Değişen Hayatlar (SonGün - EyAl)

Bölüm 17

Güney:"Söylesene Songül." dedi merakla.

Songül:"Neyse boşver ya."

Güney:"Songül... anlatır mısın artık?"

Songül:"İnanmazsın zaten."

Güney:"Ona ben karar versem. Hadi... seni dinliyorum."

Songül:"Burçin... Mine'yi görmüş bugün."

Güney:"Eee?"

Songül:"Yanında birisi varmış. Baya yakınlarmış."

Güney bir şey diyememişti.

Songül:"İnanmayabilirsin... hem belki yanlış anlaşılmadır."

Güney başını iki yana salladı. "Kendimi kandırmamın anlamı yok. Bitti işte."

Songül de sessiz kalmıştı.

Güney:"Daha kaç gün oldu ya. Bu kadar çabuk birini bulması mümkün değil. Demek ki önceden de varmış."

Songül Güney'in elini tuttu. "Üzülme... düzelir belki."

Güney Songül'ün gözlerine bakıyordu. "Üzülmüyorum... hatta düzelmesini de istemiyorum. Ben mutluluğu başkasında buluyorum artık."

Songül'ün yüzü kıpkırmızı olmuştu. "Şey benim uykum var. İyi geceler." diyerek yattı.

Güney gülümseyerek gözlerini sıkı sıkı kapatan Songül'e baktı. "İyi geceler."

Mine'yle ilgili duydukları Güney'in içini rahatlatmıştı. En azından bu ayrılığın tek sorumlusu Güney değildi.

*******
Sabah Songül uyandığında Eylül'ün sesini duydu. "Songül biz çıkıyoruz!"

Songül tam odadan çıkarken Güney uyanmıştı.

Güney:"Günaydın."

Songül:"Günaydın... Eylül'ler bir yere gidiyor herhalde."

Aşağı indiklerinde herkes giyinmiş evden çıkıyordu.

Güney:"Anne nereye?"

Sevim:"Dünürlere gidiyoruz oğul."

Zümrüt:"Gelin sen de gel istersen."

Songül:"Olur..."

Güney:"Yok... Songül gelemez."

Sevim:"Niye?"

Güney:"Şey... bizim konuşacaklarımız var da."