Miraculum - O strzałkę inaczej

Rozdział 1

~Marinette~
To był zwyczajny piątkowy dzień. Siedziałam w ławce, odliczając minuty do końca lekcji. ,,Jeszcze tylko chwila do weekendu" powtarzałam sobie. Wbiłam wzrok w układ okresowy pierwiastków, gdy ktoś wbił wzrok we mnie. Nie, nie był to nauczyciel, ale ten jasnowłosy chłopak. Udawałam, że nie widzę, kiedy do mnie pomachał. Zachowuje się jakoś dziwnie.

Po lekcjach gdy wychodziłam ze szkoły (Alyi nie było. Jest chora), podszedł do mnie Adrien.
- Hej, Marinette!
- O hej, Adrien. Co tam?
- Chciałabyś pójść ze mną wieczorem do kina?
- Spoko. O której? I na co?
- 17? Na kryminał ,,W czterech ścianach"?
Chciałam rzucić, że siedemnasta to jeszcze nie wieczór, ale zgodziłam się tylko i poszłam do domu. Z takim przyjacielem jak Adrien mogę pójść wszędzie. A kryminały w ogóle są super.

~Adrien~
Tak!! Tak! Zgodziła się! Warto było posłuchać Plagga i wreszcie zdobyć się na odwagę. To najszczęśliwszy dzień mojego życia.

Dziesięć minut przed umówioną godziną stałem przed kinem. Kupiłem bilety, miałem kasę na popcorn i nie zapomniałem oddychać.
Zobaczyłem ją już z daleka i pomachałem do niej. Gdy mnie zobaczyła, podeszła szybkim krokiem.
- Cieszę się, że przyszłaś - powiedziałem.
- Nie odmówiłabym. Poczekaj, pójdę kupić bilet.
Zaraz, Co? Zatrzymałem ją.
- N-nie trzeba. Już mam
- O, fajnie. Oddam ci kasę w szkole. Kupujemy przekąski?
Traktuje mnie jak przyjaciela... Muszę jakoś z tego wybrnąć.
Czułem jak zapadam się w siebie, ale wiedziałem, że mogę to naprawić.
- Tak, na co masz ochotę? - starałem się uśmiechać.
- Może słodki popcorn na spółkę?
- Dla takiej ślicznej dziewczyny wszystko. - uśmiechnąłem się. Mam nadzieję, że nie spie*rzyłem. Spojrzałam na mnie osłupiona, a ja szybko stanąłem w kolejce nie przestając się uśmiechać. Może być trudno...

-------------------------
Jak wam się podoba początek? Jeśli ktoś to zagwiazdkuje, będę pisać więcej😊😉
Pozdrawiam wszystkich, którzy to przeczytali😘
Zdjęcie u góry pobrałam z Internetu.