Asla Pes Etme

9.Bölüm

Asla Pes Etme

9.Bölüm

En nihayetinde sabah olmuştu bugün ne yazık ki James'e zaman ayıramıcaktı bugün babasının mezarına gidecekti o şekilde karar vermişti elinde güzel çiçeklerle evden çıkmıştı annesi henüz uyanmamıştı uykusunu bölmek istemediği için annesiyle başka zaman birlikte gidebilirlerdi ayrıca bunun yanında James'e çok borçluydu yanında olmuştu hep güzel bir süpriz yapması lazımdı mezarlık geniş bir alandaydı yıllardır burası aynı kalmıştı herhangi bir düzenleme yoktu yol gitgide uzuyordu buranın insanları öldüğünde bu mezarlığa getiriliyordu gerçi bunun bir önemi yoktu buraya sadece babasını ziyarete gelmişti uzun süre buraya gelmeyince mezarlık kirlenmişti yan tarafında kovaya su doldurup taşları temizledi artık kir yoktu otlarıda güzelce temizledi akşama kadar burada oturabilirdi aslında ama annesi merak ederdi zaten bir şey demeden çıkmıştı kızacağını sanmıyordu
"Baba ben geldim kızın geç geldiğim için üzgünüm seni seviyorum biliyorsun değil mi intikamını alacağım merak etme sen henüz bir şey düşünmüş değilim en iyi planı hazırlayıp o şekilde intikamını alacağım rahat uyuman için elimden ne gelirse yapmaya hazırım sadece biraz bekle ölmeyi kesinlikle haketmedin sana söz veriyorum o adamın canını alacağım"
Gözyaşları sel gibi akmıştı kendine hakim olamamıştı bu acı daha ne kadar sürecekti hiç bir şey olmamış gibimi davranacaktı en iyisini hazırlamalıydı James'le konuşup bu işi hızlıca halletmeye çalışacaklardı bu kırmızı gözleriyle karşısına nasıl çıkacaktı rezil olurdu ama bir yandan öyle düşünmüyordu ama önemli değildi onca yolu yürümesine gerek yoktu burada konuşabilirlerdi telefonuna basıp james'i aradı ilk çalışta hemen açıldı demek ki sadece bana özeldi
-hemen açtın seninle konuşmak istiyorum bizim orada bir yerlerde mezarlık göreceksin seni bekliyorum
-seni kıramam zaten hemen geliyorum bir yere ayrılma
Tatlı çocuktu gözündeki yaşlar kurumamıştı huzur bulmaya ihtiyacı vardı o huzuru sadece Jameste bulabilirdi tüm dertleri uçup gidiyordu onun omzunda ağlamak istiyordu bir nevi motive edebilirdi beklemekten başka çaresi yoktu uzak bir yerde olabilirdi kafasını çevirirken önündeki büyük ayaklardan anlamıştı James olduğunu kendini gizlemişti bir de hiç ses çıkarmamıştı
-bak geldim işte sen ağladın mı noldu anlat hemen yardımcı olurum
-sıkıldım artık acı çekmekten almamız gereken intikam var neden hala bekliyoruz
-kafamın içi boş öyle hemen adamın işini bitiremeyiz güçlü biri önüne çıkan herkesi öldürebilir seni bile canını hemen tehlikeye atma sakın ağlama
Hıçkırarak ağlamaya başladı durduramıyordu kendisini James ona kollarını açtı yavaşça sokulmaya başladı narince saçlarını okşamaya başladı artık sıkılmıştı bu acılara dayanmak zorumdamıydı her şey halolsun istiyordu adamın güçlü olduğunu elbette biliyordu gerçekten rahatlamıştı kollarından çıkmak istemiyordu huzuru bulmuşken babasının mezarına son kez baktı sanki güç alır gibi buraya elbette tekrar gelecekti mutlu bir şekilde

Bölüm Sonu