İçimdeki katliamdan kim sorumlu bilmiyorum.
Ama acıyor, her zerrem ayrı ayrı acıyor...
Neden böyle bilmiyorum,
İçim çürümüş vaziyetteyken sen dün gibisin.
Ölürken de sana ağlarım diye tükeniyorum!
İnsan hiç hücrelerinin tükenişini hisseder mi?
Ediyormuş demek! Senin olmadığın her an tüm tükenişlerimi hissediyorum...
İçimdeki mezar bahçesini hissediyorum..
Ama sen...
Sen diyorum,bu kadar mı bahar olursun bana?
Beynim kocaman bir yangın yeriyken,
Okyanus gibisin bilincime.
Kurak çölüme bu kadar masum bir filiz oluşun...
Ölmek zorundayım,
Ama bana nefes oluyorsun..
Bilmiyorsun işte adam sen "Seni" benim kadar bilmiyorsun..
