Aleyna'nın Günlüğü

"Genelde şanslı olan insanlar, yanlarında güvenecekleri kimse olanlardır." ... Düşüncelerimi bozan, annemin odama girip bavulumu yere savurması olmuştu. Bir şeyler mırıldanıp odamdan çıktı. Sanırım bavulumdaki eşyalarımı dolaba yerleştirmemi istiyordu.

Anyela!! Kahvaltı masasından bekleniyorsunuz!!

Annemin esprili (!) çağırışından sonra ayaklarımı sürükleyerek odamdan dışarı çıktım. Merdivenlerden adeta sürünerek indim. Son basamakta da takılıp tökezledim. Tanrıım ne kadar hoş bi güüün!

Kahvaltı yaparken çay bardağımı da devirişimden sonra kendime küfrederek odama çıktım. Geceliklerimi yerle buluşturduktan sonra mini şortumu ve dar bluzumu da giyerek aşağıya indim. Babamın şortumun kısalığı karşısında bana attığı kızgın bakışlara aldırmadan bluzumun rengindeki vanslarımı da giydikten sonra dışarı çıktım. Daha sonra telefonuma gelen mesajla irkildim. Mesaj Beste'den

Acaba buluşabilir miyiz? :D

Nerede olduğunu öğrendikten sonra yanına gittim. Duvarlarını su yeşili, mor ve mavi çiçeklerin süslediği, çok hoş bir cafeye girdik. Bestenin mutlu hali benim de mutlu görünmemi sağlıyordu. İkimiz de birer kahve içtik. Cafeden çıkıp bir bijüteriye girdik. Biz bilekliklere dalmışken annem artık eve gelmemi söyledi. Besteyle uzun vedalaşmamızdan sonra tekrar görüşmek üzeri ayrıldık.

Eve geldiğimde ayakkabılarımı çıkarıp anahtarı da çok cool bir şekilde anahtarlığa fırlattığımda gerçekten müthiş hissediyordum. Ta ki odama girip bavulumu dolaba yerleştirmeyi unuttuğumu hatırlayıncaya kadar...

Büyük bir uğraşıdan sonra gerçekten yorulmuş olduğumu anlayınca soğuk bir duşa girdim.

Akşam yemeğinden sonra annem ve babam, yürüyüşe çıktılar. Şu anda tek kardeş olmanın verdiği mutlulukla kahvemi yudumluyorum.

Yarın okul olmadığını hatırlayınca öğlene kadar uyuma dileğiyle yatağıma doğru ağır adımlar attım.