktu. Yani bu bizim için harika birşeydi. Hepimiz Linalarda yemek yedikten sonra salona geçtik. Carl bize DC oynamayı önerdi. Bizde kabul ettik. Ama evde oynamak yerine parka gittik. Bir marketten abur cubur aldık. Parkta oyuna başlamıştık. Birkaç el oynamıştık. O sırada İndialar karşımızda belirdi.
"Bizde oynayabilir miyiz?"
Yapmacık bir gülümseme ile "Tabiki."
Hepimiz oyuna başlamıştık. Ben şişeyi çevirdim. Bir ucu Edrien'a bir ucu İndia'ya geldi. İndia:
"D mi? C mi?"
"D."
"Tamam. O zaman sevgilin var mı?"
"Evet."
Bana göz kırpmıştı. Bu sefer Edrien çevirdi. Şişenin bir ucu bana bir ucu ise İndia'ya geldi.
"D mi? C mi?"
"D."
"Hımmmm. En büyük sırrın me?"
İndia duraksamıştı. Söylemek istemiyor gibiydi.
"Peki madem öyle. Cevaplıyorum. Annem ve babam Avcı."
Hepimiz şaşkınlıkla ona bakıyorduk.
"Ne yani sen vampir değil misin?"
"Vampirim. Tamam cevapladım yetmez mi?"
İndia şişeyi eline aldı ve çevirdi.
*******************
Eve gelmiştim. Hakikaten İndia'nın ailesi bir avcı mıydı? Kafamı bu sorular kurcalarken annemin sesiyle kendime geldim.
"Annemmmmmm!"
"Güzel kızım."
Annemden ayrılıp babama sarıldım.
"Dur prensesim, kaburgalarım kırıldı."
Babam ve annem bu dünyadaki en çok değer verdiğim kişiler. Eğer onlara birşey olursa ben yaşayamam. Hepimiz salonda oturuyorduk.
"Anne baba benim bir sevgilim var."
Annem ve babam aynı ağızdan;
"Sonunda."
Onların bu haline gülmüştüm.
"Ee kızım kim bu şanslı kişi?"
"Edrien bizim okuldan biri."
*************
Odamdaydım. Hiç uykum yoktu. Saate baktığımda saatin 00:43 olduğunu gördüm. Telefonunu elime alıp sosyal medyada dolaşmaya başladım. Edrien'ın sayfasına girdim. Milyonlarca kızla fotoğrafı vardı. Hemen Edrien'a mesaj attım.
Nacy: Nbr.
Edrien: İyi senden.
Nacy: Bendende aynı.
Edrien: Önemli bir şey yok demi?
Nacy: Hayır. İyi misin diye merak ettim.
Edrien: Evet sevgilim. İyiyim.
Nacy: İyi geceler.
Edrien: Sanada.
Evet söylemek istediğimi söyleyememiştim. Ama ne yapabilirim. Bu sırada Edrien'ın İndia ile olan samimi fotoğrafını gördüm. Sinir kat sayım iki katına çıktı. Merdivenlerden yavaş yavaş inerken annemlerin salonda benim hakkında konuştuklarını duydum. Dikkatlice dinledim.
"Tatlım onları burdan götürmeliyiz. İnsanlar bizi öğrendi."
Ağzım açık kalmıştı. Ne yani insanlar bizi biliyor muydu? Odama çıkıp Edrien'a mesaj attım.
-Edrien insanlar bizi biliyorlar.
Çok geçmeden cevap geldi.
-Kapım kırılmak üzere yardım edin.
Koşarak alt kata indim. "Anne biraz önce sizi konuşurken duydum ve Edrien'ın başı dertte."Annemler ayağa kalktı ve kapıya doğru yol aldılar. Edrien'ın evinin önündeydik. İnsanlardan ev görünmüyordu. Hemen görünmez olup eve girdik. Edrien baygındı. Hemen onu alıp eve döndük. İnsanlar bizi fark etmemişti. Bizimkileri aradım ve onlarda bize geldi. Mecburen İndia'larıda aradım. Onlarda bize geldi. Hemen burdan gitmemiz gerekiyordu. Heran insanlar gelebilirdi. Hepimiz evdeydik. Odama çıkıp üstümü değiştirdim.( Aşağıda fotoğrafı var.)

Bu akşam yola çıkacaktık. Edrien hala uyanmamıştı. Bu beni korkutuyordu. Nereye taşınacağımızı bulmuştuk. Burdada bizim gibi doğa üstü canlılar vardı. Oranın adı "mysterious place" dı. Heyecanlıydık. Edrien'a bakmak için odama çıktım. Edrien hala uyuyordu. Yada baygındı. Yanına gidip yattım. Onu seviyordum. Uyandığımda Edrien beni seyrediyordu. Gözleri çok güzeldi.
"Günaydın prenses."
"Günaydın. Nasılsın biraz daha iyi misin?"
"Evet."
"Sana ne oldu?"
"Büyü gücümü fazla kullandım."
"Tamam."
Yataktan kalktım. Saat 21:00'dı. Saat 24:00'da yola çıkacaktık. Korkuyordum. Orada karşımıza neler çıkacak. Edrien'la aşağıya indik. İndialar yoktu. Büyük ihtimalle herkes hazırlanmaya gitmişti.
***************
Yola çıktık. Büyük bir arabadaydık. Dolunayın ışığı beni huysuzlaştırıyordu. Annem ve babamda benim gibiydiler. Vampir kokuları bizi rahatsız ediyordu. Saat 23:45'di. 15dakika son 15 dakika. Nefes alışverişlerim hızlanmıştı. Annem ve babam bana bakıyordu. Diğerleri anlam veremiyordu.
"Durdurun. İnmem lazım."
Annem ve babam arabadan indi. Hemen ormana doğru koştum. Yorgundum. Dönüşmek üzereydim. Arabadan uzaklaşmıştık. Büyük bir çığlık attım. Tüylerim grimsiydi. Aralarda siyahlar vardı. Artık rahattım. Melez olduğum için dolunayda kemiklerim kırılmıyordu. Ama diğer kurtların her dolunay kırılıyordu. Benim bir sürüm vardı. Kurtaramadım onları. Kurtboğanlara mağruz kaldıklarında, hayır onlara bunu ben yaptım. O günler aklıma geldi. Çok korkmuştum.
(2 Ay Önce)
O gün çok mutluyduk. Okullar kapanacaktı. Hepimiz okuldaydık. Daha sonra bir ses duydum. Korkuyordum. Bu bu hiç duymadığım bir sesti. Herkesin yüzünde korku vardı. Kurt sürüm ve vampir sürüm yanımdaydılar. Onlarla birlikte aşağı kata inerken bir ses duydum ve bütün vampir sürüm yerdeydi. Kurt sürüm ayaktaydı. Onlarıda alıp dışarıya çıktım. O sırada on kişiye yakın kişi önümüzden geldi. Sürüme sahip çıkmalıydım. Melez yüzümü ortaya çıkardım. Ama nafile. Onların silahları güçlüydü. Herneyse.
İnsana dönüştüm. Arabanın oraya geldik. Yorulmuştum. Arabaya bindim. Yola koyulduk.
Evet Çikolatalı Çöreklerim. Bölüm bitti. Biraz geç oldu ama sınavlar dolayısıyla yazamıyorum. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Bu arada aşağıdaki kitabı okuyunuz. Sizi seviyorum. Bölümleri oylarsanız sevinirim. 600 okunmaya çıkmışız. Hadi bastırın.
Kitap(Kökenlerin Melezi)