Kızıyorum kendime; nasıl olurda aynı şehrin bitişen sokaklarında yolum sana daha önce denk gelmez.
Ne kadar da uzak kaldık küçük sokak aralarında,
Oysa aynı depremin zedesiyiz.
Kırılıyorum kendime;reçel dudaklarının arasında içine sızan sigaran kadar yakın olamıyorum sana.
Ne kadar da uzaksın bedenime,
Oysa aynı ruhun tek nefesiyiz.
Gözlerinden ömür akar...
Üzülmüyorum!
Ölüler öldüklerine üzülmekten çoktan vazgeçti.
Kocaman evren diyorum; bu kadar mı kimsesiz olur,
Herkes bu kadar kalabalıkken,
Ben tıklım tıklım yanlızım..
"Adamım" (Ay yüzlüm)
Sen dışında her yanım metal bir affın evresi,
Bir tek sen yanım altın.
